اولین شعاع فجر را که دیدیم خیز گرفتیم و عاشقانه به سوی شفق دویدیم

به گزارش گروه سیاسی ، شهید «اکبر قدیانی» در تاریخ نهم اردیبشهت سال ۶۱ قبل از شروع عملیات، با بلندگوی گردان مقداد روضه آخرش را خواند و ساعاتی بعد از ناحیه گلو تیر خورد و با حنجره خونین به فیض شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه این شهید بزرگوار به شرح زیر است.

بسم الله الرحمن الرحیم
ما زخم‌خوردگان تیره‌ترین، سردترین و بلند‌ترین شب‌های جور بودیم. ما شلاق‌خوردگان یلدای ستم بودیم. اولین شعاع فجر را که دیدیم خیز گرفتیم. عاشقانه به سوی شفق دویدیم تا در چشمه خونین خورشید، زخم‌های استخوان گداز خویش را بشوییم؛ که ثابت کنیم: سرخی بالاترین رنگ است، نه سیاهی؛ که سیاهی می‌پوشد. سرخی می‌شوید و جلادان تاریخ را رسوا می‌کند. «ما زنده به آنیم که آرام نگیریم، موجیم که آسودگی ما عدم ماست». سپیده دم خونین عشق، فرارسید دوستان.‌ای برادر!‌ای خواهر! تو را فقط یک وصیت، تو را فقط آخرین حرف که؛ خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگه دار.

التماس دعا!

اکبر قدیانی/ ۹ اردیبهشت ۶۱