فاجعه قطع عضو در غزه؛ تراژدی انسانی در میانه جنایت نسل‌کشی

گزارش‌ها نشان می‌دهند که بیش از ۳۰ فلسطینی هر روز در نوار غزه، به‌عنوان بخشی از نسل‌کشی انجام‌شده توسط رژیم صهیونیستی از اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲)، دچار معلولیت‌های دائمی یا موقت می‌شوند؛ بر اثر حمله‌های رژیم صهیونیستی تعداد افراد دارای معلولیت در نوار غزه در مقایسه با دوره قبل از نسل‌کشی، حدود ۳۵ درصد افزایش یافته است.

براساس داده‌های وزارت بهداشت فلسطین و نهاد‌های مرتبط با افراد دارای معلولیت، ۸ هزار و ۷۰۰ مورد معلولیت دائمی، از جمله ۴ هزار و ۸۰۰ مورد قطع عضو، هزار و ۲۰۰ مورد فلج، هزار و ۲۰۰ مورد نابینایی و هزار و ۵۰۰ مورد دیگر معلولیت‌ها مانند گفتار و شنوایی و معلولیت‌های ناشی از سوختگی‌های شدید ثبت شده است.

این نرخ تشدیدشده نشان‌دهنده استفاده رژیم صهیونیستی از سلاح‌های بسیار مخرب، ازجمله مهمات خوشه‌ای، مواد منفجره سنگین و موشک‌هایی است که به مناطق پرجمعیت شلیک می‌شوند و باعث قطع عضو، نقص عضو و آسیب شدید مغزی و حسی می‌شوند؛ این شیوه‌ها بخشی از یک سیاست عمدی برای به حداکثر رساندن رنج جسمی و روانی در میان غیرنظامیان است.

ارتش رژیم صهیونیستی به‌طور نظام‌مند از نیروی بیش از حد و سلاح‌های بسیار مخرب برای به حداکثر رساندن مرگ‌ومیر و جراحت‌ها استفاده کرده و باعث معلولیت‌های دائمی و رنج شدید جسمی و روانی برای هزاران فلسطینی شده است؛ این بخشی از سیاست نظام‌مند تخریبی رژیم صهیونیستی است که جزئی جدایی‌ناپذیر از جنایت نسل‌کشی مداوم است.

افزایش بی‌سابقه نرخ معلولیت، نشان‌دهنده الگوی عمدی وارد کردن آسیب جدی است که یکی از عناصر نسل‌کشی براساس کنوانسیون نسل‌کشی ۱۹۴۸ و اساسنامه رم است؛ این کنوانسیون‌ها ایجاد آسیب جدی جسمی یا روحی به اعضای یک گروه را در صورت انجام با هدف نابودی کامل یا جزئی آن گروه، نسل‌کشی تعریف می‌کنند.

در بحبوحه حمله‌های نظامی بی‌وقفه رژیم صهیونیستی به نوار غزه، هزاران کودک و بزرگسال که به دلیل بمباران‌های سنگین، عضو یا اندام‌های خود را از دست داده‌اند، با شرایطی فاجعه‌بار رو‌به‌رو هستند؛ شرایطی که به دلیل محرومیت از دریافت وسایل کمک پزشکی و درمان‌های ضروری، هر روز بدتر می‌شود.

ساجده البابا، یکی از ساکنان غزه، در مرکز اسکان موقت که خود نیز آسیب دیده است، کنار فرزند ۸ ساله‌اش، رجب، نشسته است؛ رجب که پایش در حمله‌های هوایی قطع شده و چندین شکستگی در بدنش دارد، دیگر نمی‌تواند مانند گذشته روی دوچرخه‌اش بنشیند و بخندد.

او با ناامیدی به پای قطع شده‌اش نگاه می‌کند و بار‌ها به مادرش می‌گوید: می‌خواهم پایم را بپوشانم.

رجب نماد هزاران کودکی است که به دلیل جنگ و حمله‌های رژیم صهیونیستی، قطع عضو شده‌اند و اکنون بدون دسترسی به پروتز، ویلچر یا تجهیزات کمک‌درمانی، زندگی می‌کنند.

این کودکان و بزرگسالان نه تنها از درمان پزشکی مناسب محروم هستند، بلکه به دلیل محدودیت‌های شدید واردات تجهیزات پزشکی به نوار غزه، شرایط دشواری برای تحرک و زندگی روزمره دارند.

مرکز حقوق بشر فلسطین در گزارشی تازه تاکید کرده است که رژیم صهیونیستی به طور عمدی اجازه ورود وسایل کمک درمانی مانند پروتز و تجهیزات ویژه افراد معلول را نمی‌دهد؛ اقدامی که در واقع حکم اعدام تدریجی برای مبتلایان به قطع عضو است.

در چنین شرایطی، هزاران نفر که اعضای بدنشان را از دست داده‌اند، نه تنها درمان مناسب دریافت نمی‌کنند، بلکه با مشکلات روانی و اجتماعی بزرگی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند؛ بسیاری از آن‌ها نمی‌توانند تحرک داشته باشند، به مدرسه یا محل کار بروند و در جامعه حضور فعال داشته باشند.

حقوق‌دانان و سازمان‌های بین‌المللی معتقدند این سیاست‌ها مصداق جنایت نسل‌کشی است؛ طبق قوانین بین‌المللی، وارد کردن آسیب جسمی یا روانی شدید به افراد یک گروه محافظت شده، جزو جرایم نسل‌کشی محسوب می‌شود.

همچنین، محروم کردن این افراد از درمان و امکانات لازم، نقض آشکار کنوانسیون چهارم ژنو و کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت است که حق درمان، تحرک و زندگی شرافتمندانه را تضمین می‌کند.

درپی این وضعیت بحرانی، درخواست‌ها برای باز کردن گذرگاه‌های بشردوستانه و اجازه ورود بدون محدودیت تجهیزات پزشکی به غزه شدت گرفته است.

سازمان‌های حقوق بشری همچنین خواستار تحقیق فوری دیوان بین‌المللی کیفری درباره این نقض حقوق بشر شده‌اند و از کشور‌های عضو کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت خواسته‌اند تا فشار سیاسی و حقوقی خود را برای حفاظت از حقوق این افراد افزایش دهند.

این بحران نه تنها یک فاجعه پزشکی، بلکه یک تراژدی انسانی است که جسم و روان هزاران انسان را در محاصره و درد قرار داده است؛ جامعه جهانی امروز بیش از هر زمان دیگری مسئول است که با اقدام‌های فوری و حمایتی از این وضعیت جلوگیری کند و حقوق اولیه مبتلایان به قطع عضو را تضمین کند.

زندگی مبتلایان به قطع عضو در غزه، تصویری تلخ از آسیب‌های جنگ، محاصره و سیاست‌های سرکوبگرانه است که نه تنها آینده آنان، بلکه آینده نسل‌های بعدی را نیز تهدید می‌کند.

انتهای پیام/