گزارش از میان آوار و شهادت زیر بمباران؛ تداوم جنایت خبرنگارکشی در غزه

صبح چهارشنبه، ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ خبر شهادت ایمن هنیه، خبرنگار و مهندس پخش اهل غزه درپی حمله هوایی ارتش رژیم صهیونیستی به اطراف بیمارستان اردنی در شهر غزه منتشر شد.

هنیه سومین خبرنگاری بود که در ۲۴ ساعت منتهی به صبح چهارشنبه به شهادت رسید؛ براساس آمارها، شمار خبرنگاران شهید غزه از اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) تاکنون به ۲۴۹ نفر رسید.

کارزار مرگ‌بار خبرنگارکشی در غزه

گاردین در گزارشی به موضوع قتل‌عام نظام‌مند خبرنگاران در غزه توسط رژیم صهیونیستی پرداخت.

براساس این گزارش، ممنوعیت رسانه‌های خارجی سبب شد تا فلسطینی‌ها خودشان به تنهایی گزارشگران جنگی باشند که کارزار عامدانه کشتار و به سکوت کشاندن خبرنگاران بخشی از پیش طراحی شده بود.

در طول ۲۲ ماه گذشته، جنگ غزه به مرگ‌بارترین درگیری برای خبرنگاران در تاریخ تبدیل شده است.

در هفته گذشته، ۵ خبرنگار فلسطینی شامل حسام المصری، مریم ابو دقه، محمد سلامه، احمد ابو عزیز و معاذ ابو طه در حمله دوگانه ارتش رژیم صهیونیستی به بیمارستان ناصر به شهادت رسیدند؛ براساس گزارش کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران (CPJ)، تعداد کل خبرنگاران و کارکنان رسانه‌ای شهید در جنگ غزه به دست‌کم ۱۸۹ نفر رسید.

دیگر آمارها، شمار شهدای خبرنگار را بالاتر اعلام می‌کنند؛ مرکز رسانه‌ای غزه و دیگر گروه‌های رسانه‌ای فلسطینی این تعداد را ۲۳۸ نفر، اعلام کرده‌اند؛ دفتر حقوق بشر سازمان ملل این رقم را ۲۴۷ نفر اعلام کرده است.

فقط یک هفته پیش، ۴ خبرنگار دیگر الجزیره و ۲ خبرنگار آزاد در حمله هدفمند رژیم صهیونیستی به چادرشان در خارج از بیمارستان الشفاء در شهر غزه قتل‌عام شدند.

ارتش رژیم صهیونیستی پس از ارتکاب این جنایت با طرح اتهام‌های بی‌اساس علیه انس الشریف، خبرنگار الجزیره اعلام کرد که عامدانه وی را که از آغاز جنگ به تهیه گزارش مشغول بود، به شهادت رسانده است.

ارتش رژیم صهیونیستی از ورود خبرنگاران بین‌المللی و گزارش جنگ غزه جلوگیری و جامعه رسانه‌ای غزه را نابود کرده است؛ براساس قوانین بین‌المللی، خبرنگاران غیرنظامی محسوب می‌شوند، اما به گفته کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران «اسرائیل در مرگ‌بارترین و عمدی‌ترین تلاش برای کشتن و ساکت کردن روزنامه‌نگارانی که این کمیته تاکنون مستند کرده است، دست دارد.

این کمیته همچنین اعلام کرد: روزنامه‌نگاران فلسطینی تهدید می‌شوند، مستقیما توسط نیرو‌های اسرائیلی هدف قرار می‌گیرند و به قتل می‌رسند و به تلافی کارشان، خودسرانه بازداشت و شکنجه می‌شوند؛ اسرائیل با ساکت کردن اهالی رسانه به‌عنوان کسانی که مستندسازی می‌کنند و شاهد هستند، در حال به سکوت کشاندن جنگ است.

تاکید بر انجام فوری تحقیقات درباره جنایت خبرنگارکشی در غزه

فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران (IFJ) و سندیکای روزنامه‌نگاران فلسطین (PJS) کشتار مداوم خبرنگاران در غزه و حمله‌های مستمر به آن‌ها را محکوم کرده است.

فدراسیون بین المللی روزنامه‌نگاران همچنین خواستار انجام تحقیقات فوری در مورد قتل عام این افراد است.

دفتر رسانه‌ای دولت غزه تاکنون بار‌ها ضمن محکوم کردن سیاست عمدی رژیم صهیونیستی در ترور خبرنگاران و کارکنان رسانه‌ای فلسطین، آن را یک کارزار نظام‌مند علیه رسانه‌ها خواند.

این دفتر از فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران، اتحادیه روزنامه‌نگاران عرب و نهاد‌های مطبوعاتی در سراسر جهان خواست تا این جنایت‌های نظام‌مند را محکوم کنند و از سازمان‌های بین‌المللی بخواهند که رژیم صهیونیستی را پاسخگو کنند.

فهرستی که پایان ندارد

به گزارش تی‌آرتی، حسام معروف خبرنگار فلسطینی در یادداشتی با اشاره به قتل‌عام بیش از ۲۴۵ تفر از همکارانش طی ۲۲ ماه گذشته، نوشت: هر روز صبح که با صدای پهپاد‌های در حال پرواز بالای سرم بیدار می‌شوم، از خودم می‌پرسم چه روزی نام من به فهرست رو به رشد خبرنگاران شهید غزه اضافه می‌شود.

بخش‌هایی از این یادداشت به شرح زیر است:

از اکتبر ۲۰۲۳ بیش از ۲۴۵ نفر از همکارانم به قتل رسیده‌اند؛ برخی در حالی که جلیقه‌های خبرنگاری پوشیده بودند، مورد اصابت گلوله قرار گرفتند؛ برخی دیگر در خانه و در کنار خانواده‌هایشان زیر آوار له شدند؛ من بسیاری از آن‌ها را می‌شناختم؛ آن‌ها فقط آمار نبودند.

وقتی خبر شهادت اسماعیل ابوحطب رسید، هیچ کلمه‌ای نداشتم؛ حتی نمی‌توانستم گریه کنم؛ در عوض، چیزی که احساس کردم، یک پوچی عظیم بود، انگار بخشی از وجودم با او دفن شده بود.

پیام این جنگ این واضح است: این فقط یک جنگ علیه غزه نیست، بلکه جنگی علیه خود خبرنگاری است؛ با وجود این، از جایی که من زیر بمباران اسرائیل نشسته‌ام، نمی‌توانم همبستگی با خبرنگاران غزه را چیزی بیش از یک مد زودگذر ببینم؛ صفحه‌های اصلی و بنر‌های سیاه ممکن است یک روز دوام بیاورند؛ جنگ و کشتار همکاران من هرگز متوقف نمی‌شود.

وضعیت را با اوکراین مقایسه کنید، جایی که مرگ چند خبرنگار باعث تحقیقات بین‌المللی، پوشش خبری پر سروصدا در رسانه‌های غربی و درخواست‌های فوری برای عدالت شد؛ این اختلاف آشکار است و به نظر می‌رسد خون غربی‌ها وزن بیشتری دارد؛ مرگ ما در غزه در صفحه‌های آخر ناپدید می‌شود، اما برای اوکراین، هر قتل در پارلمان‌ها، اتاق‌های خبر و دادگاه‌های حقوق بشر طنین‌انداز می‌شود؛ ما احساس رها شدن می‌کنیم، گویی هیچ‌کس به رنج ما اهمیتی نمی‌دهد.

شاید فردا زنده نباشم؛ شاید همین نوشته آخرین نوشته من باشد، اما سکوت کردن به معنای همکاری با حذف خودم است؛ همکارانم در تلاش برای جلوگیری از انقراض روایت ما جان باختند؛ من به آن‌ها مدیونم که به نوشتن، فیلمبرداری و صحبت کردن ادامه دهم.

بدون ما، چه کسی قحطی، جنایت‌های جنگی و نسل‌کشی را مستند خواهد کرد؟ بدون ما، چه کسی از کسانی که در زیر ویرانه‌های غزه دفن شده‌اند، صحبت خواهد کرد؟ اگر همه روزنامه‌نگاران غزه کشته شوند، فقط صدای ما نیست که خواهد مرد، بلکه خود تاریخ است.

خبرنگاران غزه: احساس می‌کنیم زندگی ما هیچ ارزشی ندارد

به گزارش اِی‌بی‌سی، خبرنگاران در غزه احساس می‌کنند که خونشان بی ارزش و جانشان ارزان شده است.

آن‌ها با اشاره به اینکه خبرنگاران در غزه برخلاف آنچه قوانین بین‌المللی تاکید می‌کنندف غیرنظامی محسوب نمی‌شوند، می‌گویند که در جنگ‌های دیگر، جلیقه و کلاه ایمنی علائمی برای دور نگه داشتن آتش هستند؛ این در جهان عادی است، اما در غزه این‌طور نیست.

خبرنگاران غزه خطاب به همکاران خود در رسانه‌های غربی، تاکید دارند: برای شما، ما فقط یک تیتر هستیم، یک تراژدی برای مصرف، نه همکارانی برای دفاع.

در غزه، بیشتر خبرنگاران در چادر‌های اطراف بیمارستان‌ها کار می‌کنند و برای انجام گزارش‌های خود به برق و اینترنت آن متکی هستند؛ زمانی تصور می‌شد که این بیمارستان‌ها تا حدودی امنیت را ارائه می‌دهند، اما در ۲۲ ماه گذشته بار‌ها هدف حمله‌های هوایی رژیم صهیونیستی قرار گرفته‌اند.

بیمارستان ناصر که به‌تازگی هدف حمله رژیم صهیونیستی قرار گرفت، شاهد شهادت ۵ خبرنگار بود؛ براساس گزارش‌ها این بیمارستان ۲ بار هدف حمله قرار گرفت و حمله دوم زمانی رخ داده است که خبرنگاران و گروه‌های امدادی به محل رسیده و سعی در تخلیه مجروحان و شهدا داشتند.

کارشناسان حقوق بین‌الملل، حمله دوگانه را به‌عنوان جنایت جنگی تلقی می‌کنند، زیرا کنوانسیون‌های ژنو ۱۹۴۹ را که هدف قرار دادن غیرنظامیان و مجروحان را ممنوع می‌کند، نقض می‌کند.

کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران خواستار بررسی مستقل این حمله‌ها به‌عنوان یک جنایت جنگی آشکار است.

جودی گینزبرگ، مدیر اجرایی کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران، گفت: گزارش اولیه اسرائیل توضیح نمی‌دهد که چرا یک تانک اسرائیلی به سمت حسام المصری، فیلمبردار رویترز و دوربین قابل مشاهده و پخش زنده این خبرگزاری که چندین هفته روزانه از آن مکان فیلمبرداری می‌کرد، شلیک کرد؛ همچنین توضیح نمی‌دهد که چرا امدادگران اولیه ازجمله خبرنگاران در یک حمله ظاهرا به اصطلاح «دوباره» در همان مکان هدف قرار گرفتند.

طبق گزارش کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران، هیچ‌کس در ارتش رژیم صهیونیستی در طول ۲۰ سال گذشته به خاطر کشتار خبرنگاران فلسطینی پاسخگو نبوده است.

این کمیته در مه ۲۰۲۳، در گزارشی اعلام کرد که رژیم صهیونیستی «الگوی مرگ‌باری» از استفاده از نیروی مرگ‌بار علیه خبرنگاران را نشان داده و از پاسخگو کردن عاملان این جنایت خودداری کرده است.

انتهای پیام/