قحطی گسترده در غزه؛ گرسنگی دادن فلسطینیان به سبک رژیم صهیونیستی

تعداد فزاینده‌ای از مردم غزه بر اثر قحطی ساخته دست بشر که ناشی از محاصره رژیم صهیونیستی علیه منابع غذایی ضروری است، جان خود را از دست می‌دهند.

خبرگزاری میزان -

مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی در غزه روزانه در حال افزایش است، زیرا محاصره ۲۲ ماهه و حمله‌های مداوم رژیم صهیونیستی قحطی ساخته دست بشر را به خانه‌ها و چادر‌ها کشانده است.

براساس آمار‌ها تا ۱۹ آگوست (۲۸ مرداد) تعداد شناخته‌شده افرادی که در غزه از گرسنگی جان خود را از دست داده‌اند، دست‌کم به ۲۶۶ نفر، از جمله ۱۲۲ کودک، رسیده است.

چرا در غزه غذای کافی وجود ندارد؟

رژیم صهیونیستی بین ماه مارس (اسفند/فروردین) و اواسط ماه می (اردیبهشت/خرداد) گذرگاه‌های غزه را به‌طور کامل مسدود کرده و از ورود غذا، آب و کمک‌های بشردوستانه به این باریکه جلوگیری کرد. این محاصره باعث کمبود شدید شد و جمعیت شکننده غزه را به سمت گرسنگی و کم‌آبی شدید سوق داد.

بیش از ۱۰۰ سازمان امدادی، از جمله گروه‌های برجسته‌ای مانند آکسفام، پزشکان بدون مرز (MSF)، عفو بین‌الملل و شورای پناهندگان نروژ (NRC) در ۱۴ آگوست (۲۳ مرداد) استفاده‌ی رژیم صهیونیستی از کمک‌های بشردوستانه را به‌عنوان سلاح محکوم کردند و گفتند که این اقدام مانع از ورود کمک‌های نجات‌بخش به غزه می‌شود.

مقادیر زیادی از کمک‌های امدادی در انبار‌های سراسر اردن و مصر سرگردان است و این درحالی است که فلسطینیان همچنان از گرسنگی رنج می‌برند.

سازمان عفو بین‌الملل به‌تازگی طی گزارشی رژیم صهیونیستی را به اتخاذ سیاست عمدی گرسنگی در غزه و نابودی نظام‌مند سلامت، رفاه و بافت اجتماعی زندگی فلسطینیان متهم کرد.

این سازمان اعلام کرد: این نتیجه‌ی برنامه‌ریزی‌شده‌ی برنامه‌ها و سیاست‌هایی است که اسرائیل در طول ۲۲ ماه گذشته طراحی و اجرا کرده است تا به‌طور عمدی شرایط زندگی فلسطینیان در غزه را به گونه‌ای تحمیل کند که به نابودی فیزیکی آنها منجر شود، که بخشی جدایی‌ناپذیر از نسل‌کشی مداوم اسرائیل علیه فلسطینیان در غزه است.

غزه با توجه به محاصره‌ای که رژیم صهیونیستی از سال ۲۰۰۷ بر آن اعمال کرده، همیشه به کمک‌های خارجی وابسته بوده است.

پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، روزانه حدود ۵۰۰ کامیون (حدود ۱۵ هزار کامیون در ماه) کمک وارد این باریکه می‌شد. از آن زمان، میزان تحویل‌ها به شدت نوسان داشته و به ندرت به سطح قبل از جنگ که برای تامین معیشت ۲.۳ میلیون نفر از ساکنان این منطقه لازم بود، رسیده است.

چه زمانی سوءتغذیه کشنده می‌شود؟

بدن انسان برای زنده ماندن به گلوکز حاصل از غذا متکی است. زمانی که غذا کمیاب است، ابتدا چربی را برای حفظ ضربان قلب می‌سوزاند، اما گرسنگی طولانی مدت در نهایت باعث نارسایی اندام می‌شود که می‌تواند به مرگ منجر شود.

سوءتغذیه طولانی مدت همچنین باعث مشکلات مغزی و مشکل در تفکر یا صحبت کردن می‌شود و بر عملکرد روزانه تاثیر می‌گذارد.

کودکان بیشتر در معرض خطر هستند، زیرا گرسنگی به سرعت به بدن و اندام‌های در حال رشد آنها آسیب می‌رساند.

هزار روز نخست زندگی کودک، که شامل دوران بارداری تا ۲ سالگی می‌شود، برای رشد کودک بسیار مهم است. سوءتغذیه، به‌ویژه در این دوران، می‌تواند اثر‌های مخرب و طولانی‌مدتی داشته باشد که مانع رشد شناختی، رشد جسمی می‌شود و در برخی موارد که درمان‌های تغذیه‌ای و درمانی انجام نمی‌شود، می‌تواند کشنده باشد.

در غزه، جایی که کمبود غذا ماه‌هاست شدید بوده است، تصاویر بیشتر و بیشتری از کودکانی که روی نوار‌های MUAC قرار دارند، منتشر می‌شود. این نوار‌ها دور بازو را برای ارزیابی سوءتغذیه اندازه‌گیری می‌کنند.

اندازه زیر ۱۱.۵ سانتی‌متر نشان‌دهنده سوءتغذیه حاد شدید است. این کودکان نیاز به درمان اورژانسی دارند و بدون آن، با خطر بالای مرگ مواجه هستند.

به غیر از علائم قابل مشاهده لاغری مفرط، کودکانی که از سوءتغذیه شدید رنج می‌برند، ممکن است ویژگی‌های فیزیکی مانند چشمان گود رفته و رنگ‌پریده، پوست آسیب‌دیده، ریزش مو و شکم متورم ناشی از تجمع مایعات در بدن به دلیل کمبود شدید پروتئین را نشان دهند.

قحطی چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

قحطی بدترین سطح گرسنگی است که در آن مردم با کمبود شدید غذا، سوءتغذیه گسترده و میزان بالای مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی مواجه هستند.

ارزیابی وضعیت در غزه دشوار است، زیرا دسترسی میدانی به شدت محدود شده است و رژیم صهیونیستی تقریبا همه مراکز بهداشتی را نابود کرده است. براساس طبقه‌بندی یکپارچه فاز امنیت غذایی (IPC)، قحطی زمانی است که: