پیامد‌های فاجعه‌بار سوءتغذیه و گرسنگی بر ساکنان غزه

رژیم صهیونیستی از زمان آغاز تجاوز به غزه در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲)، گرسنگی را به مردم غزه تحمیل کرده است، این اقدام پس از مارس ۲۰۲۵ (اسفند ۱۴۰۳)، زمانی که اشغالگران صهیونیست محدودیت‌های شدیدتری را بر کمک‌های ناچیز مجاز به غزه اعمال کردند، به‎شدت تشدید شد و از آن زمان، صد‌ها مرد، زن و کودک بر اثر سوءتغذیه شدید جان خود را از دست داده‌اند.

پزشکان هر روز با خرده‌های نان و روغن ناچیزی زنده می‌مانند و اغلب برای مصرف الکترولیت‌های بسیار مورد نیاز به آب دریا متوسل می‌شوند، روزنامه‌نگاران برای انجام وظایف خود بسیار ضعیف شده‌اند و مردان نیز برای به خطر انداختن جان خود در مراکز توزیع کمک‌های بشردوستانه بسیار ضعیف شده‌اند.

متاسفانه، چنین سوءتغذیه شدیدی در طول تاریخ مشاهده شده است و اثرات آن بر بدن انسان به‌خوبی مستند شده است؛ سیستم‌ها یکی پس از دیگری از کار می‌افتند، خستگی قربانیان را فرا می‌گیرد و بدن شروع به خوردن خود تا سر حد مرگ می‌کند.

با این حال، آنچه اغلب نادیده گرفته می‌شود این است که بهبودی از گرسنگی می‌تواند به همان اندازه ویرانگر باشد؛ از قضا، یکی از اولین گزارش‌های ثبت‎شده از این پدیده مربوط به محاصره قدس اشغالی است.

این وضعیت که اکنون به‎عنوان سندرم تغذیه مجدد شناخته می‌شود، یک تغییر متابولیکی خطرناک و سریع از حالت کاتابولیک به حالت آنابولیک را توصیف می‌کند.

در گرسنگی، بدن انسولین را سرکوب می‌کند و به تجزیه عضلات و چربی متکی است و یون‌های ضروری درون سلولی را تخلیه می‌کند، اما درپی از سرگیری تغذیه، انسولین افزایش می‌یابد و باعث می‌شود گلوکز و الکترولیت‌ها به سلول‌ها سرازیر شوند و این تغییر ناگهانی سلولی به‎شدت سطح فسفات، پتاسیم و منیزیم خون را کاهش می‌دهد.

انسولین همچنین باعث احتباس سدیم و آب در جریان خون می‌شود و منجر به اضافه بار مایعات می‌شود؛ در صورت عدم درمان، این تغییرات می‌توانند آسیب فاجعه‌باری به قلب، ریه‌ها، اعصاب و خون وارد کنند و منجر به آریتمی، نارسایی تنفسی و مرگ شوند.

• بیشتر بخوانید:
• سرقت منابع آبی فلسطین؛ رژیم صهیونیستی ناقض حق دسترسی به آب
• بیانیه مشترک ۲۷ کشور و نهاد درباره جنایت گرسنگی رژیم صهیونیستی در غزه

تأکید بر این نکته مهم است که سندرم تغذیه مجدد صرفا «کالری زیاد و سریع» نیست؛ بلکه یک شوک متابولیک است؛ کنترل غذا خوردن به‎تنهایی کافی نیست، بیماران به درمان دقیق و برنامه‌ریزی‌شده نیاز دارند که با مکمل‌های الکترولیت و ویتامین پیش از تغذیه شروع می‌شود.

در زمینه نسل‌کشی در غزه، تصور چنین مراقبتی دلخراش است؛ زیرساخت‌های پزشکی آنجا از هم پاشیده است، پزشکان فقط موارد فوری را درمان می‌کنند، دارو‌های بیهوشی تقریبا تمام شده‌اند و در صورت یافتن، از سرکه برای ضدعفونی کردن زخم‌ها استفاده می‌شود.

اندام‌های کودکان در حالی که کاملا هوشیار و دردمند هستند، قطع می‌شود، این سیستمی نیست که از راه دور قادر به توانبخشی دو میلیون فرد گرسنه باشد.

رژیم صهیونیستی به‎طور عمد با اعمال محاصره بر روی تجهیزات پزشکی و هدف قرار دادن وحشیانه کارکنان بهداشتی، آمبولانس‌ها و بیمارستان‌ها، این امر را تحمیل می‌کند.

به‌طرز غم‌انگیزی، نمی‌توان برای کنترل تغذیه مجدد به افراد گرسنه تکیه کرد، گرسنگی ذهن را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود فرد به‎طور وسواس‌گونه‌ای به غذا وابسته شود.

بنابراین، بسیار مهم است تا فشار بین‌المللی به رژیم صهیونیستی برای اجازه ورود فوری تجهیزات پزشکی، مراکز آزمایشگاهی و تیم‌های متخصص به غزه اعمال شود.

از همه مهم‌تر، رژیم صهیونیستی باید هدف قرار دادن کارکنان بهداشتی و مراکز درمانی را متوقف کند و این امر به اندازه ورود کمک‌ها حیاتی است.

انتهای پیام/