فوت بیش از ۴۲ هزار موتورسوار در حوادث رانندگی در یک دهه گذشته

در مقاله‌ای پژوهشی با عنوان «بررسی اپیدمیولوژی تصادفات مجر به مرگ در موتورسواران ایرانی» که در شماره پاییز سال ۱۴۰۳ مجله علمی پزشکی قانونی به چاپ رسید موضوع مرگ و میر موتورسیکلت سواران، دلایل و نحوه آن در دهه ۹۰ مورد بررسی قرار گرفته است.

در این مقاله پژوهشی آمده است، تصادفات جاده‌ای نهمین عامل مرگ و میر در جهان و دومین عامل مرگ و میر در ایران بعد از بیماری‌های قلبی و عروقی است. یکی از عوامل مهم در افزایش تصادفات جاده‌ای، افزایش روزافزون وسایل نقلیه است.

از سوی دیگر در این مقاله بر این نکته نیز تأکید شده است که موتورسواران ۳۴ درصد بیشتر از سرنشینان سایر وسایل نقلیه در معرض مرگ و میر حوادث جاده‌ای قرار دارند و تصادفات موتورسیلکت‌ها در حدود ۹۰ درصد موارد منجر به آسیب جدی و یا مرگ افراد می‌شود.

بررسی گروه‌های سنی موتورسواران قربانی حوادث رانندگی در فاصله سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ نیز نشان داد که بیش از نیمی از درگذشتگان در گروه سنی جوان قرار داشته‌اند. بر این اساس از کل تلفات موتورسیکلت سواران ۵۳.۶ درصد (۲۲ هزار و ۷۹۷ نفر) در گروه سنی کمتر از سی سال قرار داشتند که این قربانیان (زیر ۳۰ سال) در استان‌های ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و البرز بیشترین درصد تلفات موتور سیکلت را به خود اختصاص داده‌اند.

گزارش‌های متعددی از ایران و دیگر کشور‌های جهان نیز مؤید این نکته است که گروه سنی جوانان بیشترین موارد مرگ و میر حوادث ترافیکی موتورسواران را در برمی گیرند. به عنوان مثال در مطالعه ویرا و همکاران در برزیل میانگین سنی موتورسواران حادثه دیده ۲۷.۷۸ سال بود و یا در پژوهشی دیگر در سنگاپور که توسط هک و همکارانش انجام شد، میانگین سنی افراد آسیب دیده در تصادفات موتور ۱۶ تا ۲۵ سال بود.

در این مقاله براساس یافته‌های به دست آمده تأکید می‌شود بیشترین آمار متوفیات تصادفات موتورسیکلت‌ها را مردان جوان با شغل آزاد و تحصیلات زیر دیپلم تشکیل می‌دهند، بنابراین لازم است به منظور کاهش این حوادث علاوه بر استراتژی‌های پیشگیرانه مانند احترام به قوانین، نحوه استفاده صحیح از این وسایل نیز آموزش داده شود.

نکته مهم دیگر آنکه بر اساس نتایج این مقاله پژوهشی، در دهه ۹۰، در تصادفات موتورسیکلت سواران، ۵۴.۶ درصد به دلیل ضربه به سر جان خود را از دست داده‌اند که این موضوع نشان دهنده اهمیت استفاده از کلاه ایمنی استاندارد برای راکب و سرنشین موتور سیکلت است.

از نظر محل وقوع سانحه نیز، ۴۷.۳ درصد موتورسواران در مسیر‌های برون شهری و ۳۹ درصد در راه‌های درون شهری دچار حادثه شده‌اند، ضمن آنکه ۵۱.۲ درصد نیز در بیمارستان‌ها جان خود را از دست داده‌اند.

هرچند نتایج این مقاله پژوهشی نشان می‌دهد که نرخ فوت ناشی از تصادفات موتورسیکلت در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۰، با کاهش ۲۳.۵ درصدی مواجه و روند تلفات کاهشی بوده است، اما از آنجا که از سال ۱۴۰۰ به بعد آمار تلفات حوادث رانندگی در کشور با افزایش مواجه بوده است، به نظر می‌رسد با توجه به افزایش تلفات تصادفات، آمار مرگ و میر موتورسواران نیز بیشتر شده باشد. (با این توضیح که به دلیل محدودیت‌های موجود، از سال ۱۴۰۱ به بعد آمار تفکیکی مرگ و میر موتورسیکلت سواران توسط سازمان پزشکی قانونی کشور جمع آوری نمی‌شود).

انتهای پیام/