برنامه هسته‌ای رژیم صهیونیستی؛ دست باز متجاوز برای سلب حقوق مردم منطقه

رژیم صهیونیستی همواره طی دهه‌های گذشته سیاست ابهام هسته‌ای را در پیش گرفته است و وجود برنامه تسلیحات هسته‌ای خود را نه تایید و نه تکذیب می‌کند. 

این سیاست دلیل اصلی عدم عضویت این رژیم در هیچ یک از معاهده‌های خلع سلاح یا عدم اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی است. این درحالی است که این رژیم ایران را، که عضو معاهده‌های مربوطه بوده و صلح‌آمیز بودن برنامه آن ثابت شده است، به تلاش برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای متهم کرده و براساس این ادعا طی جنگ تحمیلی ۱۲ روزه به ایران تجاوز کرد. 

سیاست عدم شفافیت هسته‌ای رژیم صهیونیستی یا آنچه آمیموت (Amimut) خوانده می‌شود، به این معنی است که این رژیم به‌طور رسمی برنامه تسلیحات هسته‌ای خود را اعلام نمی‌کند. این در تضاد با سایر کشور‌های مسلح به سلاح هسته‌ای است که زرادخانه‌های خود را اعلام کرده‌اند و عضو معاهده‌هایی مانند پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) هستند.

رژیم صهیونیستی مدت‌هاست که آنچه را تهدید‌های منطقه‌ای و بی‌ثباتی خوانده‌اند به‌عنوان توجیه حفظ ابهام هسته‌ای خود و نپیوستن به معاهده‌های خلع سلاح ذکر کرده است. 

خاورمیانه نقطه کانونی بحث‌ها درمورد ایجاد منطقه عاری از سلاح‌های هسته‌ای بوده است. این پیشنهاد را ایران ارائه کرده بود.

با این حال، رژیم صهیونیستی به‌طور پیوسته از شرکت در مذاکرات یا مباحث مربوط به چنین منطقه‌ای خودداری کرده و ادعا‌هایی را به‌عنوان دلیل مطرح کرده است. 

پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT)، سنگ بنای تلاش‌های جهانی برای عدم اشاعه، از کشور‌ها و طرف‌ها می‌خواهد که یا سلاح‌های هسته‌ای خود را کنار بگذارند یا متعهد شوند که به دنبال دستیابی به آنها نباشند. امتناع رژیم صهیونیستی از پیوستن به NPT ناشی از سیاست ابهام و ادعا‌های تکراری آن است. 

رژیم صهیونیستی همچنین مذاکرات مربوط به پیمان منع سلاح‌های هسته‌ای (TPNW) را تحریم کرد و پیوسته به قطعنامه‌های سازمان ملل در حمایت از این پیمان رای منفی داده است.

در همین حال، متحدان غربی رژیم صهیونیستی هیچ اصرار و پافشاری بر پیوستن رژیم صهیونیستی به معاهده‌های یادشده ندارند و این درحالی است که با مرور جنایت‌های این رژیم طی دهه‌های گذشته ثابت می‌شود که این رژیم و برنامه هسته‌ای آن تهدیدی جدی برای صلح و ثبات جهانی، به‌ویژه در منطقه، هستند. 

عدم پافشاری متحدان غربی رژیم صهیونیستی بر عضویت این رژیم در معاهده‌های بین‌المللی باعث شده است که اشغالگران از مصونیت برخوردار بوده و خود را مجاز به نقض قوانین بین‌المللی بدانند. این موضوع همچنین باعث شده که رژیم صهیونیستی حقوق بشر را به‌طور واضح و بدون هراس از پاسخگویی نقض کند.

تاریخ هسته‌ای رژیم صهیونیستی

پایگاه آرمز کنترل سنتر نوشت: اعتقاد عمومی بر این است که اسرائیل دارای سلاح‌های هسته‌ای است، اگرچه وجود زرادخانه هسته‌ای را نه تایید و نه انکار می‌کند. اسرائیل عضو پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) نیست و پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را درمورد برخی از فعالیت‌های هسته‌ای اصلی خود نپذیرفته است. سیاست عدم شفافیت هسته‌ای اسرائیلی‌ها به‌طور عموم توسط متحدان آن تحمل شده است.

بیشتر تخمین‌ها حاکی از آن است که رژیم صهیونیستی حدود ۹۰ کلاهک هسته‌ای مبتنی بر پلوتونیوم دارد و پلوتونیوم کافی برای ۱۰۰ تا ۲۰۰ سلاح تولید کرده است. این تخمین‌ها برای دهه‌ها نسبتا ثابت بوده‌اند. 

• بیشتر بخوانید:
• امتناع همیشگی رژیم صهیونیستی از پیوستن به اِن‌پی‌تی؛ تهدیدی هسته‌ای برای بشریت
• نویسنده آمریکایی: حمله‌های اسرائیل به ایران ناقض منشور سازمان ملل هستند

باور عمومی بر این است که پلوتونیوم مورد نیاز برای برنامه تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی توسط رآکتوری که با کمک فرانسه ساخته شد، تولید شده است. 

رآکتور IRR-۲ در مرکز تحقیقات هسته‌ای نقب به‌طور معمول با نام منطقه‌ای که میزبان آن است، یعنی دیمونا، شناخته می‌شود. این رآکتور به‌طور رسمی یک رآکتور حرارتی ۲۶ مگاواتی است، اما برخی معتقدند که این تخمین، دست کم گرفتن ظرفیت آن است. 

این تأسیسات تحت نظارت پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیست. IRR-۲ در دسامبر ۱۹۶۳ به مرحله بحرانی رسید و احتمالا به رژیم صهیونیستی در تولید اولین سلاح هسته‌ای خود در سال‌های ۱۹۶۶-۱۹۶۷ کمک کرد، اگرچه این گزارش‌ها به‌طور رسمی تایید نشده‌اند. 

از طبقه‌بندی خارج شدن اسناد حساس دولتی آمریکا نشان می‌دهد که دست‌کم از سال ۱۹۷۵ دولت آمریکا دریافته بود که رژیم صهیونیستی سلاح هسته‌ای دارد. 

پایگاه آرمز کنترل سنتر همچنین نوشت: عدم شفافیت پیرامون برنامه تسلیحات هسته‌ای اسرائیل مانعی کلیدی برای ایجاد منطقه‌ای عاری از سلاح‌های کشتار جمعی در خاورمیانه است. 

انتهای پیام/