ماندن یا رفتن، مسئله این است/ امیررضا معصومی در بزنگاهی تاریخی

امیررضا معصومی، یکی از بااستعدادترین سنگین‌وزن‌های نسل جدید کشتی ایران، اکنون در موقعیتی حساس قرار گرفته است؛ موقعیتی که می‌تواند آینده حرفه‌ای او را دگرگون کند. او در حالی در تمرینات تیم آذربایجان حاضر شده و حتی استوری مشترکی با پدرش، فردین معصومی و تعدادی از قهرمانان نامدار جهان از این تمرینات منتشر کرده که هنوز هیچ قرارداد رسمی‌ای امضا نشده و فدراسیون کشتی ایران هم رسماً مخالفت خود را با صدور رضایت‌نامه اعلام کرده است.

سفر بدون قرارداد، اما با پیام آشکار

حضور معصومی در باکو، آن هم بدون امضای قرارداد رسمی، بیش از آنکه اقدامی قطعی برای تغییر تابعیت باشد، پیامی جدی به فدراسیون کشتی ایران است؛ پیامی مبنی بر نارضایتی از شرایط فعلی و تصمیمی محتمل برای تغییر مسیر. در این میان، حضور نفراتی، چون شریف‌اف، جبرئیل حسن‌اف و حاجی علی‌یف در تمرینات و استقبال از معصومی، نشان از جدی بودن تمایل آذربایجان به جذب این کشتی‌گیر دارد. ضمن اینکه فردین معصومی هم تاکید دارد پیشنهاد هست، اما هنوز تصمیم نگرفتیم و فقط آمده‌ایم شرایط را ببینیم.

از داوری جنجالی تا تصمیم سرنوشت‌ساز

نقطه آغاز این بحران به جام تختی بازمی‌گردد؛ جایی که معصومی در یک مسابقه نزدیک برابر امیرحسین زارع شکست خورد و داوری مسابقه به‌شدت مورد اعتراض او و پدرش قرار گرفت. فن کنده فرنگی‌ای که میان ۲ یا ۴ امتیازی بودن آن اختلاف نظر وجود داشت، بهانه‌ای شد تا جرقه نارضایتی شعله‌ور شود. هرچند کمیسیون داوران نتیجه را تأیید کرد، اما نارضایتی در دل معصومی‌ها باقی ماند.

دبیر: رضایت‌نامه نمی‌دهیم، باید بجنگد

علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ایران، با صراحت اعلام کرده که به کشتی‌گیران درجه یک مانند معصومی رضایت‌نامه نخواهد داد. او گفته معصومی باید برای کسب دوبنده بجنگد، همان‌طور که خودش در دوران قهرمانی‌اش برای رسیدن به تیم ملی با محمد طلایی رقابت کرده است. این موضع‌گیری در شرایطی است که معصومی دیگر در اردو‌های تیم ملی نیز شرکت نکرده و بنابر اعلام رئیس فدراسیون عملاً شانس حضور در رقابت‌های جهانی زیر ۲۳ سال را از دست داده است.

هدف نهایی؛ المپیک لس‌آنجلس ۲۰۲۸

با توجه به سن و سطح فنی معصومی، دوری ۳ ساله از میادین رسمی در صورت عدم دریافت رضایت‌نامه، می‌تواند تأثیر جدی بر مسیر قهرمانی‌اش بگذارد. اما از سوی دیگر، اگر او تغییر تابعیت دهد و در این دوران در سیستم کشتی آذربایجان یا ارمنستان آماده شود، می‌تواند با دریافت مجوز نهایی، در المپیک ۲۰۲۸ به میدان بازگردد. همین هدف بلندمدت، انگیزه اصلی معصومی برای بررسی جدی پیشنهادات خارجی است.

امیررضا معصومی حالا در یک بزنگاه تاریخی از دوران ورزشی‌اش ایستاده است؛ ماندن در ایران و پذیرش رقابت با یکی از پرافتخارترین کشتی‌گیران حال حاضر جهان، یا رفتن و انتظار چندساله برای رسیدن به دوبنده یک تیم دیگر.

بی‌اعتمادی نسبت به داوری، رقابت سنگین داخلی و وسوسه المپیک می‌تواند هر قهرمانی را دچار تردید کند. آنچه مشخص است اینکه کشتی ایران شاید در آستانه از دست دادن یکی از آینده‌دارترین استعداد‌های خود باشد؛ مگر آنکه یک تصمیم مدبرانه، معصومی را دوباره به تشک تیم ملی بازگرداند.

معصومی می‌تواند نه فقط یک مدال آور بلکه آینده‌ساز کشتی ایران باشد

در این میان، نکته‌ای هست که نمی‌توان نادیده گرفت؛ امیررضا معصومی، فرزند کشتی ایران است. او در همین خاک رشد کرده، در همین تشک‌ها قهرمان شده و با پرچم سه‌رنگ ایران بار‌ها افتخار آفریده است. شاید راه رفتن ساده‌تر به نظر برسد، اما ارزش واقعی قهرمانی وقتی معنا پیدا می‌کند که در سخت‌ترین شرایط هم برای رسیدن به حق تلاش کرد. اگرچه رقابت با زارع دشوار است، اما ماندن و مبارزه برای دوبنده تیم ملی، می‌تواند از معصومی نه فقط یک قهرمان، بلکه یک اسطوره بسازد؛ اسطوره‌ای که نه تنها یک مدال آور بلکه آینده‌ساز کشتی ایران باشد.

انتهای پیام/