رژیم صهیونیستی و نقض قطعنامه ۴۸۷ با تجاوز به تاسیسات هسته‌ای ایران

رژیم صهیونیستی و آمریکا به‌تازگی طی اقدام‌های جنایتکارانه تاسیسات هسته‌ای ایران را مورد تجاوز قرار داده‌اند.

این درحالی است که براساس قوانین بین‌المللی، هدف قرار دادن تاسیسات هسته‌ای ممنوع است. 

حقوق بین‌الملل بشردوستانه (IHL) به‌دلیل خطر‌های جدی برای غیرنظامیان و محیط زیست ناشی از آسیب دیدن و تخریب تاسیسات هسته‌ای، حمایت ویژه‌ای را برای چنین تاسیساتی در نظر گرفته است.

اگرچه مقررات حقوق بین‌الملل بشردوستانه قابل اجرا، یک سیستم حفاظتی دقیق را ایجاد می‌کنند، اما اصل آن بسیار ساده است: جلوگیری از تبدیل شدن تاسیسات هسته‌ای به میدان نبرد یا آسیب دیدن تصادفی آنها بر اثر درگیری.

بنابراین، این قانون تعهد‌هایی را بر همه طرف‌های درگیری مسلحانه تحمیل می‌کند تا از حمله به تاسیسات هسته‌ای خودداری کنند و تا حد امکان از هرگونه اقدامی که آنها را در معرض حمله قرار دهد، اجتناب کنند.

در همین حال، کارشناسان می‌گویند که رژیم صهیونیستی با تجاوز به تاسیسات هسته‌ای ایران قطعنامه ۴۸۷ شورای امنیت سازمان ملل را در همین موضوع نقض کرده است. 

البته این موضوع جدیدی نیست و رژیم صهیونیستی عادت به نقض قوانین بین‌المللی دارد، زیرا به‌دلیل حمایت‌های بی‌قیدوشرط غرب، از مصونیت برخوردار شده است.

قطعنامه ۴۸۷ چیست؟

قطعنامه ۴۸۷ قطعنامه‌ای از شورای امنیت سازمان ملل است که در ۱۹ ژوئن ۱۹۸۱ (۲۹ خرداد ۱۳۶۰) تصویب شد و حمله نظامی رژیم صهیونیستی را به تاسیسات هسته‌ای عراق محکوم کرد. 

همچنین طی این قطعنامه از رژیم صهیونیستی خواسته شد تا تاسیسات هسته‌ای خود را تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) قرار دهد.

در ادامه توضیح مفصل‌تری ارائه شده است:

پیشینه

رژیم صهیونیستی در ژوئن ۱۹۸۱ رآکتور هسته‌ای اوسیراک در نزدیکی بغداد، پایتخت عراق را هدف قرار داد. این تاسیسات تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود، به این معنی که برای اطمینان از عدم استفاده از آن برای اهداف نظامی، تحت نظارت قرار داشت.

• بیشتر بخوانید:
• تجاوز آمریکا به ایران و نقض رای دیوان لاهه
• ترور دانشمندان هسته‌ای ایران؛ اقدامی ناقض قوانین بین‌المللی

مفاد کلیدی

قطعنامه ۴۸۷ حمله رژیم صهیونیستی را به‌شدت محکوم کرد و آن را به‌عنوان تهدیدی جدی برای رژیم پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به رسمیت شناخت. همچنین از رژیم اشغالگر خواسته شد که در آینده از چنین اقدام‌هایی خودداری کند و تاسیسات هسته‌ای خود را تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دهد.

اهمیت

این قطعنامه نمونه نادری از محکومیت یک عضو به اتفاق آرا توسط شورای امنیت به دلیل اقدام تجاوزکارانه را نشان داد. این موضوع همچنین بر اهمیت سیستم پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای تاکید کرد.

مجمع عمومی سازمان ملل همچنین در سال ۱۹۸۳ قطعنامه‌ای را تصویب کرد که از شورای امنیت می‌خواست از پایبندی رژیم صهیونیستی به قطعنامه ۴۸۷ اطمینان حاصل کند.

انتهای پیام/