نگاهی به تحرکات دستگاه دیپلماسی در عرصه منطقهای
برای همه کشورهای دنیا همسایگان در اولویت هستند، تلاش بر این است تا روابط حسنهای با همسایگان برقرار باشد.
خبرگزاری میزان - 
گروه سیاسی ؛ برای همه کشورهای دنیا همسایگان در اولویت هستند، تلاش بر این است تا روابط حسنهای با همسایگان برقرار باشد.
در این میان نقش دستگاه دیپلماسی برای این که روابط با همسایگان دوستانه و عمیق باشد، اساسی و مهم است. تحرکاتی که وزارت خارجه و شخص وزیر در این وزارتخانه باید داشته باشد، رویکرد منطقهای را میطلبد به این معنا که اولویت وزارت خارجه و دولت مستقر باید نخست گسترش و عمق بخشیدن به روابط با همسایگان باشد.
عمدتاً همسایگان نیز چنین سیاستی خواهند داشت مگر آن که اتفاقی یا دخالتی از سوی بیگانه باعث شود که طرف مقابل، سیاست حسن همجواری را در پیش نگیرد که نمونه آن را میتوان به دوران حکومت صدام در عراق نام برد.
در جنوب شرق ایران پاکستان قرار دارد که به خاطر شرایط خاصی که این کشور دارد، یک ثبات سیاسی و امنیتی در این کشور دیده نمیشود، این کشور مدام در حال تغییر دولت است.
دولت تازه کار این کشور با نخست وزیری عمران خان کار خود را آغاز کرده است، پاکستان همسایهای است که تاکنون دردسرهای بسیاری را برای ایران درست کرده که وجود گروههای تروریستی و تبهکار در مرز با جمهوری اسلامی ایران تنها گوشهای از آن دردسرها است.
با این وجود ایران همواره خواهان روابطی دوستانه و عمیق با پاکستان بوده است، پس از روی کار آمدن عمران خان در این کشور، انتظار میرفت که او در جایگاه نخست وزیر اولویت سفر خود را به ایران برنامه ریزی کند، چرا که در میان همسایگان خود در حال حاضر با جمهوری اسلامی ایران است که یک رابطه منطقی و معقول با هم دارند. همچنین به خاطر ایجاد دردسر برای ایران باید نخستین سفر از جمهوری اسلامی آغاز میشد.
اما میبینیم که نخست وزیر پاکستان عمران خان، پیش از آن که به ایران سفر کند نخست به عربستان سعودی میرود که همسایه و مرز مشترک زمینی با هم ندارند هر چند عربستان یکی از کشورهای حامی مالی پاکستان است، اما حسن همجواری با یک همسایه قدرتمند همیشه در معادلات سیاسی و بین المللی در اولویت است.
نخست وزیر پاکستان سپس به ترکیه میرود که با این کشور هر چند شاید دارای روابط نزدیکی باشد، اما در همسایگی هم قرار ندارند.
چرا نخست وزیر تازه کار پاکستان کشورهای دیگر را برای سفر ترجیح میدهد و ایران که در نزدیکی اوست نمیبیند؟
آیا دستگاه وزارت خارجه در زمینه ایجاد یک ارتباط سیاسی بین دو کشور ایران و پاکستان ضعف دیپلماسی دارد؟
یابش چنین موضوعی نیاز به کند و کاو زیاد و عمیق ندارد، چرا که مشغولیتهای دیگر دستگاه دیپلماسی کشور باعث شده تا موضوعات مهم منطقهای که به ارتباطات دو جانبه با همسایگان بستگی دارد، مغفول واقع شود.
اگر همسایگان ایران را به همان سه دسته تقسیم کنیم، کشورهایی که در دسته نخست قرار دارند کم نیستند، حتی در میان آنها، کشورهایی وجود دارد که در همسایگی ما قرار ندارد، اما روابط بسیار نزدیکی میان دو کشور وجود دارد.
عراق پس از از سر گذراندن بحران تروریستهای تکفیری وهابی داعش با کمکهای سرنوشت ساز جمهوری اسلامی ایران و روی کار آمدن دولت جدید در این کشور، باید دقیقتر و عمیقتر به روابط دو کشور نگاه کرد.
گروه سیاسی ؛ برای همه کشورهای دنیا همسایگان در اولویت هستند، تلاش بر این است تا روابط حسنهای با همسایگان برقرار باشد.طبیعی است که در عالم همسایگی باید دوستانه، محترمانه و عمیق رفتار کرد، اگر میان دو همسایه روابط تیره و تاری حاکم باشد، عواقب ناخوشایندی را در پی خواهد داشت.
مناسبات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به خاطر اشتراکات فراوانی که میان دو همسایه دیده میشود، باید در حد بالایی باشد چرا که دو کشور در همسایگی با یکدیگر منافع مشترک دارند و حتی قرابتهای فرهنگی، دینی و قومی میان آنها نباید اجازه بدهد که روابط آن دو سرد شود.
جمهوری اسلامی ایران در اطراف خود همسایههای بسیاری دارد، برخی از این همسایهها روابط نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران دارند برخی دیگر روابط متوسط و برخی هم روابطشان سرد است.
چنین ارتباطاتی دلایل خاص خود را دارد، برخی از آنها تحت تأثیر نفوذ دشمنان ایران هستند برخی دیگر حسادت میکنند، اما برخی هم هستند که به خاطر شناخت واقعی از ایران، سعی دارند با جمهوری اسلامی روابط عمیق داشته باشند.
مناسبات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به خاطر اشتراکات فراوانی که میان دو همسایه دیده میشود، باید در حد بالایی باشد چرا که دو کشور در همسایگی با یکدیگر منافع مشترک دارند و حتی قرابتهای فرهنگی، دینی و قومی میان آنها نباید اجازه بدهد که روابط آن دو سرد شود.
جمهوری اسلامی ایران در اطراف خود همسایههای بسیاری دارد، برخی از این همسایهها روابط نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران دارند برخی دیگر روابط متوسط و برخی هم روابطشان سرد است.
چنین ارتباطاتی دلایل خاص خود را دارد، برخی از آنها تحت تأثیر نفوذ دشمنان ایران هستند برخی دیگر حسادت میکنند، اما برخی هم هستند که به خاطر شناخت واقعی از ایران، سعی دارند با جمهوری اسلامی روابط عمیق داشته باشند.
در این میان نقش دستگاه دیپلماسی برای این که روابط با همسایگان دوستانه و عمیق باشد، اساسی و مهم است. تحرکاتی که وزارت خارجه و شخص وزیر در این وزارتخانه باید داشته باشد، رویکرد منطقهای را میطلبد به این معنا که اولویت وزارت خارجه و دولت مستقر باید نخست گسترش و عمق بخشیدن به روابط با همسایگان باشد.
عمدتاً همسایگان نیز چنین سیاستی خواهند داشت مگر آن که اتفاقی یا دخالتی از سوی بیگانه باعث شود که طرف مقابل، سیاست حسن همجواری را در پیش نگیرد که نمونه آن را میتوان به دوران حکومت صدام در عراق نام برد.
در جنوب شرق ایران پاکستان قرار دارد که به خاطر شرایط خاصی که این کشور دارد، یک ثبات سیاسی و امنیتی در این کشور دیده نمیشود، این کشور مدام در حال تغییر دولت است.
دولت تازه کار این کشور با نخست وزیری عمران خان کار خود را آغاز کرده است، پاکستان همسایهای است که تاکنون دردسرهای بسیاری را برای ایران درست کرده که وجود گروههای تروریستی و تبهکار در مرز با جمهوری اسلامی ایران تنها گوشهای از آن دردسرها است.
با این وجود ایران همواره خواهان روابطی دوستانه و عمیق با پاکستان بوده است، پس از روی کار آمدن عمران خان در این کشور، انتظار میرفت که او در جایگاه نخست وزیر اولویت سفر خود را به ایران برنامه ریزی کند، چرا که در میان همسایگان خود در حال حاضر با جمهوری اسلامی ایران است که یک رابطه منطقی و معقول با هم دارند. همچنین به خاطر ایجاد دردسر برای ایران باید نخستین سفر از جمهوری اسلامی آغاز میشد.
اما میبینیم که نخست وزیر پاکستان عمران خان، پیش از آن که به ایران سفر کند نخست به عربستان سعودی میرود که همسایه و مرز مشترک زمینی با هم ندارند هر چند عربستان یکی از کشورهای حامی مالی پاکستان است، اما حسن همجواری با یک همسایه قدرتمند همیشه در معادلات سیاسی و بین المللی در اولویت است.
نخست وزیر پاکستان سپس به ترکیه میرود که با این کشور هر چند شاید دارای روابط نزدیکی باشد، اما در همسایگی هم قرار ندارند.
چرا نخست وزیر تازه کار پاکستان کشورهای دیگر را برای سفر ترجیح میدهد و ایران که در نزدیکی اوست نمیبیند؟
آیا دستگاه وزارت خارجه در زمینه ایجاد یک ارتباط سیاسی بین دو کشور ایران و پاکستان ضعف دیپلماسی دارد؟
یابش چنین موضوعی نیاز به کند و کاو زیاد و عمیق ندارد، چرا که مشغولیتهای دیگر دستگاه دیپلماسی کشور باعث شده تا موضوعات مهم منطقهای که به ارتباطات دو جانبه با همسایگان بستگی دارد، مغفول واقع شود.
اگر همسایگان ایران را به همان سه دسته تقسیم کنیم، کشورهایی که در دسته نخست قرار دارند کم نیستند، حتی در میان آنها، کشورهایی وجود دارد که در همسایگی ما قرار ندارد، اما روابط بسیار نزدیکی میان دو کشور وجود دارد.
عراق پس از از سر گذراندن بحران تروریستهای تکفیری وهابی داعش با کمکهای سرنوشت ساز جمهوری اسلامی ایران و روی کار آمدن دولت جدید در این کشور، باید دقیقتر و عمیقتر به روابط دو کشور نگاه کرد.
سفر مقامات دو کشور، مراودات سیاسی و اقتصادی، تجارت با کشوری که اکنون نیازمند مشارکت در بازسازی مناطق ویران شده به دست داعش دارد و بسیاری مسائل دوجانبه دیگر هست که ایجاب میکند ایران و عراق هر چه بیشتر به عمق بخشیدن به روابط دواجابنه بپردازند.
با این وجود میبینیم که روابط ایران و عراق حتی در زمانهایی دستخوش تلاطمهایی نیز شده است.
در چنین شرایطی برهم صالح رئیس جمهور عراق که به تازگی در این پست برگزیده شده است، به ترککیه سفر میکند و هنوز پس از روی کار آمدن دولت تازه کار عراق عادل عبدالمهدی نخست وزیر این کشور به تهران نیامده است.
با این وجود میبینیم که روابط ایران و عراق حتی در زمانهایی دستخوش تلاطمهایی نیز شده است.
در چنین شرایطی برهم صالح رئیس جمهور عراق که به تازگی در این پست برگزیده شده است، به ترککیه سفر میکند و هنوز پس از روی کار آمدن دولت تازه کار عراق عادل عبدالمهدی نخست وزیر این کشور به تهران نیامده است.
حتی مقامات دولتی جمهوری اسلامی ایران نیز مدتها است برای تبادل نظرات و دیدگاههای دو جانبه به عراق سفر نکرده اند.
چنین سیاستی در قبال همسایگان خود، نشان از بی برنامگی در رویکرد منطقهای دولت دارد.
سوریه اکنون بحران را پشت سر گذاشته و میرود تا با نابودی کامل تروریستهای تکفیری وهابی یک امنیت نسبی را پس از ۸ سال جنگ تجربه کند.
جمهوری اسلامی ایران در راه مبارزه با تروریسم در سوریه کمکهای شایانی را به دولت و ملت این کشور کرده است که هر دو به این موضوع اذعان دارند و قدردان حمایتهای جمهوری اسلامی ایران هستند.
سوریه کشوری است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون همواره یک رابطه عمیق با جمهوری اسلامی ایران داشته است و هیچگاه این روابط دستخوش تلاطم و دخالتهای دیگران نشده است.
در چنین شرایطی است که میطلبد ایران نقش آفرینی خود را پس از خروج آمریکا از سوریه در این کشور افزایش دهد، موضوعی که حتی مطالبه دولت و ملت سوریه نیز هست.
اما آیا پس از شکست داعش و پیروزیهای مکرر دولت سوریه با کمکهای ایران مقاماتی از کشورمان به این کشور سفر کردند؟
درمقابل میبینیم کشورهایی که کمر به قتل بشار اسد بسته بودند و در این بحران سوریه را تنها گذاشته بودند، با تغییر رویکرد ناگهانی راهی سوریه میشوند و با بشار اسد دیدار و گفتوگو میکنند و اقدام به بازگشایی سفارتخانههای خود مینمایند.
عمر البشیر رئیس جمهور سودان یکی از سران کشورهایی است که در طول ۸ سال جنگ علیه سوریه، به جبهه دشمنان این کشور پیوست و سفارت خود را در دمشق تعطیل کرد.
اما چرایی چنین سیاستی در دستگاه دیپلماسی کشور روشن است، مشغولیتهایی که برجام به بار آورده فکر و ذهن مسئولین دستگاه دیپلماسی را درگیر خود کرده و حتی دیگر دولتمردان را نیز سرگرم خود ساخته به همین خاطر است که نسبت به اطراف بی توجهی میشود.
در حالی که با شرایط موجود، بهترین گزینه و اقدام دیپلماسی گسترش هر چه بیشتر روابط با همسایگان و کشورهایی است که روابط دیرینه عمیقی با جمهوری اسلامی ایران داتشه و دارند.
درباره کشورهای آمریکای جنوبی نیز چنین وضعیتی دیده میشود، اما این بخش نیز با بی توجهی روبرو است.
چنین سیاستی در قبال همسایگان خود، نشان از بی برنامگی در رویکرد منطقهای دولت دارد.
سوریه اکنون بحران را پشت سر گذاشته و میرود تا با نابودی کامل تروریستهای تکفیری وهابی یک امنیت نسبی را پس از ۸ سال جنگ تجربه کند.
جمهوری اسلامی ایران در راه مبارزه با تروریسم در سوریه کمکهای شایانی را به دولت و ملت این کشور کرده است که هر دو به این موضوع اذعان دارند و قدردان حمایتهای جمهوری اسلامی ایران هستند.
سوریه کشوری است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون همواره یک رابطه عمیق با جمهوری اسلامی ایران داشته است و هیچگاه این روابط دستخوش تلاطم و دخالتهای دیگران نشده است.
در چنین شرایطی است که میطلبد ایران نقش آفرینی خود را پس از خروج آمریکا از سوریه در این کشور افزایش دهد، موضوعی که حتی مطالبه دولت و ملت سوریه نیز هست.
اما آیا پس از شکست داعش و پیروزیهای مکرر دولت سوریه با کمکهای ایران مقاماتی از کشورمان به این کشور سفر کردند؟
درمقابل میبینیم کشورهایی که کمر به قتل بشار اسد بسته بودند و در این بحران سوریه را تنها گذاشته بودند، با تغییر رویکرد ناگهانی راهی سوریه میشوند و با بشار اسد دیدار و گفتوگو میکنند و اقدام به بازگشایی سفارتخانههای خود مینمایند.
عمر البشیر رئیس جمهور سودان یکی از سران کشورهایی است که در طول ۸ سال جنگ علیه سوریه، به جبهه دشمنان این کشور پیوست و سفارت خود را در دمشق تعطیل کرد.
اما چرایی چنین سیاستی در دستگاه دیپلماسی کشور روشن است، مشغولیتهایی که برجام به بار آورده فکر و ذهن مسئولین دستگاه دیپلماسی را درگیر خود کرده و حتی دیگر دولتمردان را نیز سرگرم خود ساخته به همین خاطر است که نسبت به اطراف بی توجهی میشود.
در حالی که با شرایط موجود، بهترین گزینه و اقدام دیپلماسی گسترش هر چه بیشتر روابط با همسایگان و کشورهایی است که روابط دیرینه عمیقی با جمهوری اسلامی ایران داتشه و دارند.
درباره کشورهای آمریکای جنوبی نیز چنین وضعیتی دیده میشود، اما این بخش نیز با بی توجهی روبرو است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *