تشدید تخریب نظام‌مند مناطق مسکونی و زیرساخت‌های باقی‌مانده در غزه

گزارش‌ها حاکی از آن است که نظامیان صهیونیست از زمان آزادی عیدان الکساندر، نظامی آمریکایی-صهیونیست زندانی در غزه در ۱۲ می (۲۲ اردیبهشت) کارزار نسل‌کشی خود را در غزه تشدید کرده‌اند. 

اشغالگران از آن زمان به‌طور متوسط روزانه ۸۱ فلسطینی را از طریق بمباران مستقیم و ۱۷ نفر دیگر را به‌دلیل گرسنگی و محرومیت از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و وسایل ضروری برای بقا به شهادت رسانده‌اند.

این افزایش حمله‌های مرگبار بخشی از تشدید گسترده‌تر حمله‌های ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی است که با سیاست زمین سوخته و تخریب نظام‌مند مناطق مسکونی و زیرساخت‌های باقی‌مانده غزه مشخص می‌شود. 

این کارزار مداوم، که اکنون در نوزدهمین ماه خود است، با کشتار‌های جمعی، گرسنگی اجباری و از بین بردن عمدی سیستم‌های حیاتی، با هدف صریح ریشه‌کن کردن جمعیت فلسطینی در غزه و از بین بردن هرگونه امکان بازگشت یا بازسازی، مشخص شده است.

اسناد نشان می‌دهد که بین ۱۲ تا ۱۸ می (۲۲ تا ۲۸ اردیبهشت)، ۵۶۴ فلسطینی در حمله‌های مستقیم رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند؛ این در حالی است که ۱۲۲ نفر دیگر براثر گرسنگی عمدی و عدم درمان پزشکی جان خود را از دست داده‌اند. علاوه بر این، هزار و ۳۸۶ غیرنظامی در این دوره مجروح شده‌اند که به‌طور متوسط حدود ۲۳۳ مجروح در روز می‌شود.

در همین دوره، ارتش رژیم صهیونیستی دست‌کم ۱۰ دستور تخلیه جدید صادر کرد که به‌طور عمده شمال غزه، غرب شهر غزه و مناطق شرقی دیرالبلح و القراره را هدف قرار می‌داد. 

این دستور‌ها به آوارگی اجباری حدود ۳۰۰ هزار نفر منجر شد که بیشتر آنها خانواده‌هایی بودند که از ابتدای حمله چندین‌بار آواره شده بودند. 

این دستور‌ها بدون ارائه مسیر‌های امن یا مقاصد جایگزین، در بحبوحه فروپاشی ظرفیت پناهگاه‌ها، کاهش ذخایر امدادی و تخریب تاسیسات ضروری صادر شدند. بمباران مداوم آوارگی را به مکانیسمی برای مرگ تدریجی به‌جای بقا تبدیل کرده است، راهبردی که با هدف تخلیه کامل مناطق و از بین بردن حضور غیرنظامیان فلسطینی در راستای آماده‌سازی برای حذف کامل انجام می‌شود.

• بیشتر بخوانید:
• نقش غرب در تداوم جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه غزه
• هدف قرار دادن امدادگران؛ جنایت ترکیبی رژیم صهیوینستی در غزه

شرایط انسانی برای آوارگان اجباری فاجعه‌بار و وخیم شده است. ده‌ها هزار غیرنظامی، ازجمله کودکان، زنان، سالمندان و بیماران، اکنون مجبورند بدون دسترسی به آب تمیز، غذای کافی یا مراقبت‌های بهداشتی، روی زمین، در معرض آفتاب سوزان یا در میان آوار، به سختی بخوابند. این وضعیت وخیم، آنها را در معرض خطر مرگ ناشی از گرسنگی، بیماری یا حمله‌های هوایی بیشتر قرار می‌دهد.

برخی پیش‌بینی کرده بودند که اقدام مقاومت و حسن نیت آن در آزادی عیدان الکساندر راه را برای آتش‌بس هموار کند و ورود موثر کمک‌های بشردوستانه را تسهیل کند. اما واقعیت به‌طور کامل برکس بوده است. 

سرعت کشتار‌ها شدت گرفته، هیچ کمکی اجازه ورود پیدا نکرده و جامعه بین‌المللی همچنان سکوت کرده است؛ این درحالی است که اظهارات آمریکا هنوز به اقدام معناداری تبدیل نشده است. در همین حال، افراد مسن و بیماران پس از ۷۸ روز متوالی بسته‌شدن کامل همه گذرگاه‌ها، همچنان به‌طور روزانه درپی گرسنگی جان خود را از دست می‌دهند.

محاصره کامل، که از ۲ مارس (۱۲ اسفند) اعمال شده، اثر‌های مخرب و طولانی‌مدتی، به‌ویژه بر آسیب‌پذیرترین گروه‌های نوار غزه، داشته است. این اقدام بخشی از سیاست نظام‌مند رژیم صهیونیستی است که با هدف از بین بردن پایه‌های زندگی و از بین بردن تمام وسایل بقا انجام می‌شود. دیگر نمی‌توان این محاصره را صرفا تشدید یک فاجعه انسانی دانست، بلکه به یک ابزار استراتژیک فعال تبدیل شده که در اجرای نسل‌کشی به‌کار گرفته می‌شود.

صد‌ها حمله هوایی ارتش رژیم صهیونیستی در روز‌های اخیر، همراه با تهاجم زمینی آن به شمال و جنوب غزه تحت عملیات موسوم به ارابه‌های گیدئون، به‌وضوح نشان‌دهنده آغاز یک حمله گسترده است که جان صد‌ها هزار فلسطینی را، یا از طریق کشتار مستقیم یا گرسنگی اجباری، به‌خطر می‌اندازد. 

امروزه در غزه، غیرنظامیان با گرسنگی مواجه هستند، و بیشتر خانواده‌ها اکنون هر یک یا ۲ روز با یک وعده غذایی ناچیز زندگی می‌کنند، وضعیتی که نمونه‌ای از استفاده نظام‌مند از گرسنگی به‌عنوان سلاح نسل‌کشی است. 

انتهای پیام/