ماموریت کلاه‌ آبی‌ها در لبنان؛ اهداف یونیفل زیر فشار اشغال‌گری رژیم صهیونیستی

13:38 - 10 مهر 1403
کد خبر: ۴۷۹۶۰۹۶
دسته بندی: حقوق بشر ، عمومی
ماموریت کلاه‌ آبی‌ها در لبنان؛ اهداف یونیفل زیر فشار اشغال‌گری رژیم صهیونیستی
کارزار جنایت‌کارانه رژیم صهیونیستی علیه لبنان در حالی پیش می‌رود که مانعی برای تداوم این کارزار وجود ندارد.

خبرگزاری میزان – در میانه تشدید کارزار جنایت رژیم صهیونیستی علیه لبنان، سخنگوی سازمان ملل اعلام کرد که نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل در لبنان (یونیفل) قادر به انجام گشت‌زنی نیستند.

این خبر در حالی اعلام شد که رژیم صهیونیستی پس از سخنرانی گستاخانه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم در مجمع عمومی سازمان ملل، در حال تشدید حمله‌های خود به لبنان است؛ سکوت سازمان ملل در برابر این سخنرانی تهدیدآمیز و روند مستمر جنایت این رژیم علیه لبنان نشان می‌دهد که سازمان ملل قصدی برای متوقف کردن جنایت تازه آغازشده علیه لبنان ندارد.

سازمان ملل به‌تازگی اعلام کرد که نیروهای حافظ صلح این آژانس امکان گشت‌زنی را به دلیل تشدید حمله‌های رژیم صهیونیستی از دست داده‌اند.

استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل روز گذشته اعلام کرد که نیرو‌های حافظ صلح این سازمان در لبنان، به دلیل شدت حمله‌های رژیم صهیونیستی، قادر به گشت‌زنی نیستند؛ وی مدعی شد: کلاه آبی‌های ما در موقعیت خود می‌مانند، هرچند شدت جنگ به مانع تحرک و توانایی آن‌ها برای انجام وظایف محول‌شده، تبدیل شده است.

نیرو‌ی حافظ صلح در لبنان چیست؟

بیش از ۱۰ هزار نفر از کارکنان ماموریت حافظ صلح سازمان ملل از سال ۱۹۷۸، پس از حمله رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان در این کشور مستقر شده‌اند؛ از آن زمان تاکنون، ماموریت این نیرو‌ها هر ساله ازسوی ۱۵ عضو شورای امنیت سازمان ملل تمدید شده است.

نقش نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل در لبنان پس از جنگ ۳۳ روزه رژیم صهیونیستی علیه این کشور که با مقاومت حزب‌الله مواجه شد، تقویت شده است؛ چراکه جنگ یادشده به تصویب قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل منجر شد که ماموریت یونیفل را گسترش می‌داد.

براساس قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت، نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل، وظیفه کنترل منطقه و کمک به دولت و نیرو‌های مسلح لبنان را برای کنترل رودخانه لیطانی در جنوب این کشور دارند؛ منطقه عملیات نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل در لبنان با رودخانه لیطانی در شمال و خط آبی در جنوب مشخص شده است؛ خط آبی، خطی است که ازسوی سازمان ملل ایجاد شده است تا لبنان را از اراضی اشغالی و بلندی‌های جولان اشغالی جدا کند.

نظامیان صهیونیست هنگام خروج از جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰ به خط آبی عقب‌نشینی کردند؛ هرگونه عبور غیرمجاز از خط آبی از طریق زمین یا هوا از هر طرف به منزله نقض قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت است.

براساس اعلام وب‌سایت مربوط به نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل، یونیفل بیش از ۱۰ هزار سرباز از ۵۰ کشور و حدود ۸۰۰ کارمند غیرنظامی دارد.

 

ناتوانی گشت‌زنی یونیفل در لبنان؛ از تاریخ ناکامی‌های نیرو‌های حافظ صلح چه می‌دانیم؟

قطعنامه ۱۷۰۱ چه تکلیفی را برای نیرو‌های حافظ صلح در لبنان تعیین می‌کند؟

این قطعنامه به نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل اجازه می‌دهد تا به ارتش لبنان کمک کنند که منطقه عملیاتی را عاری از سلاح یا کارکنان مسلح به غیر از نیرو‌های دولت لبنان نگه دارد.

نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل در لبنان همچنین وظیفه دارند، براساس قطعنامه ۱۷۰۱ همه اقدام‌های لازم را در مناطق استقرار نیرو‌های خود انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که منطقه عملیاتی آن برای فعالیت‌های خصمانه از هر نوع، استفاده نمی‌شود.

ماموریت حافظ صلح سازمان ملل در لبنان موظف است همه موارد نقض را به شورای امنیت سازمان ملل گزارش دهد؛ دبیرکل سازمان ملل هر چهار ماه یک بار - یا هر زمانی که صلاح بداند - در مورد اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ به شورا گزارش می‌دهد.

براساس وب‌سایت یونیفل، هر زمان که حادثه‌ای رخ دهد، یونیفیل بلافاصله نیرو‌های اضافی را در صورت نیاز به آن مکان اعزام می‌کند تا از درگیری مستقیم بین ۲ طرف جلوگیری کند و اطمینان حاصل شود که اوضاع مهار شده است.

این ماموریت همچنین با ارتش رژیم صهیونیستی و لبنان ارتباط برقرار می‌کند تا آن‌ها را به عقب برگرداند و بدون هیچ تشدید تنش به وضعیت پایان دهد.

ناتوانی گشت‌زنی یونیفل در لبنان؛ از تاریخ ناکامی‌های نیرو‌های حافظ صلح چه می‌دانیم؟

نگاهی به ناکامی‌های نیرو‌های حافظ صلح

از سال ۱۹۴۸، زمان استقرار نخستین نیروی نظامی سازمان ملل تاکنون بیش از ۲ میلیون نیروی حافظ صلح از ۱۲۵ کشور به ماموریت اعزام شده‌اند؛ در عین حال، در همین بازه زمانی، بیش از ۴ هزار و ۲۰۰ نفر از نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل جان خود را در محل ماموریت‌های تعیین‌شده از دست داده‌اند.

ماموریت‌های نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل به‌طور چشمگیری رشد کرده است؛ در پایان جنگ سرد در اوایل دهه ۱۹۹۰، حدود ۱۱ هزار نیروی حافظ صلح وجود داشت؛ تا سال ۲۰۱۴، بیش از ۱۳۰ هزار نیروی حافظ صلح در ۱۶ ماموریت مستقر بودند؛ امروزه ۸۷ هزار نیروی حافظ صلح در ۱۲ منطقه درگیری در آفریقا، آسیا، اروپا و غرب آسیا خدمت می‌کنند.

تاریخ نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل با رسوایی‌ها و اتهام‌های متعددی در آمیخته است که ازجمله آن‌ها می‌توان به آزار جنسی کودکان و زنان در آفریقای مرکزی و کنگو اشاره کرد.

یکی از اشتباه‌های جنجالی نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل منجر به وقوع همه‌گیری وبا در هائیتی شد؛ ورود پسماند‌های آلوده پایگاه نیرو‌های حافظ صلح در این کشور در سال ۲۰۱۰ هائیتی را با همه‌گیری مرگ‌بار وبا مواجه کرد.

ناکامی‌های متعددی در ماموریت‌های حافظ صلح سازمان ملل وجود دارند که مهم‌ترین آن‌ها، نسل‌کشی رواندا در سال ۱۹۹۴ منجر به کشته شدن دست‌کم ۸۰۰ هزار نفر از اقوام توتسی و هوتو و نسل‌کشی سربرنیتسا در سال ۱۹۹۵ منجر به کشته شدن دست‌کم ۸ هزار مرد و پسر عمدتا مسلمان در طول جنگ بوسنی هستند.

از مهم‌ترین شکست‌های نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل در انجام ماموریت خود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

سربرنیتسا: در ۱۱ جولای ۱۹۹۵ (۲۰ تیر ۱۳۷۴)، در اواخر جنگ ۱۹۹۲-۱۹۹۵ بوسنی، نیرو‌های صرب بوسنی به سمت شرق سربرنیتسا رفتند و ۸ هزار مرد و پسر مسلمان را در روز‌های بعد قتل‌عام و در گور‌های دسته‌جمعی دفن کردند؛ این بدترین جنایت در تاریخ اروپا پس از جنگ جهانی دوم بود.

سازمان ملل پیشتر این شهر را یکی از مناطق امن اعلام کرده بود که عاری از هرگونه حمله مسلحانه یا هر اقدام خصمانه دیگری است؛ ۶۰۰ پیاده‌نظام هلندی قرار بود از هزاران غیرنظامی که از حمله‌های قبلی صرب‌ها در شمال شرقی بوسنی پناه گرفته بودند، محافظت کنند؛ هنگامی که نیرو‌های صرب شروع به گلوله باران سربرنیتسا کردند، نیرو‌های حافظ صلح هلندی موظف به تماشای این جنایت و اجتناب از هرگونه اقدام شدند.

رواندا: یکی دیگر از ناکامی‌های عمده نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل، انجام ندادن اقدام‌های لازم برای جلوگیری از نسل‌کشی رواندا در سال ۱۹۹۴ بود که منجر به کشته شدن یک میلیون نفر شد؛ یک تحقیق در سال ۱۹۹۹ نشان داد که سازمان ملل شواهدی را که نشان می‌داد نسل‌کشی در این کشور برنامه‌ریزی شده بود، نادیده گرفته و پس از شروع آن نیز، از اقدام خودداری کرد.

پس از قتل ۱۰ سرباز بلژیکی، بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ نیروی حافظ صلح سازمان ملل از رواندا خارج شدند؛ کوفی عنان که در آن زمان رئیس نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل بود، به عدم ارائه هشدار‌های قتل عام متهم شد؛ سربازان سازمان ملل تا ژوئن آن سال (خرداد) به رواندا بازنگشتند و در آن زمان صد‌ها هزار نفر کشته شدند؛ سازمان ملل متهم شد که رواندا را به حال خود رها کرده است.

سومالی: از نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل برای نخستین بار جهت مداخله بشردوستانه در موگادیشو، پایتخت سومالی استفاده شد، اما این اقدام در نهایت به کشتار گسترده این نیرو‌ها منجر شد.

انتهای پیام/



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *