کودکان مهاجر در بازداشتگاههای استرالیا؛ از آسیب روانی تا اقدام به خودکشی
استرالیا با بازداشت کودکان مهاجر در چارچوب سیاستهای ضدمهاجرتی به نقض گسترده حقوق آنها دست میزند.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان – کودکان مهاجر در همه مسیرها و مقصدهای مهاجرتی آسیبپذیرترین افراد در میان جمعیتی هستند که در رویای زندگی بهتر به جمعیت مهاجران و پناهجویان ملحق میشوند.
برخی از کشورهای مقصد مهاجران بدون در نظر گرفتن حقوق کودکان و قوانین مهاجرتی، آنها را هدف سیاستهای ضدمهاجرتی مخاطرهآمیزی قرار میدهند که در برخی از موارد به بهای جان آنها یا گرفتار شدنشان در دست باندهای جنایتکار قاچاق انسان یا جرایم سازمانیافته تمام میشود.
بازداشت کودکان مهاجر ازسوی استرالیا
بازداشتگاههای در نظر گرفتهشده برای استقرار کودکان مهاجر دارای امنیتی پایین و امکاناتی اندک است.
سازمانها، نهادها و گروههای حقوق بشری طیف گستردهای از نگرانیها را درباره بازداشت کودکان مهاجر بازداشتشده در استرالیا مطرح میکنند.
استرالیا در حالی به شکل گسترده دست به نقض حقوق کودکان مهاجر میزند که در سال ۱۹۹۰ کنوانسیون حقوق کودک (CRC) را تصویب کرد؛ اصول اساسی CRC این است که بهترین منافع کودک باید در همه تصمیمهایی که بر آنها تاثیر میگذارد، در نظر گرفته شود.
استرالیا؛ ناقض بزرگ حقوق کودکان مهاجر
گزارشهای متعدد و مختلفی نشان میدهند که استرالیا از جمله کشورهای مقصد مهاجران است که بهصورت گسترده دست به نقض حقوق کودکان مهاجر میزند.
گستردگی و تعدد شکایتهای کودکان قربانی سیستم بازداشت مهاجرتی استرالیا به حدی است که این کشور در نهایت ناچار به راهاندازی پروژهای جهت رسیدگی به این موضوع شد؛ تاکنون ۴۵ شکایت در این چارچوب ثبت شده است.
این پروژه درپی آن آغاز شد که دادگاه عالی استرالیا در سال ۲۰۲۰ استدلالهای دولت این کشور درباره صلاحیت نداشتن دادگاه برای رسیدگی به شکایتهای مربوط را رد کرد.
براساس آمارها در سال ۲۰۲۳، حدود ۶۰ کودک مهاجر در بازداشتگاههای مهاجرتی استرالیا در حبس بودند.
پیامدهای حبس کودکان مهاجر ازسوی استرالیا
بازداشت و حبس کودکان مهاجر در استرالیا پیامدهای جسمی و روانی مهمی را متوجه آنها میکند؛ کودکان مهاجر بازداشتشده در این مراکز با نرخ بالایی دچار آسیبهای روانی میشوند.
نقض حقوق درمانی و سهلانگاری در ارائه خدمات و مراقبتهای بهداشتی نیز از دیگر بحرانهایی هستند که کودکان مهاجر بازداشتشده در بازداشتگاههای مهاجرتی در استرالیا را آزار داده و حتی در مواردی قربانی میکنند.
گزارشها نشان میدهند که شمار قابلتوجهی از کودکان مهاجر بازداشتشده در مراکز یادشده دست به خودآزاری و حتی خودسوزی میزنند.
بررسیهای انجامشده در این باره نیز نشان میدهند که که کودکانی که برای مدت طولانی در بازداشت به سر میبرند، در معرض خطر آسیبهای روانی جدی هستند و بازداشت طولانیمدت بهطور قابلتوجهی توانایی کودک را برای برخورداری از طیف وسیعی از حقوق بشری، از جمله حق آموزش و حق برخورداری از بالاترین استاندارد قابل دستیابی سلامت جسمی و روانی تضعیف میکند.
- بیشتر بخوانید:
- نقصهای سیستماتیک سیاست مهاجرتی استرالیا علیه پناهجویان
- سیاستهای سختگیرانه دولت استرالیا علیه پناهجویان
بازداشتگاههای مهاجرتی فراساحلی استرالیا؛ کانون نقض حقوق کودکان
بازداشتگاههای مهاجرتی فراساحلی استرالیا نقش برجستهای در نقض حقوق کودکان مهاجر دارند.
استرالیا با راهاندازی یک مرکز پردازش رسیدگی به درخواست پناهندگی در نائورو در ۴ هزار کیلومتری شمال شرقی این کشور، مهاجران و پناهجویان را در آن مستقر میکند.
رسانههای بینالمللی گزارش داده اند که تا سال ۲۰۲۴ حدود هزار نفر در این مرکز مستقر هستند.
مرکز فراساحلی مهاجرتی نائورو به دلیل نقض حقوق کودکان مهاجر بدنام است؛ افزایش بحرانهای بهداشتی و اقدام برای خودکشی در میان کودکان زندانی در نائورو و یک مرکز مشابه در پاپوآگینهنو با اعتراضها و انتقادهای جدی مواجه شده است.
گام نهادن کشورهای اروپایی در مسیر الگوبرداری از شیوه غیرانسانی استرالیا
همزمان با افزایش اعتراضها و انتقادها به سیستم بازداشت کودکان مهاجر ازسوی استرالیا، برخی از کشورهای اروپایی تلاش دارند تا این کشور را الگوی خود قرار دهند.
وزیر مهاجرت دانمارک بهتازگی از مراکز بحث برانگیز فراساحلی مهاجرتی استرالیا بازدید کرد.
به گفته وزیر مهاجرت دانمارک، توافق طولانیمدت استرالیا با کشور جزیرهای نائورو بر سر مرکزی که پناهجویان در آن اسکان داده میشوند، میتواند الهامبخش دانمارک باشد.
این در حالی است که مرکز پناهندگان و مهاجران در نائورو بارها مورد انتقاد سازمانهای حقوق بشری قرار گرفته است و عفو بینالملل بهتازگی به دانمارک هشدار داده است که به دلیل شرایط زندگی ساکنان از این مدل الهام نگیرد.
مرکز نائورو همچنین ازسوی بازدیدکنندگان سازمانهای پزشکان بدون مرز و دیدهبان حقوق بشر بهعنوان مکانی برای «ناامیدی و بلاتکلیفی» و «سوءاستفاده مداوم» توصیف شده است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *