نادیده گرفتن جرایم جنسی در ساختار پلیس انگلیس

خبرگزاری میزان - الیش آنجیولینی در زمان پریتی پاتل، وزیر کشور پیشین انگلیس، مأموریت یافت تا تحقیقاتی را درباره ربوده شدن، تجاوز و قتل سارا اورارد در مارس ۲۰۲۱ (اسفند ۱۳۹۹) از سوی وین کوزنز، افسر پلیس متروپولیتن، انجام دهد.

به‌تازگی و پس از ۲ سال، گزارش ۳۴۷ صفحه‌ای درباره این موضوع منتشر شد. آنجیولینی در این گزارش از خانواده اورارد به دلیل آنچه «بردباری در رنج» خواند، تمجید کرد و سپس صراحتا هشدار‌هایی را صادر کرد.

وی می‌گوید: بدون یک اصلاح اساسی، هیچ چیز نمی‌تواند مانع فعالیت وین کوزنز‌های دیگر در دید عموم شود؛ لفاظی دگرگونی، عذرخواهی و تغییر به راحتی از زبان افسران ارشد پلیس می‌افتد. به عنوان مثال اخیرا مارک رولی، کمیسر پلیس، یک فراخوان فوری صادر کرد.

این سازمان ۶۸۹ افسر را بار دیگر مورد بازجویی قرار داده و نشان می‌دهد که ۱۶۱ افسر پلیس لندن محکومیت کیفری دارند؛ با این حال، وسعت بحرانی که سایر نیرو‌های پلیس با آن مواجه هستند این است که برای چندین دهه، در حالی که پوست بیرونی در نتیجه اصلاح نیمه‌کاره ریخته می‌شود، گوشت فاسد داخلی باقی می‌ماند و حتی افرادی را که در بالاترین سطوح خدمت می‌کنند نیز آلوده خواهد کرد.

آنجیولینی در بخشی از گزارش خود می‌گوید: چند زن و دختر دیگر باید مورد آزار و اذیت قرار بگیرند و درخواست کمک آن‌ها نادیده گرفته شود؟

بخش دوم از تحقیقات وی به بررسی دیوید کریک، افسر سابق پلیس انگلیس می‌پردازد که طی ۱۷ سال مرتکب ۸۵ تخلف از جمله ۴۸ تجاوز جنسی شده است؛ بسیاری دیگر از جنایت‌ها به دلیل بی‌تفاوتی و بی‌میلی پلیس، کشف نمی‌شوند.

همانطور که حزب برابری زنان در یادداشتی در سال ۲۰۲۱ به پریتی پاتل، وزیر کشور وقت انگلیس، گفت: این صحبت از یک افسر نیست بلکه تمامی واحدهای پلیس انگلیس فاسد هستند.

گزارش آنجیولینی سابقه حدود ۲۰ ساله تجاوز و آزارهای جنسی کوزنز را که در چند واحد پلیس کار کرده بود، نشان می‌دهد.

توصیه‌های وی شامل بهبود استخدام و بازرسی، آموزش بهتر پلیس انگلیس در مورد خشونت علیه زنان و دختران و جدی‌تر گرفتن جرم جنسی ناشی از قرار گرفتن در معرض رفتار‌های ناشایست است؛ کوزنز تنها چند روز پیش از قتل سارا اورارد ویدیو مستهجن دیگری از خود منتشر کرده بود.

سازمان‌های زنان انگلیس سال‌هاست که خواستار بسیاری از پیشنهادات، به‌ویژه نیاز پلیس برای درک بهتر خطر هستند؛ در حال حاضر، خطر اغلب به‌عنوان خطر فیزیکی قریب‌الوقوع تعبیر می‌شود و حتی در این صورت نیز زنان قربانی نادیده گرفته می‌شوند.

در سال ۲۰۲۰، دفتر روزنامه‌نگاری تحقیقی و مرکز عدالت زنان، یک موسسه خیریه کوچک که محرک اصلی در افشای رفتار پلیس بوده است، شکایتی فوق‌العاده علیه پلیس ارائه کرد.

دفتر مستقل رفتار پلیس و سایرین، بررسی و موافقت کردند که «نقص‌های نظام‌مند در واکنش پلیس به موارد سوءاستفاده خانگی از سوی پلیس وجود دارد؛ جلسات دادرسی تخلفات نادرست همیشه در زمانی که باید برگزار نشده و یا به درستی انجام نمی‌شود.

براساس این گزارش، پاسخگویی وجود ندارد، عواقب واقعی کمی وجود دارد؛ در راس، افسران ارشد انگلیس باید تحت تعقیب قرار بگیرند و در صورت تحقق نکردن، مجازات شوند.

در حالی که برای سایر رده‌ها باید یک مسئولیت قانونی برای گزارش نوع رفتاری که کوزنز لقب «تجاوزگر» را به دلیل ارتکاب آن به خود اختصاص داده، وجود داشته باشد.

در سال ۱۹۶۸، روان‌شناسان در مورد چیزی که در نهایت «تأثیر تماشاگر» نامیدند، تحقیق کردند؛ آن‌ها توضیح دادند که چرا تعداد زیادی از مردم در انگلیس به جای کمک به یک فرد در بحران، کنار ایستاده‌اند.

آنجیولینی، گزارشگر این پرونده، می‌گوید: در حال حاضر، کناره‌گیری شامل کسانی می‌شود که نمی‌توانند علیه نژادپرستی و خشونت علیه زنان در انگلیس صحبت کنند؛ تا زمانی که نیرو‌های پلیس ما نتوانند عاملان، ناظران و افراد بی‌تفاوت را ریشه‌کن کنند، سزاوار اعتماد عمومی و بودجه‌ای که دریافت می‌کنند، نیستند.

انتهای پیام/