کالا انگاری کودکان بومی در سیستم مراقبتی کانادا

خبرگزاری میزان – کودکان بومی از قربانیان بزرگ و مداوم نژادپرستی نظام‌مند در کانادا هستند؛ نقض حقوق کودکان بومی در کانادا که در پی کشف گور‌های دسته‌جمعی در مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در این کشور در سال ۲۰۲۱ مورد توجه قرار گرفت، نتیجه فرهنگ آسیب‌زایی است که عمری طولانی دارد.

به‌تازگی چند مقام کانادایی درباره سوءرفتار با کودکان و نوجوانان بومی در سیستم مراقبت از کودکان این کشور خبر دادند؛ این راز تاریک کانادا است: استثمار کودکان بومی و دور کردن آن‌ها از خانواده‌هایشان.

بررسی‌ها نشان‌دهنده شکست دولت‌های فدرال و استانی در این موضوع هستند.

براساس بررسی گلوبال نیوز، کودکان و نوجوانان بومی از سوی شرکت‌های طرف قرارداد سیستم مراقبت از کودکان کانادا با نرخ بالاتری از خانواده‌های خود جدا می‌شوند، زیرا شرکت‌های یاد شده بابت نگهداری از کودکان بومی هزینه بالاتری دریافت می‌کنند و می‌توانند از این طریق منبع درآمد ثابتی داشته باشند.

این موضوعی است که کارکنان سابق و فعلی شماری از شرکت‌های مراقبتی و کارشناسان حقوق کودکان در کانادا نیز آن را تایید می‌کنند.

به گفته آن‌ها، کودکان بومی از سوی شرکت‌های غیرانتفاعی مراقبتی به‌عنوان یک کالا نگریسته می‌شوند و همین امر به وقوع رویداد‌های هولناکی منجر می‌شود که مشابه سوءاستفاده از کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی سابق است.

خانواده‌های بومی به‌عنوان قربانیان نژادپرستی نظام‌مند در کانادا با چالش‌های جدی مانند اعتیاد به موادمخدر، فقر، بیکاری و نداشتن مسکن مواجه هستند؛ براساس بررسی‌های انجام شده جوامع بومی در کانادا از نرخ بالای بیکاری، بیماری‌های مرتبط با جیوه و اعتیاد‌های ناشی از ویرانی‌های اجتماعی و اقتصادی چند نسلی رنج می‌برند.

طبق آمار ارائه شده از سوی دولت کانادا، تقریبا ۵۴ درصد کودکان بومی زیر ۱۴ سال تحت مراقبت سیستم اجتماعی این کشور از بومیان هستند؛ این در حالی است که سهم کودکان بومی از جمعیت کل کودکان در کانادا ۷.۷ درصد است.

کودکان بومی عمدتا از سوی شرکت‌های یاد شده با بهانه‌هایی مانند وجود بحران خانوادگی جدا شده و به مناطق بسیار دورتری از محل زندگی خانوادگی فرستاده می‌شوند؛ هزینه بالاتر در نظر گرفته شده برای مراقبت از کودکان بومی در شرکت‌های مراقبتی سبب شده تا این کودکان مانند کالا‌هایی ارزشمند مورد بهره‌برداری قرار بگیرند.

بررسی‌ها نشان می‌دهند که کودکان و نوجوانان بومی در عین حال، خدمات اندکی دریافت می‌کنند یا در بعضی از بخش‌ها اصلا خدماتی دریافت نمی‌کنند و با آن‌ها مانند زندانیانی رفتار می‌شود که با زور فیزیکی کنترل می‌شوند.

کارکنان خانه‌های مراقبتی عمدتا آموزش ندیده هستند و به دلیل دستمزد پایین، مدت زیادی در این مراکز کار نمی‌کنند؛ از این رو، خانه‌های مراقبتی یاد شده همیشه از مشکل کمبود کارکنان رنج می‌برند.

به‌عنوان مثال، در انتاریو بیش از ۳۰۰ خانه مراقبتی وجود دارد که از سوی ۱۳۵ شرکت غیرانتفاعی اداره می‌شوند؛ بیشتر این خانه‌ها به محل نگهداری کودکان و نوجوانان بومی تبدیل شده‌اند.

یکی از کارکنان سابق یک شرکت مراقبت از کودکان بومی می‌گوید: به کودکان بومی به‌عنوان یک چک نقد نگاه می‌شود؛ موضوع درباره آن‌ها همیشه پول بوده است.

این افشاگری در حالی صورت گرفت که کانادا به تازگی درباره سوءاستفاده از کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی ویژه این کودکان طی یک قرن عذرخواهی کرد.

در عین حال، بومیان کانادایی در حال مقابله با آسیب‌های بین نسلی حل نشده ناشی از پیامدهای فعالیت‌های مدارس یاد شده هستند.

انتهای پیام/