دریای مدیترانه؛ گور دسته‌جمعی مهاجران در مسیر اروپا

خبرگزاری میزان – روایت‌هایی که گروه‌های امداد و نجات دریایی از وضعیت مهاجران در دریای مدیترانه و در مسیر‌های دریایی به اروپا بیان می‌کنند، وضعیت فاجعه‌باری را که پناهجویان در این مسیر با آن دست و پنجه نرم می‌کنند به خوبی به تصویر می‌کشد.

به گزارش میدل ایست مانیتور، یکی از امدادگران در مسیر دریای مدیترانه در این باره می‌گوید: من مدت‌هاست از اطلاعاتی که در مورد مرگ و میر در دریای مدیترانه می‌رسد گیج شده‌ام؛ افرادی که سعی می‌کنند با قایق‌های ناامن خود را به اروپا برسانند، بسیاری می‌میرند، در دریا ناپدید می‌شوند و این امر مدیترانه را به بزرگترین گور دسته جمعی دوران معاصر تبدیل می‌کند؛ برای اینکه بفهمم چگونه اروپا یک بار دیگر غیرممکن‌ها را ممکن می‌کند و در عین حال انحرافات سیاسی خود را عادی می‌کند، به عنوان یک نیروی امدادی در یک کشتی نجات داوطلب شدم.

در اوج بحران مهاجرت، ابتکاراتی از سوی کشور‌های اروپایی برای انجام عملیات نجات وجود داشت، اما طولی نکشید که جهت گیری سیاسی به طور اساسی تغییر کرد؛ آن‌ها فقط عملیات نجات را متوقف نکردند، بلکه سیاست‌های کنترل مرز‌ها و ممنوعیت ورود در سال‌های اخیر تشدید شده است. در غیاب مطلق سیاست‌های دولتی با هدف نجات مردم در آستانه مرگ و زندگی، حضور شدید گروه‌های امدادی اروپا آغاز شده است.

 سازمان‌های غیردولتی متعددی عملیات امداد و نجات را انجام می‌دهند؛ زمان لازم برای انجام عملیات بستگی به در دسترس بودن قطعات و نیروی کار دارد.

آزار و اذیت سازمان‌های غیردولتی

این نیروی امدادی می‌گوید: در آشپزخانه کشتی بود که داستان‌هایی شنیدم و سعی کردم پاسخی برای سؤالاتی بیابم که آزارم می‌دهند؛ چگونه ممکن است قاره‌ای که خود را مدافع حقوق بشر می‌داند، همچنان مردم را در دریا رها کند و با مشارکت دیگر کشور‌ها باعث مرگ آنها شود؟ در دوران برده داری، ادعا می‌شد که اروپا از جنایات انجام شده در مستعمرات خود بی‌خبر بود، اما گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد شناسایی نکردن قایق‌های حامل برده‌ها حتی قبل از پهلوگیری غیرممکن بود.

برآورد می‌شود که ۸۵ هزار نفر در نتیجه تلاش برای عبور از دریای مدیترانه جان خود را از دست داده یا مفقود شده‌اند؛ روزنامه‌ها هر روز اخباری از کشته‌شدگان در دریای مدیترانه می‌آورند، این تعداد مرگ و میر از روی ناآگاهی نیست بلکه یک سیاست عمدی است که به بهبود روش‌های خود برای مدیریت ایجاد مرگ سیاه‌پوستان در مدیترانه ادامه می‌دهد.

 آنچه از جامعه اروپا خواسته می‌شود در قوانین بین‌المللی پیش‌بینی شده است: راه رسیدن به اروپای امن و قانونی، احترام به حق پناهندگی؛ استقبال از افرادی که به دنبال حمایت در اروپا هستند.

تفاوت بین آنچه امروز در مدیترانه اتفاق می‌افتد با برده داری و جنگ جهانی دوم چیست؟ دستکاری در این استدلال که وضعیت اسفبار مهاجران «مشخص نیست»، غیرممکن شده است؛ اگر درست باشد که همه می‌دانند در مدیترانه چه می‌گذرد، اما با حساسیت دیگری روبرو هستیم که نه برهان حق حیات، نه قوانین بین‌المللی که حق پناهندگی را حمایت و تضمین می‌کند و نه استدلال‌های دیگر در آن وجود ندارد.

 انتهای پیام/