خبرگزاری میزان - گزارشهای متعددی از وخامت اوضاع در زندانهای آمریکا حکایت دارند، اما وضعیت در برخی از زندانهای این کشور و برای برخی از زندانیان آنها در مرز فاجعه قرار دارد.
-موج جدید شیوع کرونا در گوانتانامو
به گزارش «نیویورک تایمز»، زندان بدنام گوانتاناموی آمریکا که اکنون 21 سال از آغاز فعالیتش میگذرد، شاهد موج جدید شیوع کروناست.
براساس گزارش افراد آگاه از وضعیت زندان گوانتانامو، تاکنون بیش از یک سوم زندانیان در این زندان به کرونا مبتلا شده اند؛ در حال حاضر 35 زندانی در گوانتانامو دوران حبس خود را بدون طرح اتهام و محاکمه میگذرانند.
دو نفر از مبتلایان جدید به کرونا در زندان گوانتانامو از افرادی هستند که پیشتر در «سایتهای سیاه» سیا نگهداری میشدند و در سالهای 2006 یا 2007 به گوانتانامو منتقل شدند.
هنوز مقامهای زندان گوانتانامو آمار رسمی مربوط به مبتلایان به کرونا اعم از زندانیان یا کارکنان را اعلام نکرده اند.
در حالی که پنتاگون در واکنش به گزارشهای مربوط به شیوع مجدد کرونا در گوانتانامو مدعی شد که مقامهای این زندان درخواست حمایت پزشکی مازاد نکرده اند، فعالان حقوق بشری خواهان اعلام هویت زندانیان مبتلا به کرونا در گوانتانامو و تلاش برای درمان آنها هستند.
-سهم نامتناسب بومیان از جمعیت زندانیان در آمریکا
به گزارش «thecrimereport»، جدیدترین گزارشها از سهم اقلیتهای قومی و نژادی در زندانهای آمریکا نشان دهنده سهم نامتناسب بومیان این کشور از جمعیت زندانیان است.
گزارش جدید بنیاد «مک آرتور» اعلام میکند که حضور بیش از حد جمعیت بومیان آمریکا در سیستم زندانهای آمریکا در ایالتهای دارای جمعیت بومی وخیم تر میشود.
بر اساس این گزارش، بومیان آمریکا 38 درصد بیشتر از میانگین ملی در زندانها حضور دارند و سهم نامتناسبی از جمعیت زندانیان در دستکم 19 ایالت آمریکا را در مقایسه با دیگر نژادها و قومیتها به خود اختصاص داده اند.
به عنوان مثال، در داکوتای شمالی، جایی که بومیان آمریکا کمتر از 6 درصد از جمعیت را بر اساس آخرین دادههای سرشماری تشکیل میدهند، نرخ زندانی شدن بومیان به هفت برابر بیشتر از نرخ زندانی شدن افراد سفیدپوست میرسد؛ در مونتانا که جمعیت بومی 7 درصد کل جمعیت است ، بومیان 20 تا 34 درصد از جمعیت زندانهای ایالتی را تشکیل میدهند.
بر اساس گزارش بنیاد «مک آرتور»، سهم نامتناسب بومیان از جمعیت زندانیان در آمریکابا پیچیدگی صلاحیت کیفری و آسیبهای تاریخی ارتباط مستقیم دارد.
یکی از تهیه کنندگان گزارش مذکور تاکید کرد: مانند بسیاری از چالشهای مدرن، زندانی شدن بیش از حد افراد بومی ارتباط تنگاتنگی با خشونت استعماری دارد که در طول سالها توسط سیاستهای متعددی حمایت میشود.
این گزارش همچنین نشان داد که بومیان آمریکایی سه برابر آمریکاییهای سفیدپوست و بیش از دو برابر سیاهپوستان آمریکایی بر اثر خشونت پلیس جان خود را از دست میدهند؛ علاوه بر این، مردان جوان بومی آمریکا شدیدتر از هر گروه نژادی دیگری در سیستم قضایی این کشور محکوم میشوند.
در یکی از نمونههای ذکر شده در این گزارش، دادههای محکومیت سال 2008 نشان میدهد که در داکوتای جنوبی که درصد بالایی از بومیان آمریکا را نسبت به اکثر ایالتها دارد، بومیان که به دلیل تجاوز شدید در دادگاه فدرال تحت پیگرد قرار میگیرند، 62 درصد مجازاتهای حبس را دریافت کرده اند.
یک کارشناس درباره این گزارش گفت: این گزارش نه تنها بر رفتار دردناک و غیرقابل قبول سیستم عدالت کیفری با بومیان تاکید میکند، بلکه اتکای بیش از حد به حبس برای حل مسائل جامعه را برجسته میکند.
چرخه ویرانگر مذکور سبب شده تا از سال 2000، تعداد بومیان زندانی در آمریکا جهش 25 درصدی داشته باشد؛ زیرا دستگیری بومیان برای جرایم جزئی بیشتر و محکومیتهای طولانیتری برای آنان در نظر گرفته شده است.
به گزارش «آتلانتیک»، زندان بدنام «ریکرز» در شهر نیویورک آمریکا یکی از اصلی ترین مراکز نقض وحشیانه حقوق بشر در این کشور است.
براساس گزارش کارشناسان عوامل متعددی در توصیف ریکرز به عنوان بدترین زندان آمریکا، محل بروز و نمود بدترین رفتارهای انسانی و محیطی بسیار غیرقابل تحمل نقش دارند.
زندان «ریکرز» به عنوان خطرناک ترین زندان آمریکا، در جزیره ای با همین نام واقع شده که با پل باریکی به نام پل درد به جهان خارج از خود ارتباط دارد.
فقر مهم ترین ویژگی مشترک زندانیان ریکرز است و شمار قابل توجهی از زندانیان این زندان به دلیل ناتوانی در تامین وثیقه تعیین شده ناچارند در این محیط مخاطره آمیز برای ادامه بقای خود تلاش کنند.
ضرب و شتم توسط نگهبانان بخش غیرنگران کننده خشونت در زندان ریکرز است؛ زیرا سالانه دهها نفر در این زندان بر اثر خشونت میان زندانیان جان خود را از دست میدهند.
تا نیمه دسامبر سال 2022 حدود 19 زندانی در این زندان کشته شدند؛ این آمار شامل موارد خودکشی نمیشود.
سهم نامتناسب زندانیان سیاهپوست از جمعیت چنین زندان خطرناکی نیز نشان دهنده نژادپرستی بی پایان و نهادینه در این کشور است.
روزنامههای آمریکایی گزارش میدهند که جنایت خشونتآمیزی در «ریکرز» در جریان است و غالبا افرا دارای بیماری روانی و آسیب دیده یا متحمل رنجهای اجتماعی به ریکرز فرستاده میشوند؛ جایی که احتمالا آنان را بیمارتر و رنجورتر میکند.
منتقدان تاکید دارند که بی رحمی جامعه آمریکا در بی تفاوتی نسبت به این چرخه هولناک است.
