حب دنیا انسان را کر و لال می‌کند/ ضرورت آشنایی با مصادیق ضررهای دنیا

به گزارش گروه سیاسی ، آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی در جلسه درس اخلاق که در دفتر مقام معظم رهبری در قم برگزار شد، با اشاره به دلبستگی به دنیا اظهار کرد: همه امور دنیا مذموم نیست، بلکه ملاک این است که مقصد اصلی انسان در کارهای دنیا چه چیزی باشد. انسان زمانی که به سن پیری می‌رسد، به دنیا حریص‌تر می‌شود و انسان باید برای رهایی از دلبستگی به دنیا تلاش کند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم ادامه داد: قدم اول برای رهایی از دنیا این است که انسان بفهمد حب دنیا برایش ضرر دارد و به این باور برسد، چنین باوری موجب می‌شود که انسان به صورت جدی با حب دنیا مبارزه کند، یک همچنین باوری زمانی به وجود می‌آید که انسان به ضررهای دلبستگی به دنیا فکر کند.

وی افزود: شیوه انبیاء در تبلیغ هم برای این بود که ما انسان بفهمیم که دنیا چه ضررهایی برای ما دارد، زمانی که انسان با مصادیق ضررهای حب دنیا آشنا شود، در آن صورت بیشتر برای مبارزه با دلبستگی به دنیا تلاش می‌کند. در روایات آمده که حب دنیا، انسان را کور، کر و لال می‌کند و او را در جامعه ذلیل خواهد ساخت.

آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به دلبستگی به دنیا گفت: انسان به هر چیزی که تعلق خاطر پیدا کند، دیگر متوجه عیب‌های او نمی‌شود. انسانی هم که به دنیا علاقه دارد، به دنبال چیزهایی خواهد رفت که اسباب لذت را برای او فراهم کند. انسانی که به دنبال پولدار شدن در دنیا است، به دنبال کاری با درآمد بالا می‌رود. برای این کار انسان مجبور می‌شود که ریسک کند و خطرات را نبیند و گاهی هم برای رسیدن به هدفش در دنیا، حق دیگران را ضایع کند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم ادامه داد: انسانی که حب دنیا را دارد، برای رسیدن به دنیا مجبور است که گاهی دروغ بگوید و تملق دیگران را کند که این موجب می‌شود انسان در مقابل دیگران ذلیل شود. انسانی که به دنبال آخرت است، به وظیفه خودش عمل می‌کند و نیازی به ذلیل شدن در مقابل دیگران ندارد.

وی افزود: بهترین آقایی در بندگی خداوند است و بالاترین عزت این است که انسان بنده خداوند باشد. یکی از ضررهای حب دنیا این است که عقل انسان را از کار می‌اندازد. انسانی که حب دنیا را دارد، کارهایی انجام می‌دهد که عقل آن را تجویز نمی‌کند. حب دنیا این است که انسان دنیا را فقط برای لذت بخواهد.

آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به آثار حب دنیا اظهار کرد: حب دنیا انسان را از شنیدن سخن حکمت آمیز باز می‌دارد و در نهایت حب دنیا موجب می‌شود که انسان در آخرت به عذاب دردناک ابدی مبتلا شود. انسان باید دوستانش را از کسانی انتخاب کند که عاشق دنیا نباشند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم ادامه داد: ارتباط با کسانی که دلبستگی به دنیا دارند، انسان را از خداوند دور می‌کند، انسان هر قدر که علاقه‌اش به دنیا بیشتر شود، ترسش از آخرت و عذاب الهی کمتر می‌شود. انسانی که صبح و شامش به توجه به دنیا بگذرد، چندین صفت در او پیدا می‌شود، اول اینکه خودش را همیشه در فقر می‌بیند و احساس بی نیازی نمی‌کند.

وی افزود: چنین انسانی کارهایش پراکنده می‌شود و به سامان نمی‌رسد، او با وجود تمام تلاشی که می‌کند، در نهایت به همان چیزی که برایش تقدیر شده، می‌رسد. اما اگر انسانی همیشه به یاد آخرت باشد، احساس بی نیازی می‌کند، کارش هم به سامان می‌رسد و دیگر احساس پراکندگی و اضطراب ندارد.