آقای بان کی مون زیر فرش اتاق کارتان را نگاه کنید!
خبرگزاری میزان - می تواند ببخشد یا نبخشد. دست خودش است. او است که بر اساس شرع و حکم الهی این حق به او داده شده که تصمیم بگیرد. گرچه این حق اوست اما در قرآن و توصیه های پیامبر(ص) و ائمه اطهار (ع) بخشش هم تأکید شده است.
به گزارش گروه حقوقی و قضایی قصاص یک حق خدایی است که در قرآن با صراحت کامل به آن پرداخته شده است.
«قصاص» اصطلاحی فقهی به معنای مجازات مجرم به تناسب جرم آن شخص است. قرآن کریم در آیه های 40 و 41 سوره شوری می‌فرماید: «جزای هر بدی، بدی است... بر کسانی که پس از ستمی که بر آنها رفته باشد، انتقام می‌گیرند، ملامتی نیست».در آیه 126 سوره نحل نیز می‌فرماید: اگر عقوبت می‌کنید، چنان عقوبت کنید که شما را عقوبت کرده‌اند و اگر صبر کنید، صابران را صبر نیکوتر است...»
صریح‌ترین آیه درباره قصاص در سوره بقره آیه 178 آمده است؛ پروردگار در این آیه می فرماید؛ «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، درباره کشتگان، بر شما حق قصاص مقرر شده است. آزاد عوض آزاد و بنده عوض بنده و زن عوض زن و هر کس که از جانب برادر دینی‌اش یعنی ولی مقتول به طور پسندیده پیروی کند و با رعایت احسان، خون بها را به او بپردازد.»
فلسفه حکم قصاص که البته در احکام جزای اسلامی نیز وجود دارد، برای بازدارندگی از وقوع جرم است. اگر این حکم و قانون در جامعه جاری و ساری شود و اگر کسی بداند در مقابل هر جرمی که مرتکب می‌شود، قصاص خواهد شد، از ارتکاب آن جرم و بزه دوری خواهد کرد. و به همین خاطر است که قرآن کریم می‌فرماید: «ای صاحبان خرد، قصاص برای شما موجب حیات و زندگی است...»
این اصل قرآنی از سوی مجامع حقوق بشری همواره با انتقاد همراه بوده است. این سازمان های به اصطلاح حقوق بشری خود را حامی حقوق بشر می دانند و این حق را برای خود محفوظ می پندارند که علیه قوانین جاری هر کشوری اظهار نظر کنند و آنها را ناقض حقوق بشر بدانند.
این سازمان های بین المللی بدون توجه به احکام الهی که در کشورهایی همچون ایران اعمال می شود، احکامی همچون قصاص را زیر سوال می برند و آن را غیر انسانی معرفی می کنند.
هر گاه بر اساس قانون الهی قصاص حکمی اجرا می شود، صدای این سازمان های حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران هم بلند می شود. تصور کنید فردی فرد دیگری را به قتل رسانده است. این جنایت بر اساس احکام شرعی و قانونی رسیدگی می شود. حکم به قصاص قاتل صادر می شود. ولی دم دو راه در پیش دارد. یا قاتل را ببخشد یا قصاص کند.
خانواده مقتول از این اتفاق رنج دیده است، مصائب و مشکلات فراوانی را از این واقعه باید تحمل کند و شرایط سخت و دشوار است. قاتل که اکنون در آستانه قصاص قرار دارد، آیا هنگامی که دست به جنایت و قتل می زد به تبعات و عواقب این کار خود هم فکر کرده بود؟ یا تنها دراندیشه رسیدن به هدف خود دست به قتل زد؟
تبعات انجام یک جنایت و قتل، هم دامن قاتل را می گیرد و هم دامن مقتول را. اما همانطور که قرآن کریم فرموده «ای صاحبان خرد، قصاص برای شما موجب حیات و زندگی است...» همینطور است.
حیات و زندگی، هم در انجام قصاص وجود دارد و هم در بخشش. هنگامی که ولی دم خواهان اعدام و قصاص یک جنایتکار حرفه ای می شود، موجب حیات و زندگی جامعه می گردد و هنگامی که ولی دم از تقصیر جرم قاتلی که بر اثر یک اتفاق باعث مرگ کسی شده می گذرد، باز هم حیات و زندگی را به جامعه هدیه می دهد.
پرسشی که از این سازمان های به ظاهر حقوق بشری باید کرد این است که اگر در میان احکام قضایی جمهوری اسلامی ایران چندین اعدام بر اساس قصاص وجود داشته باشد که به اجرای حکم منجر شده است، تعداد زیادی هم وجود دارد که ولی دم رضایت داده و قاتل از طناب دار جان سالم به در برده است. آیا این موارد از چشم تیزبین! گزارشگران حقوق بشر پنهان است؟
فراتر از این مهمتر از آن جنایاتی است که در اقصی نقاط دنیا از سوی حکام و سرانی سر می زند اما به چشم گزارشگران حقوق بشر نمی آید. رژیم آل سعود از زمان حمله و تجاوز به مردم یمن تاکنون چند هزار نفر از مردم بیگناه این کشور را به کشته است؟ آل سعود ناقض حقوق بشر است یا ایران؟
فاجعه منا که باعث کشته شدند صدها نفر از زائران در خانه خدا شد و رفتاری که عوامل رژیم سعودی با جانباختگان و مصدومین این فاجعه انجام دادند، باید از دید سازمان های حقوق بشری دور بماند؟
جنایت هایی که در سوریه و عراق و بحرین به واسطه حمایت های رژیم سعودی از تروریست های تکفیری اتفاق می افتد، ایران مقصر آن است یا آمریکا و کشورهای همپیمان او در منطقه؟!
به خاطر اعدام دو مجرم در ایران که قتل انجام داده بودند، آقای بان کی مون این اقدام را محکوم می کند و متأسف می شود شدیداً! بیانیه ای هم در این زمینه منتشر کرده است.
یکی از مجرمین همسر خود را به قتل رسانده بود و دیگری چوپانی را کشته بود که هر دو آنها به اعدام محکوم شده بودند.
اینگونه احکام اگر به صورت درست به عنوان قوانین مترقی اسلامی به مردم جهان معرفی شود، قطعاً مورد پذیرش دیگر جوامع بشری هم قرار خواهد گرفت.اما از سوی سازمان های حقوق بشری که در واقع اقدامات آنها ضد حقوق بشری است، احکام مترقی اسلامی به افکار عمومی جهان در فضای تخریبی و منفی معرفی می شود.
آقای بان کی مون می دانید چه تعداد انسان در ایران به خاطر تحریم های ظالمانه و ناعادلانه ای که همچنان هم باقی و برقرار است به خاطر نبود داروی بیمار جان باخته اند؟ آیا این حقوق بشر نیست؟
آقای دبیر کل به گزارشی که روزنامه گاردین آن را منتشر کرده هم توجه کنید و کلاهتان را هم بالاتر بگذارید چون سازمان ها یزیر مجموعه مدیریت شما حقوق انسانی را رعایت نمی کنند. این روزنامه انگلیسی از خشونت جنسی پنهان و تجاوز در سازمان‌هایی که فعالیت‌های بشردوستانه انجام می‌دهند، «توجه کنید فعالیت های بشر دوستانه! » منتشر کرده است. به نوشته گاردین زنانی که این آزارها را علنی گزارش می‌دهند برچسب - فمینیست دردسرساز - می‌خورند.
این گزارش تاکید کرده که در بیشتر موارد این اذیت و آزارها علنی نشده و پیگیری هم نمی‌شود و به اصطلاح گرد وخاکی است که با جارو زیر فرش پنهان می‌شود.
زنانی که در این گزارش با آنان گفت‌وگو شده به گاردین گفته‌اند که آزار جنسی زنان در بزرگترین سازمان‌های غیردولتی و موسسات وابسته به سازمان ملل تا خیریه‌های کوچک رواج دارد و در هیچیک از این موسسات حمایتی از این زنان و یا اقدامی برای پیشگیری از این گونه آزارها صورت نمی‌گیرد.
آقای دبیر کل! ضمن این که کلاهتان را بالاتر می گذارید زیر فرش اتاق کارتان را هم نگاهی بیندازید شاید گرد و خاک این آبروریزی را ببینید.
انتهای پیام/
«قصاص» اصطلاحی فقهی به معنای مجازات مجرم به تناسب جرم آن شخص است. قرآن کریم در آیه های 40 و 41 سوره شوری می‌فرماید: «جزای هر بدی، بدی است... بر کسانی که پس از ستمی که بر آنها رفته باشد، انتقام می‌گیرند، ملامتی نیست».در آیه 126 سوره نحل نیز می‌فرماید: اگر عقوبت می‌کنید، چنان عقوبت کنید که شما را عقوبت کرده‌اند و اگر صبر کنید، صابران را صبر نیکوتر است...»
صریح‌ترین آیه درباره قصاص در سوره بقره آیه 178 آمده است؛ پروردگار در این آیه می فرماید؛ «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، درباره کشتگان، بر شما حق قصاص مقرر شده است. آزاد عوض آزاد و بنده عوض بنده و زن عوض زن و هر کس که از جانب برادر دینی‌اش یعنی ولی مقتول به طور پسندیده پیروی کند و با رعایت احسان، خون بها را به او بپردازد.»
فلسفه حکم قصاص که البته در احکام جزای اسلامی نیز وجود دارد، برای بازدارندگی از وقوع جرم است. اگر این حکم و قانون در جامعه جاری و ساری شود و اگر کسی بداند در مقابل هر جرمی که مرتکب می‌شود، قصاص خواهد شد، از ارتکاب آن جرم و بزه دوری خواهد کرد. و به همین خاطر است که قرآن کریم می‌فرماید: «ای صاحبان خرد، قصاص برای شما موجب حیات و زندگی است...»
این اصل قرآنی از سوی مجامع حقوق بشری همواره با انتقاد همراه بوده است. این سازمان های به اصطلاح حقوق بشری خود را حامی حقوق بشر می دانند و این حق را برای خود محفوظ می پندارند که علیه قوانین جاری هر کشوری اظهار نظر کنند و آنها را ناقض حقوق بشر بدانند.
این سازمان های بین المللی بدون توجه به احکام الهی که در کشورهایی همچون ایران اعمال می شود، احکامی همچون قصاص را زیر سوال می برند و آن را غیر انسانی معرفی می کنند.
هر گاه بر اساس قانون الهی قصاص حکمی اجرا می شود، صدای این سازمان های حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران هم بلند می شود. تصور کنید فردی فرد دیگری را به قتل رسانده است. این جنایت بر اساس احکام شرعی و قانونی رسیدگی می شود. حکم به قصاص قاتل صادر می شود. ولی دم دو راه در پیش دارد. یا قاتل را ببخشد یا قصاص کند.
خانواده مقتول از این اتفاق رنج دیده است، مصائب و مشکلات فراوانی را از این واقعه باید تحمل کند و شرایط سخت و دشوار است. قاتل که اکنون در آستانه قصاص قرار دارد، آیا هنگامی که دست به جنایت و قتل می زد به تبعات و عواقب این کار خود هم فکر کرده بود؟ یا تنها دراندیشه رسیدن به هدف خود دست به قتل زد؟
تبعات انجام یک جنایت و قتل، هم دامن قاتل را می گیرد و هم دامن مقتول را. اما همانطور که قرآن کریم فرموده «ای صاحبان خرد، قصاص برای شما موجب حیات و زندگی است...» همینطور است.
حیات و زندگی، هم در انجام قصاص وجود دارد و هم در بخشش. هنگامی که ولی دم خواهان اعدام و قصاص یک جنایتکار حرفه ای می شود، موجب حیات و زندگی جامعه می گردد و هنگامی که ولی دم از تقصیر جرم قاتلی که بر اثر یک اتفاق باعث مرگ کسی شده می گذرد، باز هم حیات و زندگی را به جامعه هدیه می دهد.
پرسشی که از این سازمان های به ظاهر حقوق بشری باید کرد این است که اگر در میان احکام قضایی جمهوری اسلامی ایران چندین اعدام بر اساس قصاص وجود داشته باشد که به اجرای حکم منجر شده است، تعداد زیادی هم وجود دارد که ولی دم رضایت داده و قاتل از طناب دار جان سالم به در برده است. آیا این موارد از چشم تیزبین! گزارشگران حقوق بشر پنهان است؟
فراتر از این مهمتر از آن جنایاتی است که در اقصی نقاط دنیا از سوی حکام و سرانی سر می زند اما به چشم گزارشگران حقوق بشر نمی آید. رژیم آل سعود از زمان حمله و تجاوز به مردم یمن تاکنون چند هزار نفر از مردم بیگناه این کشور را به کشته است؟ آل سعود ناقض حقوق بشر است یا ایران؟
فاجعه منا که باعث کشته شدند صدها نفر از زائران در خانه خدا شد و رفتاری که عوامل رژیم سعودی با جانباختگان و مصدومین این فاجعه انجام دادند، باید از دید سازمان های حقوق بشری دور بماند؟
جنایت هایی که در سوریه و عراق و بحرین به واسطه حمایت های رژیم سعودی از تروریست های تکفیری اتفاق می افتد، ایران مقصر آن است یا آمریکا و کشورهای همپیمان او در منطقه؟!
به خاطر اعدام دو مجرم در ایران که قتل انجام داده بودند، آقای بان کی مون این اقدام را محکوم می کند و متأسف می شود شدیداً! بیانیه ای هم در این زمینه منتشر کرده است.
یکی از مجرمین همسر خود را به قتل رسانده بود و دیگری چوپانی را کشته بود که هر دو آنها به اعدام محکوم شده بودند.
اینگونه احکام اگر به صورت درست به عنوان قوانین مترقی اسلامی به مردم جهان معرفی شود، قطعاً مورد پذیرش دیگر جوامع بشری هم قرار خواهد گرفت.اما از سوی سازمان های حقوق بشری که در واقع اقدامات آنها ضد حقوق بشری است، احکام مترقی اسلامی به افکار عمومی جهان در فضای تخریبی و منفی معرفی می شود.
آقای بان کی مون می دانید چه تعداد انسان در ایران به خاطر تحریم های ظالمانه و ناعادلانه ای که همچنان هم باقی و برقرار است به خاطر نبود داروی بیمار جان باخته اند؟ آیا این حقوق بشر نیست؟
آقای دبیر کل به گزارشی که روزنامه گاردین آن را منتشر کرده هم توجه کنید و کلاهتان را هم بالاتر بگذارید چون سازمان ها یزیر مجموعه مدیریت شما حقوق انسانی را رعایت نمی کنند. این روزنامه انگلیسی از خشونت جنسی پنهان و تجاوز در سازمان‌هایی که فعالیت‌های بشردوستانه انجام می‌دهند، «توجه کنید فعالیت های بشر دوستانه! » منتشر کرده است. به نوشته گاردین زنانی که این آزارها را علنی گزارش می‌دهند برچسب - فمینیست دردسرساز - می‌خورند.
این گزارش تاکید کرده که در بیشتر موارد این اذیت و آزارها علنی نشده و پیگیری هم نمی‌شود و به اصطلاح گرد وخاکی است که با جارو زیر فرش پنهان می‌شود.
زنانی که در این گزارش با آنان گفت‌وگو شده به گاردین گفته‌اند که آزار جنسی زنان در بزرگترین سازمان‌های غیردولتی و موسسات وابسته به سازمان ملل تا خیریه‌های کوچک رواج دارد و در هیچیک از این موسسات حمایتی از این زنان و یا اقدامی برای پیشگیری از این گونه آزارها صورت نمی‌گیرد.
آقای دبیر کل! ضمن این که کلاهتان را بالاتر می گذارید زیر فرش اتاق کارتان را هم نگاهی بیندازید شاید گرد و خاک این آبروریزی را ببینید.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
