احتمال حضور شرکت های آمریکایی در کنفرانس قراردادهای نفتی ایران

به گزارش ، رکن الدین جوادی درباره دلیل اصلی معرفی قراردادهای IPC در تهران به جای لندن با اشاره به این که دو دیدگاه درباره برگزاری کنفرانس قراردادهای نفتی مطرح بوده است، گفت: نتایج تضارب آرا درباره برگزاری این کنفرانس در تهران یا لندن این شد که با توجه به شرایط پیش آمده و حضور گسترده شرکتهای خارجی، این کنفرانس در تهران برگزار شود.

وی با تاکید بر این که برگزاری این کنفرانس در تهران یک حرکت ملی است، درباره این که پیش بینی شما از حضور شرکتهای مطرح بین المللی در کنفرانس تهران چیست، گفت: شواهد حاکی از استقبال گسترده از این کنفرانس خواهد بود، هم اکنون بسیار از شرکتهای بزرگ نفتی در حال بازگشایی و فعال کردن دفاترشان هستند.

معان وزیر نفت با بیان این که کنفرانس معرفی قراردادهای نفتی در تهران قطعا کنفرانسی «خوب و آبرومند» خواهد بود، درباره حضور شرکتهای آمریکایی در این کنفرانس گفت: هنوز تصویر روشنی از آمدن آنها وجود ندارد، ولی احتمال حضور آنها منتفی نیست.

جوادی درباره این که آیا شرکتهای آمریکایی محدودیتی برای حضور در ایران خواهند داشت یا نه، افزود: از نظر دولت محدودیتی برای حضور آنها وجود ندارد و همکاری با شرکتهای آمریکایی در قالب این قراردادها امکانپذیر است.

بیژن زنگنه، وزیر نفت نیز پیشتر به شانا گفته بود: در کنفرانسی که آبانماه در تهران برگزار می شود پروژه هایی که قرار است در قالب این قرارداد توسعه پیدا کنند به سرمایه گذاران معرفی خواهد شد.

وی با تاکید بر این که اصل این کنفرانس به جای لندن در تهران برگزار خواهد شد، تصریح کرد: شرکتهایی که از اجلاس تهران جا بمانند می توانند در اجلاس لندن حضور پیدا کنند.

پیش بینی می شود با توجه به رقابت شرکتهای برای حضور در صنعت نفت ایران، کنفرانس نفتی تهران نیز با استقبال شرکتهای خارجی روبرو شود.

وزارت نفت با هدف تسریع در توسعه میدانهای نفت و گاز، جبران کم کاری سالهای گذشته در میدانهای مشترک و وارد کردن فناوریهای نوین اقدام به طراحی مدل جدید قراردادهای نفتی کرد که به دلیل تحریم، معرفی آن به سرمایه گذاران و شرکتهای خارجی با تاخیر همراه شده است.

بر اساس این گزارش، هم اندیشی قرارداد جدید نفتی ایران (IPC) اسفندماه ٩٢ با حضور شرکتهای بزرگ بین المللی در تهران برگزار شد؛ در قراردادهای موسوم به IPC قرار براین است که حلقه های مختلف صنعت نفت (اکتشاف، توسعه و تولید) به صورت یکپارچه واگذار شوند تا شرکتهای خارجی با چنین قراردادی، انگیزه ای برای حضور در صنعت نفت ایران داشته باشند. در این نوع قرارداد مالکیت مخزن قابل انتقال نیست و مالکیت آن واگذار نمی شود و تولید صیانتی از مخزن، یکی از مهمترین مباحث در این قراردادهاست.

در این مدل از قرارداد، عملیات اکتشاف به پیمانکار واگذار می شود و باید سعی شود شرکتهای خارجی به مناطق پر ریسک صنعت نفت وارد شوند زیرا قاعده در دنیا این است که هزینه سنگین اکتشاف را شرکتهای خارجی تامین کنند و نباید هزینه های ملی صرف مخارج اکتشاف شود.

انتقال فناوری و شفافیت مالی یکی از مهمترین مباحث قراردادهای جدید (IPC) است که بر اساس آن قرار است در قراردادهای جدید، کارشناسان ایرانی در کنار شرکتهای سرمایه گذار خارجی قرار گیرند تا با آخرین فناوریهای روز دنیا آشنا شوند. ضمن این که باید خود نیز در این انتقال و دریافت تکنولوژی بهتر عمل کنند.

افزایش ضریب بازیافت مخازن نیز یکی از مهمترین اهداف این قرارداد است که با توجه به این که  نیمی از میدانهای کشور در نیمه دوم عمر خود قرار دارند، هر یک درصد افزایش ضریب، معادل ٥٠٠ میلیارد دلار افزایش ثروت ملی است.