سابقه کشورهای غربی در انتقال مهاجران به کشور ثالث/از انگلیس تا استرالیا

14:17 - 04 ارديبهشت 1401
کد خبر: ۸۰۸۶۴۹
تصمیم انگلیس مبنی بر انتقال مهاجران رواندا انتقادات گسترده‌ای را در میان گروه‌های حقوق بشری در سطح جهان به همراه داشته است.

- دولت انگلیس به تازگی از طرحی برای اعزام پناهجویان به رواندا پرده برداشت؛ اقدامی که واکنش فوری سیاستمداران مخالف، کارشناسان حقوقی بین المللی و مدافعان حقوقی را در پی داشته است.

به گزارش پایگاه «inews»، طرح‌های پناهندگی فراساحلی در سراسر جهان با انتقاد شدید گروه‌های حقوق بشر و سازمان‌های جهانی مواجه شده است.

به عنوان بخشی از تلاش‌های انگلیس برای جلوگیری از ورود غیرقانونی مهاجران، ده‌ها هزار پناهجو با بلیت‌های یک‌طرفه از این کشور به رواندا فرستاده می‌شوند.

با این حال، انگلیس نخستین کشوری نیست که سیستمی برای ارسال پناهجویان به خارج از کشور معرفی می‌کند.

استرالیا

گمان می‌رود که «پریتی پتل»، وزیر کشور انگلیس، در صدد استفاده از رویکرد اتخاذ شده استرالیا در این موضوع است؛ استرالیا پناهجویان را تقریباً سه هزار مایل از سرزمین اصلی خود در جزیره‌ای دورافتاده در اقیانوس آرام مرکزی پردازش می‌کند.

استرالیا برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱ پردازش فراساحلی مهاجران را معرفی کرد؛ این فرایند در سال ۲۰۱۳، پناهجویان را به مراکز جزیره «مانوس» در «پاپوآ گینه نو» و «جمهوری نائورو» فرستاد.

نیروی مرزی این کشور گفته است که بیش از چهار هزار نفر بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ به خارج از استرالیا منتقل شده‎اند.

با این حال، این سیاست در هر دو سطح حقوق بشری و عملی با انتقاد شدید روبرو شد.

گزارش سال ۲۰۲۱ مرکز حقوق بین‌الملل پناهندگان دانشگاه سیدنی به این نتیجه رسید که سیستم پردازش فراساحلی استرالیا «ظالمانه، پرهزینه و ناکارآمد» است.

محققان دانشگاه سیدنی، می‎گویند که این طرح «در رسیدن به اهداف سیاستی خود شکست خورده است.»

آن‌ها توصیه کردند که پردازش فراساحلی «فوراً باید به طور رسمی به پایان برسد.»

رژیم صهیونیستی

رژیم صهیونیستی طرح مشابهی را در سال ۲۰۱۵ ارائه کرد؛ افرادی که درخواست پناهندگی آن‌ها رد شده بود به یکی از دو کشور «اوگاندا» یا «رواندا» منتقل شدند.

مهاجرانی که در اراضی اشغالی ماندند با زندان مواجه شدند.

تا سال ۲۰۱۸، رژیم صهیونیستی اعلام کرد که حدود ۲۰ هزار نفر از ۶۵ هزار نفری که وارد اراضی اشغالی شده بودند، یا به کشور مبدأ خود بازگشته‎ یا به اوگاندا یا رواندا شده‎اند.

اما فعالان حقوق بشری از طرح «اخراج داوطلبانه» برای انتقال پناهندگان به کشور‌هایی که هیچ تضمینی برای امنیت آن‌ها وجود ندارد، انتقاد کرده‎اند.

دانمارک

دانمارک گزارش داد که قصد دارد سیاست مشابهی را ارائه کند و دولت این کشور اهداف خود را برای «پناهجویان صفر» اعلام کرد.

این کشور در سال ۲۰۲۱ پیش نویس توافقنامه پناهندگان را با رواندا فاش کرد و همچنین قانونی را به تصویب رساند که به دانمارک اجازه می‌داد پناهجویان را در زمانی که پرونده‌های آن‌ها در حال رسیدگی بود به خارج از اتحادیه اروپا منتقل کند.

این طرح انتقاد شدید کمیسیون اروپا و گروه‌های حقوق بشری را به همراه داشت که پرسش‎هایی را در مورد قانونی بودن یک سیستم پردازش فراساحلی برای دانمارک مطرح کردند.

کشور‌های اتحادیه اروپا به کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو در مورد حمایت از پناهندگان متعهد هستند، که بیان می‌کند کشور‌های عضو باید از افرادی که از آزار و اذیت یا آسیب جدی در کشور مبدا خود فرار می‌کنند، حمایت کنند.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *