بین‌المللی شدن 15 دانشگاه طی برنامه ششم توسعه

به ، حسین سالار آملی با بیان اینکه جامعه علم وفناوری ایران پیشرفت های خیلی خوبی را در 30 گذشته بدست آورده است، گفت: در مقابل این پیشرفت ها، هزینه های سنگینی نیز پرداخت شده که موجب رضایت است.

وی در ادامه افزود: باید بپذیریم که جامعه علم وفناوری تاکنون در بسترهای جهانی و بین المللی بسته عمل کرده و در مسیر فناوری و توسعه علمی جهانی حرکت نکرده است و آنچه بدست آورده با هزینه های سنگین بر اساس توانمندی های داخلی کسب شده است.

سالار آملی با اشاره به اینکه اقتصاد کشور بین‌المللی تر از سایر بخش‌هاست، گفت: حتی در زمان تحریم نیز رفت و آمدهای اقتصادی در کشور وجود داشت و خرید و فروش و تجارت به شکل های مختلف جاری بود. البته مسائل فرهنگی هم با حضور شعبه های سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و جامعه المصطفی فعالیت بین المللی داشت اما در مقایسه با این دو حوزه، جامعه علم وفناوری بسیار بسته فعالیت کرده که اصلا به صلاح آن است. چرا که در نظام بسته ناهنجاری و بی نظمی افزایش یافته و منجر به دور ماندن از تحولات بین المللی شده و ارزش های ناخواسته‌ای حاکم می‌شود.

وی تصریح کرد: بنابراین باید نظام بسته علم و فناوری باز شود و بتوان از دیپلماسی علم و فناوری که مورد تاکید مقام معظم رهبری است به عنوان یک قدرت نرم جمهوری اسلامی استفاده کرد.

قائم‌مقام وزیر علوم در امور بین الملل با اشاره ضرروت راه اندازی دیپلماسی علم و فناوری خاطرنشان کرد: راه اندازی دیپلماسی علم و فناوری از طریق همکاری‌های دانشگاهی، تبادل استاد و دانشجو هم می تواند برای کشور سرمایه اجتماعی، هم سرمایه تبلیغی و فرهنگی به همراه بیاورد.

وی افزود: به طور کلی چنانچه فردی با پتانسیل‌های کشور آشنا شده و از عمق فعالیت‌های علمی و فناوری ایران آگاه شود، می‌تواند نماینده ما درجهان باشد و درنهایت تبلیغات سوء علیه ایرن اثر کمی خواهد داشت.

قائم مقام وزیر علوم در امور بین الملل با اشاره به ضرورت بین المللی شدن دانشگاه های کشور گفت: حداقل انتظار ما این است که در پایان برنامه ششم توسعه، 15 دانشگاه وزارت علوم به سطح بین المللی برسند.

وی با بیان اینکه بین المللی شدن دانشگاه‌ها تعاریف و شاخص‌های خاص دارد، تصریح کرد: یکی از شاخص‌های بین المللی شدن، جذب دانشجوی خارجی است. در حال حاضر معیار این شاخص بین المللی اختصاص 15 درصد ظرفیت دانشگاه به دانشجویان خارجی است.

سالارآملی ادامه داد: متاسفانه هم اکنون در ایران این شاخص، حدود 0.3 یا 0.4 درصد است بنابراین اگر بتوان در یک برنامه 5 ساله به 4 تا 5 درصد در این 15 دانشگاه برسانیم، حداقل درمسیر بین المللی شدن حرکت خواهیم کرد.

وی تاکید کرد: از سوی دیگر با وجود اینکه تعداد مقالات محققان در سال به بیش از 35 هزار مدرک می‌رسد اما تنها چند مقاله با همکاری‌های بین المللی تدوین و به چاپ رسیده است که بدین معناست که از امکانات دنیا شامل تجهیزات هم بهره‌مند نشده ایم.

سالارآملی، تعداد اسایتد خارجی را یکی دیگر از شاخص‌های بین‌المللی شدن دانشگاه عنوان کرد و گفت: متاسفانه تعداد اساتید غیر ایرانی که در دانشگاه‌های کشور تدریس می کنند، به انگشتان یک دست هم نمی رسد که معیار بسیار مهم در دانشگاه‌های بین‌المللی دنیاست.

به گفته وی ما حتی از پتانسیل و ظرفیت ایرانیان مقیم خارج از کشور هم به خوبی استفاده نمی کنیم.

قائم مقام وزیر علوم در امور بین الملل درمورد ویژگی‌های دانشگاه‌هایی که امکان بین المللی شدن دارند، گفت: دانشگاه‌های که پتانسیل لازم شامل رشته‌های مورد نیاز دانشجویان خارجی، کرسی های زبان فارسی برای آموزش اولیه و به طور کلی وجود مجموعه‌ای تحت عنوان مدیریت دانشجویان غیر ایرانی در سیستم اداری دانشگاه داشته باشند، شرایط اولیه برای بین المللی شدن را دارند.

سالار آملی درباره دلایل بین المللی نبودن دانشگاه‌های ایرانی گفت: عمده دلیل این اتفاق ضعف درونی و عدم توجه به اهمیت بین المللی شدن دانشگاه هاست.البته نباید دانشجویان خارجی را به عنوان عناصر جاسوس نگاه کرد چراکه اکثر کشورهای دنیا در حال پذیرش دانشجوی خارجی هستند به طوریکه کشور آمریکا بیش از یک میلیون و یکصد هزار دانشجوی خارجی دارد و انگلیس سالانه 10میلیارد پوند از محل تحصیل دانشجویان خارجی درآمد کسب می‌کند و آلمان نیز قرار است تعداد دانشجویان خارجی خود را به 350 هزار دانشجو افزایش دهد.

وی تاکید کرد: بنابراین اگر بتوان طی برنامه ششم توسعه حدود 5 درصد از دانشجویان 15 دانشگاه کشور را به سمت بین المللی شدن ببریم در مسیر موفقیت گام برخواهیم داشت.

قائم‌مقام وزیر علوم در امور بین الملل با اشاره به شاخص‌های نظام‌های رتبه‌بندی دانشگاه‌ ها گفت: تعداد دانشجویان خارجی، اساتید خارجی و درآمد دانشگاه از ارتباط با صنعت از جمله شاخص های نظام های رتبه شانگهای،QS، تایمز و رویترز محسوب می‌شوند.

وی افزود: یکی از دلایلی که دانشگاه‌های ایرانی کمتر در این رتبه بندی ها حضور دارند، این است که دانشگاه ها کمتر به این شاخص‌ها توجه کرده اند.حتی در سال های گذشته اصلا نامی از دانشگاه های ایرانی در این رتبه بندی ها وجود نداشت و سه، چهار سالی است که چند دانشگاه کشورمان موفق به حضور در این رتبه بندی ها شده اند.

سالار آملی تاکید کرد: انتظار داریم که حداقل 15 دانشگاه کشور تا پایان برنامه ششم توسعه جزء 100 دانشگاه برتر آسیا شده و یکی، دو دانشگاه نیز در جمع یکصد دانشگاه برتر دنیا قرار بگیرند که اصلا دور از ذهن نیست.