ایزدپناه: کیفیت را در عرصه تئاتر قربانی کمیت نکنیم

صبا ایزدپناه در گفت‌وگو با میزان پیرامون فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: به شخصه بی نهایت خوشحالم که تئاتر بار دیگر رونق پیدا کرده است، خوشبختانه در قبال نمایشی که روی صحنه دارم هم این اتفاق افتاده و مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است.  این رونق باعث می‌شود که اهالی تئاتر بعد از دو سال سخت بار دیگر با امیدواری به حرفه خود ادامه دهند و از سویی برای مخاطبی که مدتها از هنر تئاتر دور بوده هم جذاب است. 

وی در همین راستا ادامه داد: نمایش و عرصه تئاتر عنصری مهم در مقوله فرهنگسازی است و به نظرم باید در سبد کالایی خانوار قرار گیرد، نمایش دریچه‌ای است با تزریق روشنی و آگاهی به جامعه، به واقع خوشحالم از اینکه این روز‌ها تئاتر شاهد اجرای آثار متعدد روی صحنه است آثاری که بعضا با مخاطبان خوبی هم روبرو می‌شود.  

بازیگر نمایش «فلزات چکش خوار» در روند تولید یک اثر نمایشی اظهار کرد: واقعیت امر برخی آثار در مدت زمان بسیار کوتاهی تمرین شده و روی صحنه می‌روند و در نهایت اثری را به مخاطب ارائه می‌کنند که وی را از تماشای تئاتر زده می‌کند، این موضوع و شتاب زدگی حاصل از آن برای من قابل قبول نیست و مرا آزرده می‌کند.

وی در همین رابطه ادامه داد: اگر قرار است ما تئاتر را سبد کالای خانوار قرار دهیم باید خوراکی درست را به مخاطب ارائه دهیم، مخاطبان تئاتر فقط اهالی هنر نیستند، اگر می‌خواهیم اقشار مختلف به تماشای تئاتر بنشینند ما هم باید برای محصولی که به آن‌ها ارائه می‌کنیم وقت بگذاریم.  

وی در همین رابطه ادامه داد: نمایش خوب اثری است که مخاطب بعد از ترک سالن به آن فکر کند، ما نباید خوراک غلط به مخاطب بدهیم، شخصا هنرمندان را الگو نمی‌دانم، اما به طور طبیعی هنرمندان در هر جای کشور همواره مورد توجه هستند، حال که این توجه وجود دارد هنرمند باید در مسیر خود با دقت و درستی قدم بردارد، شخصا از اینکه صرفا شاهد افزایش کمیت اجرا‌ها و کاهش کیفیت آن‌ها باشیم آزرده خاطر می‌شوم.

این بازیگر سینما و تئاتر درباره رقابت در عرصه تئاتر اضافه کرد: به نظر من رقابت از خود من به عنوان بازیگر با خودم شروع می‌شود که همواره می‌خواهم با تغییر و تنوع روی صحنه بروم، من همیشه سعی می‌کنم دورترین چیز به خودم را در ایفای یک کاراکتر انتخاب کنم، هرچند شاید گا‌ها با یک کاراکتر از لحاظ فکری و روحی فاصله زیادی داشته باشم، اما این اتفاق زیست آن کاراکتر را برایم جذابتر است.

وی درباره استفاده صد در صدی ظرفیت سالن تئاتر افزود: واقعیت امر من با این اتفاق موافق نیستم، زیرا احساس می‌کنم خود من هم دوست دارم خانواده و دوستانم در محیطی ایمن و سالم به تماشای تئاتر بنشینند، به نظرم هنوز باید به تئاتر وقت دهیم و منتظر بمانیم که وضعیت کرونا کاملا ثابت و پایدار شود. بعد از آن می‌شود به صد در صد شدن ظرفیت سالن‌ها فکر کرد.  

ایزدپناه درباره شرایط کرونایی تئاتر در دو سال گذشته اظهار کرد: دو سال گذشته نه تنها برای اهالی تئاتر که برای همه اقشار جامعه سال‌های سختی بود، همه ما به واسطه بیماری کرونا تحت فشار بودیم و روزگار بدی را پشت سر می‌گذاشتیم. به ویژه در تئاتر اوضاع بدتر هم بود. ما در تئاتر مجبوریم در فضا‌های بسته به تمرین یک اثر بپردازیم، به همین جهت مجبور بودیم با وجود آثار دیالوگ محور با ماسک تمرین کنیم که این شرایط را بسیار سخت می‌کرد.  

وی در همین رابطه ادامه داد: اما کرونا نکات مثبتی هم برای ما به همراه داشت. به نظر من دوران کرونا زمانی برای تفکر و تامل بیشتر برای آینده بود، به نظر من این محدودیت‌ها می‌تواند به خلاقیت ما برای روی صحنه بردن اثر کمک کند، تطبیق با وضعیت کرونایی برای همه ما بسیار سخت بود. طبیعتا غم از دست دادن عزیزان هیچ وقت از بین نمی‌رود، اما از نگاهی دیگر باید به این مورد توجه کنیم که اگر قرار است در شرایط بحرانی همچون کرونا باشیم باید چه تصمیماتی برای زندگی و کار خود بگیریم.  

این بازیگر جوان تئاتر درباره فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری ادامه داد: برای ادامه سال ۱۴۰۰ با گروه تئاتر دیگر اجرایی به نام فلزات چکش خوار به نویسندگی و کارگردانی آرش سنجابی را آماده اجرا دارم که به زودی روی صحنه می‌رود. برای سال آینده هم چند کار را پیش رو دارم منتها هنوز نمی‌توانم در مورد آن‌ها خبری اعلام کنم.  

وی در همین رابطه افزود: همچنین از آبان ماه امسال برای بازی در نمایش کباب به کارگردانی رها حاجی زینل دعوت به همکاری شدم و به واسطه سابقه خوب گروه و کارگردان تصمیم گرفتم که در این اثر حضور داشته باشم و این شب‌ها هم مشغول اجرای این اثر در عمارت نوفل لوشاتو هستم.  

وی در همین راستا ادامه داد: در کارنامه من آثار مختلفی دیده می‌شود، همیشه دوست داشتم خودم را در چارچوب نقش‌های مختلف به آزمایش بگذارم، همواره دوست داشتم کاراکتری با کیفیت را به مخاطب عرضه کنم، خوشبختانه در این نمایش نقشی متفاوت در سنی به غیر از سن خودم را بازی می‌کنم، رسیدن به این کاراکتر چالش جالبی بود که خوشبختانه با هدایت کارگردان اثر تا حد امکان و توان توانستم آن را روی صحنه زندگی کنم و خوشحالم که تا به امروز نظرات خوبی را از سوی مخاطبان دریافت کرده ام.  

بازیگر نمایش «کباب» درباره نقش خود در این نمایش اضافه کرد: در این نمایش نقش «بی بی» بزرگ یک خانواده تعزیه خوان را ایفا می‌کنم، این نقش نسبت به نقش‌های قبلی سن بسیار بالاتری دارد، این افزایش سن باعث می‌شد که در حرکات، بیان و جزئیات دقت بیشتری داشته باشد و هر چه هم جلوتر می‌رفتم این تغییرات سخت‌تر می‌شد، اما در کل تجربه این نقش برای من یکی از پررنگ‌ترین و دلچسب‌ترین تجربیاتی بوده که در کارنامه ام داشته ام.  

وی در همین رابطه ادامه داد: من پیشتر گروه تئاتر سه گانه را می‌شناختم و روزی که به کار دعوت شدم به کمال میل این اتفاق را پذیرفتم، این گروه مثل خانواده به معنای واقعی کلمه هستند، همواره پشتیبان یکدیگر بوده و هر فرد بدون توجه به جایگاهی که در اثر دارد به مسیر موفقیت و روی صحنه رفتن نمایش کمک می‌کند، در قبال کباب خود گروه هم با توجه به اینکه پیشتر آثار غیر ایرانی کار می‌کرد پرداختن به اثری ایرانی یک چالش جذاب بود که شخصا برای من این حضور را جذاب‌تر می‌کرد.  

بازیگر نمایش «بووگی ووگی برادوی» در همین راستا افزود: پس از مطالعه نمایشنامه کباب دریافتم که نقش بی بی تمامی فرهنگ عامه‌ای بود که من می‌توانستم از یک بانوی ایرانی به نمایش بگذارم. ما اگر بر شاخه‌ها و ریشه‌های قدمت و تاریخ این سرزمین حرکت کنیم می‌بینیم که امید‌های زیادی از دل نمایش ایرانی بیرون آید. علی رغم اینکه به نمایش ایرانی کم لطفی شده، اما ما می‌توانیم با همین پرداخت‌ها این تئاتر به کنار رانده شده را بار دیگر زنده کرده و فرهنگ خودمان را در رقابت با آثار بین المللی قرار دهیم.  

وی درباره مخاطب امروز تئاتر کشور اضافه کرد: به نظر من مخاطب امروز ما اینقدر باهوش هست که بتواند در هر لحظه برداشت درستی از اثر و موقعیت داشته باشد، هر انسانی زاویه نگاه خود را دارد و هر اثری را با نگاه خودش بررسی و قضاوت می‌کند. از نظر من مخاطب کباب در ابتدا پیچیدگی‌هایی را در متن می‌بینید که می‌تواند شرایط فعلی را هم در آن مشاهده می‌کند. ما شاهد این هستیم که در طول تاریخ اسطوره‌ها پوست اندازی می‌کنند، شاید امروز اسطوره‌ها را به شکل مرسوم نداریم، اما این اسطوره‌ها امروزی شده اند، در این اثر توجه به فرهنگ عامه و رسومات به خوبی دیده می‌شود، همین طور توجه به ناجی به خوبی پدیدار شده است. به نظر من گروه اجرا و کارگردانی در حال انتقال مطالبی به مخاطب هستند، به نوعی که تماشاگر خودش را در لحظه قرار می‌دهد و همپای قصه روایت را دنبال می‌کند.