تاریخ پر از حبس و سرکوب بومیان در آمریکا

- در سال ۱۹۲۷، اداره امور بومیان آمریکا، که یک آژانس دولتی فدرال است، ساختمان‌های سابق ارتش را در «فورت وینگیت»، در حدود ۲۱۰ کیلومتری (۱۳۰ مایلی) غرب «آلبوکرکی»، به مدرسه‌ای برای کودکان بومی تبدیل کرد.

به گزارش «الجزیره»، در دهه ۱۸۶۰، اجداد دانش‌ آموزان بومی مجبور شده بودند به مناطق دیگری مهاجرت کنند؛ جایی که آن‌ها در آنجا محبوس بودند؛ یک سوم آنها نیز بر اثر بیماری و گرسنگی جان خود را از دست دادند.

به گفته محققی که در سال ۱۹۲۷ از مدرسه بومیان «چارلز اچ بورک» به عنوان بخشی از بررسی مدارس شبانه روزی بومیان در آمریکا بازدید کرد، یک دختر بومی در صبح روز ذکر شده بر اثر بیماری سل جان خود را از دست داد.

در گزارش بررسی شرایط زندگی بومیان آمریکا در سراسر این کشور، «لوئیس مریام»، نوشت که این مدرسه به اندازه هر مکانی که من بازدید کرده‎ام ناراحت کننده بود.

طبق گفته ائتلاف مدارس شبانه روزی بومیان آمریکا، دولت آمریکا حداقل ۳۶۷ مدرسه مانند این مدرسه را اداره و یا حمایت می‌کرد؛ موسسات همسان سازی اجباری که هدف آن‌ها از بین بردن زبان و فرهنگ بومیان این کشور بود.

آمریکا ۲۵ مورد از این مدارس را اداره و از صد‌ها مدرسه دیگر حمایت می‌کرد که توسط کلیساها، اغلب کلیسای کاتولیک، اداره می‌شدند.

در ماه ژوئن، پس از کشف صد‌ها گور کودکان بومی در محوطه مدرسه شبانه روزی «کاملوپس» در غرب کانادا، وزیر کشور آمریکا، به یک کارگروه فدرال دستور داد تا قبر‌های این مدارس را بررسی کند.

اکنون، جستجو برای یافتن کودکان گمشده و گورهای آنها در آمریکا ادامه دارد.

جوامع بومی آمریکا از مدت‌ها قبل می‌دانستند که گور‌هایی در مکان‌های مدارس شبانه روزی سابق وجود داشته است و آن‌ها برای سالیان طولانی بار سنگین آسیب بازماندگان را به دوش می‌کشند.

در ماه جولای، بقایای ۹ کودک بومی که در مدرسه صنعتی دولتی «کارلایل» در پنسیلوانیا جان باختند، به خانواده هایشان تحویل داده شد.

اوایل این ماه نیز، ائتلاف مدارس شبانه روزی بومیان آمریکا، گروهی که به مدت ۶ سال برای انتشار سوابق مدارس شبانه روزی توسط دولت تلاش کرده بود، اعلام کرد که در این تحقیقات همکاری خواهد کرد.