توافق نظر بین زوجین تا چه حد ضامن خوشبختی است؟

محدثه رضایی در گفت‌وگو با میزان ضمن اشاره به اینکه یکی از باور‌های غلط در مورد ازدواج این است که یک ازدواج خوب منوط به توافق نظر زن و مرد در همه چیز است، گفت: حتما شما هم دیده اید که در مراسمات خواستگاری بعضا سوالاتی درباره رنگ و غذای مورد علاقه پرسیده می‌شود و اگر دو طرف در این موارد هم نظر باشند خیلی خوشحال می‌شوند و میگویند: چه تفاهمی؟!

وی افزود: حتی اشتراک در نوع علاقه مندی‌ها گاهی آنقدر مهم می‌شود که افراد ترجیح می‌دهند بر اساس این معیار‌هایی همچون کثرت اشتراکات، ازدواج کنند، اما واقعیت این است که علایق یکسان و مشترک هرگز نمی‌تواند دلیلی برای خوشبختی یا پایداری رابطه باشد.

این مشاور خانواده با بیان اینکه بعضا افراد با علایق مشابه ازدواج می‌کنند، اما در گذر زمان این علاقمندی‌ها تغییر می‌کند و یا در موارد بسیاری علایق و سلیقه افراد متفاوت بوده، اما در نهایت زندگی بسیار خوب و عاشقانه‌ای داشته اند، اظهار کرد: حتی در رابطه با اعتقادات اگرچه توصیه می‌شوند سعی بر این باشد که افراد هم کفو باشند، اما موارد متعددی وجودی دارد که طرفین با تفاوت در دین و آیین نیز زندگی مشترک بسیار خوبی دارند و آنچه که در این زمینه اهمیت دارد این است که تفاوت در نظر نباید با فضای مخالفت و مسخره کردن چه در باب علاقه مندی‌ها و چه در مورد مسائل اعتقادی همراه باشد. 

رضایی با اشاره به اینکه در واقع هر فردی برای خودش فضای شخصی دارد و احترام به فضای شخصی طرفین است که می‌تواند بقا و پایداری رابطه را تضمین کند، متذکر شد: ما می‌توانیم علایق خود را به همسرمان پیشنهاد بدهیم، اما حقی برای تحمیل کردن آنان یا اصرار برای پذیرش توسط طرف مقابل نداریم. در کنار تمام نکاتی که درباره تفاوت‌ها گفته شد باید در نظر داشته باشیم مفاهیمی هم وجود دارند که به واقع عدم تفاوهم در آن‌ها می‌تواند رابطه زوجی را با مشکل رو به رو کند.

وی توضیح داد: تعهد به رابطه زناشویی، جهان بینی، مدیریت مالی و تربیت فرزند از جمله مواردی هستند که لازم است دو طرف در آن توافق نظر داشته باشند. به عبارتی می‌توان گفت این موارد اساس یک ارتباط دو طرفه است و اشتراک در آنان موجب همسو شدن عملکرد زوجین می‌شود و نهایتا به خاطر بسپاریم؛ هوش فرهنگی یعنی تفاوت‌های موجود را بفهمیم و آن‌ها را بپذیریم و تفاهم به معنی توان تحمل تفاوت ها است.