بحران‎های اقتصادی و انسانی نتیجه ۲۰ سال اشغال افغانستان

- هنگامی که آمریکا در اکتبر ۲۰۰۱ به افغانستان حمله کرد، روی جلد مجله تایم نوشته شد «آخرین روز‌های طالبان.»

به گزارش «میدل ایست آی»، بدین ترتیب آنچه که با عنوان جنگ علیه تروریسم معرفی می‌شد، آغاز شد.

در دسامبر همان سال شورای امنیت سازمان ملل، نیروهایی بین المللی کمک امنیتی را برای نظارت بر عملیات نظامی و آموزش نیرو‌های امنیتی ملی افغانستان تاسیس کرد.

از آن زمان تاکنون بیش از ۲ تریلیون دلار برای جنگ افغانستان هزینه شده است؛ در منطقه جنگی افغانستان و پاکستان حدود ۲۴۱ هزار نفر جان خود را از دست دادند و ۲ هزار و ۴۴۸ نظامی آمریکایی و ۴۵۴ نظامی انگلیسی کشته شدند.

در سال ۲۰۰۱، تریاک با ۸۴ هزار هکتار زیر کشت تقریبا به طور کامل ریشه کن شده بود؛ اما تا سال ۲۰۱۷ این رقم به ۳۲۸ هزار هکتار افزایش یافت؛ در کنار جنگ، تجارت تریاک بزرگترین فعالیت اقتصادی افغانستان بوده است.

اما سرزمین خیالی که لیبرالیسم غربی در آن به کار خود در غرب آسیا و خاورمیانه ادامه می‌دهد، هنوز عبرت آمیز است؛ این عبرت درباره یک «امپراتوری» در حال محو شدن است.

«دیوید پترائوس»، فرمانده ارشد سابق آمریکا در افغانستان، ژنرال «نیک کارتر»، رئیس ستاد دفاعی انگلیس و هر ژنرال آمریکایی و انگلیسی که در افغانستان در حال جنگ بودند، مسئولیت جنگی را که خود مردم افغانستان آن را نمی‌خواستند، بر دوش دارند.

هیچ یک از آن‌ها به خودی خود نمی‌توانند مسئولیت این فاجعه را بر عهده بگیرند و از مردم افغانستان عذرخواهی کنند.

«پترائوس» چنان از خیانت سیاسی ناله می‌کند که گویی یک دهه فرماندهی او مشکل را حل کرده است.

همچنین در این جنگ حقوق زنان افغانستان پیش نرفت؛ این جنگ صرفاً یک ماشین کشتار بود.

بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، پنتاگون قوانین مربوط به حملات هوایی را تسهیل کرد و در نتیجه مرگ غیرنظامیان به طرز چشمگیری افزایش یافت.

در سال ۲۰۱۹ در حملات هوایی ۷۰۰ غیرنظامی افغانستانی کشته شدند، که بیشتر از هر سال دیگری از زمان آغاز این جنگ بود.

اما افراط در خیال اینکه ارتش آمریکا و انگلیس برای انجام کار‌های خوب در افغانستان حضور داشتند، به همان اندازه دور از واقعیت است که می‌توان گفت رژیم‌های دست نشانده‌ای که دولت‌های غربی به این کشور تحمیل کرده‎اند، دارای مشروعیت عمومی هستند.