مهره چینی بیرون مانده‌ها برای تخریب سرمربی تیم ملی والیبال/ چه کسانی منتقد عطایی هستند؟

- آخرین دوره‌ای که هم اهالی والیبال و هم مردم از عملکرد تیم ملی والیبال رضایت داشتند زمانی بود که خولیو ولاسکو هدایت این تیم را بر عهده داشت. با رفتن ولاسکو از ایران، لوزانو، کواچ، کولاکوویچ و آلکنو سرمربی تیم ملی شدند که هیچ کدام از آنها نتوانستند عملکرد قابل قبولی داشته باشند. 

عملکرد فاجعه بار تیم ملی والیبال در المپیک توکیو هم چندی پیش با آلکنو رقم خورد و این تیم حتی نتوانست جزو هشت تیم نهایی این رقابت ها باشد.

این روزها تیم ملی والیبال در حال آماده سازی برای رقابت‌های قهرمانی آسیا است. فدراسیون والیبال که در طول سال‌های گذشته هزینه‌های چندین میلیاردی برای جذب مربیان خارجی انجام داده در نهایت به این نتیجه رسید که به مربیان ایرانی اعتماد کند و بر همین اساس هدایت تیم ملی والیبال به بهروز عطایی که از مربیان مطرح و شناخته شده والیبال ایران است واگذار شد.

عطایی هم در زمره کسب موفقیت در میادین بین‌المللی و هم در بحث بازیکن سازی سردمدار مربیان ایرانی محسوب می‌شود و به همین خاطر شایسته ترین فرد برای سرمربیگری تیم ملی بود. 

کسب عنوان قهرمانی در رقابت‌های جوانان جهان با عطایی رقم خورد و بسیاری از بازیکنان جوان که در دوره کولاکوویچ و آلکنو به عنوان پدیده از آنها یاد شد توسط این مربی کشف شدند. میثم صالحی نمونه بارز این بازیکنان است و به همین خاطر در رزومه عطایی جای هیچ بحثی وجود ندارد؛ اما قابل پیش‌بینی بود که انتخاب این مربی برای هدایت تیم ملی والیبال به مذاق عده‌ای خوش نیاید. 

این عده تلاش کردند با شانتاژ برخی افراد که کمترین دانش فنی را در حوزه والیبال دارند فضا را به سود خود تغییر دهند. ابتدا گفته شد که عطایی نباید به طور همزمان هدایت تیم ملی والیبال و تیم جوانان را بر عهده داشته باشد؛ چرا که از یک طرف تیم جوانان مدافع عنوان قهرمانی در رقابت‌های جهانی است و تیم ملی والیبال هم در مسابقات قهرمانی آسیا باید برای کسب سهمیه رقابت‌های جهانی تلاش کند، اما هرکدام از این دلایل را می‌توان به راحتی و بر اساس منطق رد کرد. 

در رده‌های پایه صحبت از مدافع قهرمانی بودن بیشتر شبیه یک شوخی است. چرا که تیم فعلی جوانان با تیمی که قهرمان جهان شد تفاوت‌های زیادی دارد و شاکله آن را بازیکنان تیم نوجوانان که به مقام پنجم جهان رسیدند تشکیل داده است. در خصوص رقابت‌های قهرمانی آسیا هم وضعیت کاملاً مشخص و روشن است. تیم ملی والیبال به جهت جایگاه خود در رنکینگ جهانی حتی اگر در رقابت‌های قهرمانی آسیا هم روی سکو نرود می‌تواند راهی مسابقات جهانی شود. 

همین موارد نشان می‌دهد مخالفان حضور عطایی در تیم ملی والیبال بیشتر از هر چیزی به دنبال تخریب وی هستند. جالب اینکه این دلایل توسط عده‌ای مطرح می‌شود که همیشه و در هر شرایطی تلاش کردند در موفقیت‌های والیبال ایران خود را سهیم بدانند و در شکست‌ها هم نقش منتقد فدراسیون والیبال را بازی کنند. 

واقعیت این است که تیم ملی والیبال نیاز به یک رنسانس دارد تا بتواند در المپیک پاریس بهترین عملکرد خود را داشته باشد؛ اما مشخص نیست سنگ اندازی هایی که در این مسیر می‌شود تا چه حد تیم ملی را از مسیر خود خارج می‌کند. 

در طول سال‌های گذشته حضور مربیان خارجی برای عده‌ای هم نان داشت و هم آب؛ عده‌ای که در بسیاری از حواشی والیبال ایران نقش داشتند و حالا که دستشان را از این منافع کوتاه شده می‌بینند به راه‌های غیراخلاقی متوسل شده‌اند. 

اگر تیم ملی والیبال با مربیان ایران در المپیک توکیو ناکام می‌ماند تندترین هجمه ها علیه این مربیان ایجاد می‌شد؛ اما در حال حاضر به واسطه خارجی بودن آلکنو و برخی مسائل دیگر این مربی روس را شایسته انتقاد ندانستند.

این بازی نخ نما در شرایطی در حال رخ دادن است که به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون والیبال بیشتر از گذشته متوجه شده‌اند که پیشرفت والیبال ایران با مربیان خارجی رخ نخواهد داد. والیبال ایران پتانسیل زیادی دارد که بخش مهمی از این پتانسیل را مربیان ایرانی تشکیل داده‌اند. به همین خاطر انتظار می‌رود داورزنی حداقل برای یک بار هم که شده تحت هر شرایطی از عطایی و همکارانش در تیم ملی والیبال حمایت کند؛ چرا که این حمایت می‌تواند والیبال ایران را از فرش به عرش برساند.

نوشته از آرش عبدی