سیاست‌های سرکوب‌‎گرایانه اروپا علیه پناهندگان

- بیش از ۴۷۶ هزار نفر تا پایان سال ۲۰۱۵ میلادی، برای پناهندگی در آلمان درخواست کرده بودند.

به گزارش «میدل ایست مانیتور»، آلمان تحت مدیریت «آنگلا مرکل»، به هشدار‌های برنامه توسعه سازمان ملل توجه کرد.

طبق این هشدارها، اگر سیاست‌های مهاجرت صفر، حاکم باشد، یعنی هیچ مهاجری پذیرش نشود، بیشتر کشور‌های توسعه یافته به استثنای ایرلند و نیوزلند، با رشد میانگین سن جمعیت خود روبرو خواهند بود؛ بنابراین یکی از راه‌های جلوگیری از کاهش یا رکود در رشد جمعیت، بازکردن در‌ها به روی مهاجرت قانونی است.

در سال ۲۰۲۰، بیش از سه چهارم (۷۸.۷ درصد) از پناهجویانی که برای نخستین بار در اتحادیه اروپا درخواست پناهندگی کرده بودند، کمتر از ۳۵ سال سن داشتند.

این در حالی است که تقریباً یک سوم (۳۱.۰ درصد) از تعداد کل متقاضیان افراد زیر ۱۸ سال بودند.

اگرچه تعداد بی سابقه پناهندگان به اتحادیه اروپا طی سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ تا پایان ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ کاهش یافته بود، اما تنها ۱۴ درصد از پناهندگان جهان توسط کشور‌های توسعه یافته میزبانی می‌شوند.

ترکیه، کلمبیا، پاکستان و اوگاندا بیشترین میزبانی از پناهندگان را دارند.

این ادعا که همه چیز برای پناهندگان در آلمان خوب و مناسب بوده، کاملا نادرست است؛ پناهندگان همواره با راستگرایان افراطی و برتری طلبان سفیدپوست مواجه بودند.

با این حال، باید گفت که «آنگلا مرکل» دارای آینده نگری بود تا بفهمد که بسیاری از پناهجویانی که در سال ۲۰۱۵ به کشورش سرازیر شده اند مهاجران اقتصادی نیستند؛ آن‌ها صرفا به دنبال امنیت هستند.

مسلماً برخی از پناهندگان از رفتار‌های پدرسالارانه مقام‎های آلمانی ابراز تاسف کرده اند.

برخی از پناهجویان ورودی به آلمان عنوان می‌کنند که همه چیز برای آن‌ها برنامه ریزی شده است و آن‌ها آزادی کامل برای پیشبرد زندگی خود را ندارند.

برخی دیگر هم می‎گویند که اروپایی‌ها با مهاجران به چشم «شیاطین مجرم» نگاه می‌کنند و یا به آن‌ها به چشم افراد غیر مفید نگاه می‌کنند و با همین برداشت با آن‌ها رفتار می‌کنند.