کانادا و حقوق بشر گزینشی

- مرتضی غلامرضائی پژوهشگر مسائل بین الملل - یافتن بیش از ۱۰۰۰ تن از اجساد کودکان بومی کانادا که به اجبار در مدارس شبانه روزی این کشور تحصیل می‌کردند و کشف چندباره این اجساد در مدارس مختلف این کشور، موجب شد تا حقوق بشر و حقوق اقوام در کانادا مورد توجه رسانه‌ها قرار بگیرد.

 

مدارسی که از سال ۱۸۸۰ تا ۱۹۹۶ پذیرای بیش از ۱۵۰ هزار کودک ساکنان بومی این کشور بودند. اما مطلبی که در رسانه‌ها جلب توجه کرد، عدم پذیرش مسئولیت این مدارس توسط دولت کانادا و صحبت‌های جاستین ترودو نخست‌وزیر این کشور بود.

 

ترودو اصرار داشت که این مدارس تحت نظر کلیسای کاتولیک اداره می‌شوند و کلیسا باید مسئولیت آن را به عهده بگیرد. این صحبت آدرس غلطی است که ترودو برای نجات دولتش به رسانه‌ها می‌دهد، زیرا که دولت کانادا خود برای وفق پذیری جامعه بومیان و کم شدن بار اقتصادی بومیان بر شانه دولت، خواهان برپایی این مدارس در قرن ۱۹ بود، مطلبی که بعید است آقای ترودو از آن اطلاع نداشته باشد.

مسئله اینجاست که دولتی در کانادا مستقر است که مسئولیت کشتار کودکان بومیان کانادا (و تضییع حقوق کودکان که به مراتب بیشتر کشتار آنان اتفاق افتاده است) را توسط نظام سیاسی خود در سالیان قبل که در داخل خاک این کشور و توسط منصوبان همین نظام سیاسی کانادا انجام شده است،نمی‌پذیرد. به این تزویر حقوق بشری، ننگ پنهان کاری این جنایات و دروغ به خانواده‌های آنان را نیز اضافه کنید.

از سوی دیگر در سال‌های اخیر و به‌خصوص پس از تصویب قانون «عدالت برای قربانیان تروریسم» در سال ۲۰۱۲ بار‌ها شاهد اتهامات کانادا علیه کشورمان به بهانه نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم و رأی این کشور علیه ایران در قطع نامه‌های حقوق بشری سازمان ملل بودیم؛ کشوری که از پذیرش جنایات سازمان یافته علیه بومیان طی بیش از یک قرن گذشته در کشورش سر باز می‌زند.

اما زمانی کاملا به نمایشی بودن ادعا‌های کانادا درباره حقوق بشر پی می‌برید که در کنار سکوت این کشور علیه جنایات خود و جنجال‌های آن برای نقض حقوق بشر در ایران، شاهد سکوت این کشور در قبال فجایع تلخ کودکان یمن و غزه که حاصل همزمان تحریم و جنگ با سلاح‌های غربی است، باشیم.

 

باید این واقعیت را بپذیریم که لفظ حقوق بشری امروز توسط کشور‌های غربی برای تحت فشارگذاشتن نظام‌های مخالف آنان، گروگان‌گرفته شده است و استاندارد حقوق بشر برای آنان بسته به کشور و حکومت‌های مختلف و منافع سیاسی و اقتصادی این کشور‌ها فرق دارد.

اگر ناقض این حقوق بشر، رژیم‌های تحریم‌گر و کودک‌کش اسرائیل و عربستان سعودی باشند، از دید کانادا و دولت لیبرال آقای ترودو نیازی به محکومیت و قطعنامه‌های بین المللی نیست، چه برسد که ناقض حقوق بشر نظام سیاسی کانادا در چند سال قبل باشد.