حال و روز تهران پس از یک زلزله هولناک
- ایسنا نوشت: محمدرضا مرشد دوست در خصوص آمادگی تهران در برابر بحرانها و حوادث بزرگ اظهار کرد: در شهر تهران دو متولی ایمنی داریم. بخشی از آن مربوط به حوزه شهرداری و بخش دیگر در ارتباط با حوزه استانداری است.
وی گفت: حتی مدیریت ایمنی تهران با شهرهای اطراف خود نیز به صورت یکپارچه نیست. حتی اگر یک حادثه معمولی رخ دهد بخشی از مدیریت آن به عهده مدیریت بحران استان تهران و بخشی از آن به عهده مدیریت بحران شهر تهران است.
این کارشناس ایمنی با اشاره به واقع شدن مراکز مهم در شهر تهران گفت: زمانی که مراکز مهمی در شهر تهران واقع شده است و علاوه بر آن زیرساختهای مهمی مثل مراکز درمانی مهم، اداره، وزارتخانه و ... در یک شهر قرار دارد، قاعدتا باید این شهر از ریسک خطر کمی برخوردار باشد. حالا که تهران ریسک خطر بالایی دارد پس باید یک سیستم پشتیبان برای آن در نظر گرفته شود تا هنگام وقوع حوادث اگر زیرساختها آسیب دیدند، دچار کمبود نشویم.
مرشد دوست با اشاره به زمین لرزه که یکی از خطرات احتمالی شهر تهران است اظهار کرد: همه سازمانهایی که در شهر تهران واقع شدند باید با توجه به نوع فعالیتشان پشتیبان داشته باشند. به عنوان مثال اگر طی وقوع زمین لرزه، ساختمان یک اداره دچار آسیب شود، ساختن دوباره ساختمان ممکن است، اما بازگشت زیرساختهای یک اداره که اطلاعات آن است نیز باید ممکن باشد.
وی ادامه داد: باید برای تجهیزات و امکانات شهر تهران پشتیبان وجود داشته باشد. مراکز درمانی پیشرفتهای در تهران وجود دارد. اگر هر یک از اینها دچار بحران شود باید جایگزینی برای آن وجود داشته باشد. تهران باید آمادگی خود را با محیا کردن این امکانات افزایش دهد.
این کارشناس ایمنی افزود: در صورت وقوع بحران در تهران، نه تنها شهروندان تهران، بلکه بسیاری از هموطنانمان از برخی امکانات محروم میشوند چرا که از شهرهای دیگر کشور نیز برای انجام کارهای درمانی و ... به تهران مراجعه میکنند.
مرشد دوست اظهار کرد: قطعا اگر بحرانی مثل زلزله با قدرت بالا در تهران رخ دهد زیرساختها آسیب جدی میبیند. این در حالی است که تمام امکانات کشور را در یک شهر با ریسک خطر بالا جمع کردیم و علاوه بر آن روی گسلها هم مرکز درمانی و ... ساختهایم.
وی ادامه داد: یکی از مشکلات دیگر این است که از زاویه اشتباهی به امدادرسانی در وقوع بحران نگاه میکنیم. مثلا طی برخی برنامه ریزیها گفته شد که حین وقوع بحرانی مثل زلزله میشود از زیرساخت مترو برای بحث اسکان و ... استفاده کرد، اما به لحاظ عملی این ایده آنطور که باید کارآمد باشد، امکانپذیر نخواهد بود. دلیل آن هم این است که مترو برای بحران ساخته نشده و برای تردد در حالت عادی امکانات دارد. ما باید پیش از ساخت و تجهیز مراکز به کارآمد بودن آنها هنگام وقوع بحرانها نیز فکر کنیم.
مرشد دوست با اشاره به حوادثی مثل حریق پالایشگاه تهران و سایر مراکز پرخطر شهر گفت: در زمان گذشته پالایشگاه تهران خارج از شهر محسوب میشد، اما پس از ساخت و سازهایی که صورت گرفته حالا شاهد هستیم که پالایشگاه داخل شهر است. باید از طریق مدیریت شهری ساخت و ساز در محدوده مراکز پرخطر کنترل شود.
وی ادامه داد: در محدوده این مراکز نباید سکونت وجود داشته باشد، اما راهکار فعلی این است که یا به مرور این مراکز را از محدوده شهر خارج کنیم یا اینکه به ساکنانی که در این محدودهها سکونت دارند آموزشهای خاصی ارائه کنیم. این آموزشها باید در زمینه خطراتی باشد که در کمین آنها است. به عنوان مثال افرادی که ساکن محدوده پالایشگاه تهران هستند باید آموزشهای لازم را دیده باشند که چه زمانی خطر آنها را تهدید میکند و باید خانههای خود را تخلیه کنند.
این کارشناس ایمنی افزود: افرادی که در محدوده مراکز پر خطر زندگی میکنند باید نسبت به خطری که آنها را تهدید میکند آگاهی داشته باشند.
