نقش کشور‌های غربی در رقم خوردن جنایات شیمیایی و بیولوژیک

– هفتم تیرماه، سالروز بمباران شیمیایی «سردشت» توسط رژیم بعث عراق است؛ بمبارانی که مرگ ده‎ها نفر از ساکنان این شهر و مسمومیت هزاران نفر دیگر را به دنبال داشت.

نیروی هوایی رژیم بعث در روز ۷ تیر ۱۳۶۶ شهر سردشت در استان آذربایجان غربی را با بمب‌های شیمیایی خریداری شده از کشور‌های اروپایی و آمریکا هدف قرار داد و مرگ و رنج هزاران شهروند غیرنظامی را رقم زد.

 

سکوت مجامع بین المللی در مورد این جنایت ناشی از نقش کشور‌های اروپایی و آمریکایی در وقوع این حادثه بود.

 

این کشور‌ها که خود عامل فروش این تسلیحات شیمیایی به عراق بودند، نه تنها واکنش خاصی به این جنایت نشان ندادند، بلکه آن را انکار کردند.

 

در نهایت نیز مصوبه شورای امنیت سازمان ملل در محکومیت استفاده از سلاح‌های شیمیایی علیه غیرنظامیان و جنایات جنگی آشکار «صدام» با وتوی آمریکا بی اثر ماند.

 

بخش عجیب ماجرا، حمله کشور‌های غربی به سرکردگی آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ با ادعای نابودی تسلیحات کشتارجمعی این کشور بود؛ چرا که همین کشور‌ها ظرفیت مذکور را برای عراق از طریق صادرات انواع تجهیزات و ادوات شیمیایی از باکتری سیاه زخم گرفته تا رایانه‌های پر سرعت، از مهمات توپخانه‌ای تا تسلیحات شیمیایی ایجاد کردند.

بررسی پرونده برنامه تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی عراق در دوران «صدام»، واقعیت‌های هولناکی را در مورد همکاری کشور‌های غربی مدعی حقوق بشر با او آشکار می‌کند.

 

سود مالی معاملات مذکور در این بررسی و نه به اصطلاح نگرانی آن‌ها در مورد نقض حقوق بشر، چراغ راهنمای اقدام طیف گسترده‌ای از کشور‌های غربی بود.

 

نمونه‌هایی از این همکاری‌ها در زیر آمده است:
- «American Type Culture Collection»، مجموعه‌ای در «ویرجینا» آمریکا از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹ باکتری سیاه زخم و سایر عوامل بیماری زا را به عراق تحت حکمرانی صدام صادر می‌کرد.
- مراکز کنترل بیماری «آتلانتا» آمریکا در سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹، ۱۴ مامور جنگ بیولوژیک را به عراق اعزام کردند.
- آموزش جنگ بیولوژیک و ساخت مواد بیولوژیک به نیرو‌های بعث در آمریکا
- فروش میلیارد‌ها دلار تجهیزات مرتبط با ساخت سلاح‌های کشتار جمعی از شرکت‌های فعال در بیش از ۱۲ کشور غربی
- همکاری گسترده آلمان، آمریکا، انگلیس، فرانسه، اتریش، بلژیک، ایتالیا، اسپانیا و سوئد با رژیم بعث در زمینه فروش تجهیزات بیولوژیک و شیمیایی
- شرکت‌های آمریکایی «E.Z. Logic Data Systems»، «International Imaging Systems» و «Finnigan-MAT»، تامین کنندگان اصلی سایت مرکز توسعه موشکی و تحقیق در مورد سلاح‌های شیمیایی و هسته‌ای عراق در دانشگاه موصل
- شرکت‌های آلمانی «Mauserwerke Oberndorf GmbH»، «Zeiss» و «Mauser» تامین کننده تجهیزات مورد نیاز پایگاه موشکی «الکندی»
- شرکت‌های آلمانی «Heberger Ba»، «Karl Kolb»، «Water Engineering Trading» و «Pilot Plant» تامین کننده مرکز تولید اولیه گاز خردل و عوامل عصبی عراق در «سامرا»
- «Thomson-CSF» فرانسه و «Spectra Physics»، «Zeta Laboratories» و «Hewlett-Packard» آمریکا، تامین کننده تجهیزات تولید سوخت سلاح هسته‌ای مرکز «صلاح الدین»
- تامین رایانه توسط شرکت چند ملیتی «Hewlett-Packard»، تامین تجهیزات هدایت موشک توسط شرکت آلمانی «C. Plath» و تامین تجهیزات غنی سازی اورانیوم توسط شرکت اتریشی «Voest-Alpine AG» برای پایگاه دولتی «نصر»
- تامین تجهیزات ساخت سلاح‌های شیمیایی توسط «Treblan» اسپانیا و شرکت‌های انگلیسی «E.Z. Logic Data Systems» و «Matrix Churchill Ltd»
- تامین تسلیحات هسته‌ای پایگاه دولتی «الققاع» توسط شرکت‌های آمریکایی «Cerberus» و «Perkin Elmer»
- تامین عوامل بیولوژیک دانشگاه «بصره» توسط مرکز کنترل بیماری آتلانتا

رژیم بعث به عنوان متحد آمریکا در دهه ۱۹۸۰ موفق شده بود تایید وزارت بازرگانی این کشور را برای حمل و انتقال هرگونه نمونه بیولوژیکی را دریافت کند.

 

به گزارش روزنامه نگاران برنده جایزه «پولیتزر»، بررسی طبقه بندی شده مرکز اطلاعات پزشکی نیرو‌های مسلح آمریکا در ژوئن ۱۹۸۸ نشان می‌داد که رژیم بعث در عراق در حال ساخت زرادخانه بیولوژیکی تحت حمایت واشنگتن بود.

سود هنگفت معاملات مذکور با رژیم بعث برای بسیاری از کشور‌های اروپایی و آمریکا، وسوسه کننده بود.

 

آمریکا در بازه زمانی سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ بیش از ۱.۵ میلیارد دلار کالای دارای ۲ کاربرد به عراق صادر کرد.

 

هر چند این سود مالی مانند بومرنگی به سمت کشور‌های اروپایی و آمریکایی بازگشت و به صورت‌های مختلف، هزینه‌های سنگین مالی و جانی به آن‌ها تحمیل کرد.

براساس تخمین‌ها بیش از هزاران بازمانده حمله شیمیایی رژیم بعث در ایران زندگی می‌کنند؛ این رقم که بالاترین رقم در کشور‌های جهان است، نتیجه بیش از ۳۰ حمله شیمیایی رژیم بعث به مناطق مسکونی ایران است که بر اثر آن بیش از ۵ هزار غیرنظامی با تسلیحات شیمیایی فروخته شده از انگلیس، فرانسه، آلمان، اسپانیا، آمریکا، هند و مصر به عراق، جان باختند.