باز هم بحران آب باز هم ...
باز هم بحران کمبود آب، باز هم صرفه جویی، باز هم قطعی آب و باز هم...!
خبرگزاری میزان -
میگویند جنگهای آینده در دنیا بر سر آب خواهد بود! نه نفت.
شاید این گفته درست باشد، اما میتواند با برنامه ریزی و مدیریت درست، مشکل کمبود آب را حل کرد و از آن را پشت سر گذاشت.
ایران در منطقهای کم بارش قرار دارد، در واقع در منطقهای خشک، اما ایز دیرباز ایرانیها برای این مسئله اندیشیده بودند و در سالهای دور با حفر قنات و ساخت سدهایی در نقاط شناسایی شده مشکل کم آبی را حل کرده بودند.
وجود قنات و سدهای چند هزار ساله نشان از دانش آن زمان ایرانیها برای این منظور است.
مصرف آب ما ایرانیها بالاست، یکی از دلایل آن هم سبک زندگی و فرهنگی است که در خانوادههای ایرانی وجود دارد.
شستن آن هم با آب یکی از عادات ایرانیها در سبک زندگی است که باعث شده تا مصرف سرانه مردم ایران از دیگر کشورها بالاتر باشد. این نکتهای است که آمارها آن را نشان میدهد.
شاید یکی از دلایل پر مصرف بودن آب در ایران قیمت پایین آن است، اما آیا میتوان کم کاریهایی که در زمینه بهینه سازی استحصال و بهینه سازی مصرف آب وجود دارد نادیده گرفت؟
روشن است که هدر رفت آب در بخش توزیه آن زیاد است چرا که فرسوده بودن لولههای انتقال آب باعث پرتی آن میشود.
بر اساس آماری که در زمینه پرتی آب در ایران منتشر شده، بیش از ۳۰ درصد آۀب در یارن پرت میشود که از مصرف بی رویه بیشتر است.
آیا کشوری که با خشکسالی روبرو است نباید برای جلوگیری از هدر رفتن آب اقدام کند؟
اما مسئلهای که کارگزاران باید به آن توجه ویژه داشته باشند، استفاده از آبهایی است که در دو سوی ایران وجود دارد. دریای خزر و خلیج فارس.
هم اکنون کشورهای عربی منطقه که هیچیک از آنها نه در خاک خود رودخانه دارند و نه بارش باران قابل توجه، با ساخت کارخانههای تصفیه آب و آب شیرین کن، نه تنها نیاز خود را بر طرف کرده اند بلکه آب تصفیه شده را صادر هم میکنند.
آیا ایران نمیتواند در این زمینه اقدام کند که هم نیاز بخش زیادی از مناطق خشک کشور را تأمین کند و هم بریا صادرات آب رسمایه گذاری کند و آینده کشور را در مقابل بحران جهانی آب بیمه کند؟
مشکل آب اکنون یک مسئله اجتماعی است، اما اگر به آن توجه نشود، میتواند به یک بحران سیاسی هم تبدیل شود. چنین فرایندی برای همه کشورهای میتواند اتفاق بیفتد، اگر مردم و مسئولین نسبت به اینگونه مسائل بی توجه باشند.
- مسئله خشکسالی و کمبود آب مشل دیروز و امروز ایران نیست، بسیاری از کشورهای دنیا با این مشکل روبرو هستند، اما توانسته اند آن را مدیریت کنند.
میگویند جنگهای آینده در دنیا بر سر آب خواهد بود! نه نفت.
شاید این گفته درست باشد، اما میتواند با برنامه ریزی و مدیریت درست، مشکل کمبود آب را حل کرد و از آن را پشت سر گذاشت.
ایران در منطقهای کم بارش قرار دارد، در واقع در منطقهای خشک، اما ایز دیرباز ایرانیها برای این مسئله اندیشیده بودند و در سالهای دور با حفر قنات و ساخت سدهایی در نقاط شناسایی شده مشکل کم آبی را حل کرده بودند.
وجود قنات و سدهای چند هزار ساله نشان از دانش آن زمان ایرانیها برای این منظور است.
مصرف آب ما ایرانیها بالاست، یکی از دلایل آن هم سبک زندگی و فرهنگی است که در خانوادههای ایرانی وجود دارد.
شستن آن هم با آب یکی از عادات ایرانیها در سبک زندگی است که باعث شده تا مصرف سرانه مردم ایران از دیگر کشورها بالاتر باشد. این نکتهای است که آمارها آن را نشان میدهد.
شاید یکی از دلایل پر مصرف بودن آب در ایران قیمت پایین آن است، اما آیا میتوان کم کاریهایی که در زمینه بهینه سازی استحصال و بهینه سازی مصرف آب وجود دارد نادیده گرفت؟
بیشتر بخوانید:
روشن است که هدر رفت آب در بخش توزیه آن زیاد است چرا که فرسوده بودن لولههای انتقال آب باعث پرتی آن میشود.
بر اساس آماری که در زمینه پرتی آب در ایران منتشر شده، بیش از ۳۰ درصد آۀب در یارن پرت میشود که از مصرف بی رویه بیشتر است.
آیا کشوری که با خشکسالی روبرو است نباید برای جلوگیری از هدر رفتن آب اقدام کند؟
اما مسئلهای که کارگزاران باید به آن توجه ویژه داشته باشند، استفاده از آبهایی است که در دو سوی ایران وجود دارد. دریای خزر و خلیج فارس.
هم اکنون کشورهای عربی منطقه که هیچیک از آنها نه در خاک خود رودخانه دارند و نه بارش باران قابل توجه، با ساخت کارخانههای تصفیه آب و آب شیرین کن، نه تنها نیاز خود را بر طرف کرده اند بلکه آب تصفیه شده را صادر هم میکنند.
آیا ایران نمیتواند در این زمینه اقدام کند که هم نیاز بخش زیادی از مناطق خشک کشور را تأمین کند و هم بریا صادرات آب رسمایه گذاری کند و آینده کشور را در مقابل بحران جهانی آب بیمه کند؟
مشکل آب اکنون یک مسئله اجتماعی است، اما اگر به آن توجه نشود، میتواند به یک بحران سیاسی هم تبدیل شود. چنین فرایندی برای همه کشورهای میتواند اتفاق بیفتد، اگر مردم و مسئولین نسبت به اینگونه مسائل بی توجه باشند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *