«گروه ۷» بازتابی از «گروه صفر» جهان

دستاورد‌های نشست سران گروه ۷ به حدی اندک بود که انتقاد‌های زیادی را برانگیخت.

خبرگزاری میزان -

– نشست سه روزه سران «گروه ۷» در انگلیس، یکشنبه شب، خاتمه یافت.

بررسی دستاورد‌های این نشست جنجالی و پر هزینه، نشان می‌دهد که سران کشور‌های آمریکا، انگلیس، ایتالیا، آلمان، فرانسه، کانادا، ژاپن در این نشست بیش از دغدغه‌های جهانی درگیر منافع حاکمیتی خود بوده‎اند.

به گزارش «گاردین»، منشور «آتلانتیک» ۱۹۴۱، به امضای «وینستون چرچیل»، نخست وزیر وقت انگلیس و «فرانکلین دی روزولت»، رئیس جمهور وقت آمریکا، اصول حاکم بر جهان پساجنگ را در مشخص کرد؛ اصولی که جهان فعلی حیات خود را از آن به ارث برده است.

منشور جدید جدید آتلانتیک ۸۰ سال پس از منشور مذکور توسط «بوریس جانسون»، نخست وزیر انگلیس و «جو بایدن»، رئیس جمهور آمریکا پیش از آغاز نشست گروه ۷ در «کورن وال» انگلیس امضا شد اما این منشور وضعیت تقلیل یافته آمریکا و انگلیس در قرن ۲۱ را به خوبی منعکس کرد؛ چرا که با وجود گستردگی مفاد، توجه چندانی به آن نشد.

نشست اخیر گروه ۷ نخستین نشست این گروه از زمان شیوع بیماری کرونا در جهان است که موضوع‌هایی مانند پایان دادن به همه گیری، اطمینان از بهبود سریع اقتصاد جهان و تسریع اقدام‌های مربوط به آب و هوا را در دستور کار داشت؛ هرچند راه حل‌ها و پاسخ‌های ارائه شده تناسبی با مقیاس مشکلات نداشت.

گروه ۷ در حالی وعده اعطای یک میلیارد دوز واکسن کرونا به فقیرترین کشور‌های جهان را داد که به گفته صندوق بین المللی پول، این واکسن‌ها در واقع مازاد واکسن‌های مورد نیاز کشور‌های گروه ۷ بودند و فداکاری انجام نشده است.

ضمن اینکه با توجه به هزینه ۲۸ تریلیون دلاری مقابله با شیوع کرونا، گروه ۷ نتوانست برنامه جدی برای تولید، توزیع و تامین مالی واکسن در سطح جهان ارائه دهد.

در واقع، بایدن به رویکرد راست گرایانه در سیاست خارجی متعهد است که براساس آن بقیه جهان برای آمریکا اولویتی ندارند؛ ضمن اینکه آمریکا دیگر قدرت برتر جهان مانند زمان فروپاشی دیوار «برلین» نیست.

انگلیس نیز برخلاف اظهارات کابینه، مشکلات زیادی دارد؛ از درگیری با نزدیک‌ترین همسایگان خود تا کاهش نفوذ در پی خروج از اتحادیه اروپا و از کاهش کمک‌های خارجی در میانه بحران جهانی.

نشست اخیر گروه ۷ نشان داد کشور‌هایی که توانایی فعالیت در سطح جهانی را دارند، فراتر از دستیابی به منافع ملی خود که کاملاً مشخص نیست، دغدغه‌ای ندارند و کشور‌های دغدغه‌مند فاقد امکانات و تعهد هستند؛ بنابراین جلسه گروه ۷ این واقعیت را منعکس می‌کند که ما اکنون در جهانی با گروه صفر زندگی می‌کنیم.