علائم بیماری اوتیسم در کودکان

_ فارس نوشت: سحرانه جوادی آسایش، روانشناس کودکان استثنایی درباره بیماری «اوتیسم» بیان داشت: اوتیسم یک اختلال عصبی -رشدی است که در ۳ سال اول زندگی کودک خود را نشان می‌دهد.

 

روانشناس کودکان استثنایی ادامه داد: در خصوص ارتباط و تعامل کودک دچار مشکلاتی می‌شود و رفتار‌های کلیشه‌ای یا رفتار‌هایی از خود نشان می‌دهد که  با کودکانی که رشد نرمال دارند، متفاوت است.

 

وی افزود:این کودکان اگر در همان ۳ سال اول زندگی شناسایی شوند و بلافاصله مداخلات توانبخشی صورت گیرد، شدت اختلال کمتر خواهد بود.

 

جوادی اضافه کرد:، اما اگر منتظر باشند که این کودک سالم بوده و خود بخود خوب می‌شود و هیچ اقدامی نکنند، متاسفانه روز به روز طیف بیماری به سمت شدیدتر حرکت می‌کند.

 

این روانشناس کودکان استثنایی درباره علائم این بیماری، گفت:بیشتر کودکان اوتیسمی تعاملات ضعیفی دارند؛ مثلا وقتی صدایشان می‌کنید توجه نکرده و ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنند و نمی‌توانند به اندازه کودکی که رشد نرمالی دارد واضح صحبت کنند و بتوانند یک گفت‌وگویی را تا پایان انجام دهند. وی تأکید کرد:بنابراین خیلی مهم است خانواده‌ها رفتار‌های یک کودک اوتیسمی را بدانند و بلافاصله در جهت مداخله درمانی اقدام کنند؛ البته، چون علت مشخصی ندارد، درمان مشخصی نیز ندارد.

 

جوادی خاطرنشان کرد: رفتار‌های کلیشه‌ای خاصی دارند؛ مانند بال بال زدن، پریدن و دور خود چرخیدن؛ در نتیجه وقتی مادری متوجه می‌شود که فرزند زیر سه ساله اش را صدا می‌کند، اما به سمتش برنمی‌گردد و درک دستوری نداردمثلا برو آب بیاور ندارد؛ این‌ها مواردی است که باید شک کند.

 

وی متذکر شد:همچنین اگر گفتاری دارد، اما گفتار کودک ادامه پیدا نمی‌کند و اگر هم در حد محدود گفتاری داشته باشد و دوباره آن را تکرار می‌کند؛ بنابراین کودکان اوتیسمی به لحاظ گفتاری و ارتباطی دچار مشکل می‌شوند.

 

این روانشناس کودکان استثنایی درباره «خیره شدن کودکان اوتیسمی به لباسشویی»، ابراز داشت: کلا به چرخش علاقه دارند و این بر می‌گردد به حرکات کلیشه‌ای که دارند؛ یا خودشان را می‌چرخانند یا دوست دارند چیز‌هایی را بچرخانند؛ مثل تسبیح. این‌ها به خاطر تغییرات سیناپسی است که در مغز اتفاق می‌افتد.

 

جوادی تصریح کرد: اختلالات اوتیستیک سه طیف خفیف، متوسط و شدید دارد و به ترتیب  به سمت خفیف که می‌رویم درگیری‌های شناختی کمتر می‌شود و در طیف شدیدتر مشکلات شناختی بیشتر است.

 

وی درباره اینکه «آیا این بیماری درمانی دارد؟»، اظهار داشت:، چون علت مشخصی ندارد، درمان مشخصی نیز ندارد؛ بلکه تنها راه مداخله، توانبخشی مثل کار درمانی، گفتار درمانی و رفتار درمانی است که باید بلافاصله صورت گیرد تا کودک را از دنیایی که خودش در آن زندگی می‌کند بیرون بیاورد و به دنیای محیطی جلب توجه کند.

 

این روانشناس کودکان استثنایی گفت: از خانواده‌ها درخواست داریم در حال حاضر که دنیای دیجیتال است کودکان را جلوی تلویزیون، موبایل و لپ تاب رها نکنند؛ چراکه خود بخود آن‌ها را به سمت در خود ماندگی سوق می‌دهیم و خیلی حواس‌شان باشد کودکان به بازی، توجه محیطی و ارتباط نیاز دارند و باید با کودک ارتباط برقرار کنند.

 

جوادی یادآور شد: اینکه یک کودک سه چهار ساله روبروی تلویزیون نشسته و همه آفرین می‌گویند اصلا کار درست و خوبی نیست؛ بلکه توصیه می‌کنیم آن‌ها را از این دنیا بیرون بیاورند و تا ارتباط  را یاد گیرند و اگر علائم یاد شده را دیدند، حتما اقدام کنند.