اهمیت و جایگاه هوش مصنوعی در زندگی آینده انسان؛ از اتومبیل‌های بدون راننده تا دستیاران مجازی

_ روزنامه رسالت نوشت: در حال حاضر هوش مصنوعی تقریبا بر هر صنعت و هر انسانی تأثیر می‌گذارد. این فناوری باورنکردنی، چیز‌های خوب و سؤال‌برانگیزی را وارد زندگی ما کرده است و در دو دهه آینده تأثیرات بیشتری ایجاد خواهد کرد. به گفته ری کورزویل، یکی از مشهورترین آینده‌پژوهان، هوش کامپیوتر‌ها تا سال ۲۰۲۹ از هوش انسان برخوردار خواهد شد.

 

او می‌گوید: «سال ۲۰۲۹ تاریخی است که من پیش‌بینی کرده‌ام؛ زمانی که هوش مصنوعی در یک آزمون تورینگ معتبر قبول می‌شود و بنابراین به سطح هوش انسانی می‌رسد.» کورزویل همچنین می‌گوید: «من تاریخ ۲۰۴۵ را برای «تکینگی» تعیین کرده‌ام که زمانی است که ما با ادغام اطلاعاتی که ایجاد کرده‌ایم، هوش مؤثر خود را یک میلیارد برابر خواهیم کرد.»

 

بااین‌حال فیلم‌هایی چون Ex Machina، Transcendence و Her به‌قدری جنبه تاریک هوش مصنوعی در آگاهی انسان را نشان می‌دهند که دانشمندان، سیاستمداران و فناوران نیز بدان حساس شده‌اند و  این در حالی است که هوش مصنوعی نه‌تن‌ها وضعیت مردمی را بهبود خواهد بخشید، بلکه پیشرفت‌های اساسی در قرن حاضر را به ارمغان خواهد آورد. این مطلب بنا دارد خطرات و مزایای این فناوری را بررسی کند.

 

در حال حاضر از هوش مصنوعی استفاده می‌شود تا بفهمند چگونه ژنتیک، محیط و سبک زندگی فرد می‌تواند به تعیین بهترین روش برای پیشگیری یا درمان بیماری خاصی کمک کند. در حال حاضر  درمان‌های دیجیتال، دارو‌های طراحی‌شده و تشخیص بهتر باعث شده است که درمان‌ها مقرون به‌صرفه‌تر، در دسترس‌تر و دقیق‌تر باشند و به انسان کمک می‌کند تا زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری را پیش رو داشته باشد.

 

یادگیری عمیق در انجام وظایف مربوط به شناخت الگو بسیار عالی عمل می‌کند و وقتی صحبت از پیش‎بینی و برنامه‌ریزی در هنگام پرواز باشد، اتومبیل‌های مدرن از انسان بهتر خواهند بود؛ هرچند که به نظر می‌رسد تا پیش از سال ۲۰۳۵ دسترسی به این فناوری غیرممکن باشد. همچنین پیش‌بینی می‌شود که با استفاده از اتومبیل‌های خودمختار، سوانح رانندگی مهلک به طرز چشمگیری کاهش یابد و مرگ ناشی از خطای راننده را به خاطره‌ای از گذشته تبدیل کند.

 

دستیار‌های مجازی هوش مصنوعی مانند سیری، الکسا، بیکسبی و سایر برنامه‌هایی که از پردازش زبان طبیعی برای درک و انجام وظایف محوله توسط انسان استفاده می‌کنند زندگی را  آسان‌تر کرده و استفاده‌پذیری هرچه بیشتری را به وجود آورده است. این دستیاران مجازی می‌توانند در صورت اتصال به ربات‌ها نقش مهم‌تری در زندگی بشری ایفا کنند.

 

استفاده گسترده از رابط‌های مغز و ماشین به گسترش هوش انسان منجر می‌شود و می‌تواند به انسان اجازه دهد بسیاری از شرایط پزشکی ازجمله معلولیت، نابینایی و اعتیاد را حل کند.

 

همچنین استفاده از موارد قابل کاشت برای برنامه‌ریزی مجدد زیست‌شناسی انسان می‌تواند به ما امکان افزایش و ارتقای خود را در چند سال آینده بدهد؛ به‌عنوان‌مثال، یک میمون با کاشت در مغز خود که توسط ایلان ماسک صورت پذیرفته بود، هم‌اکنون قادر به بازی پینگ‌پنگ شده است؛ فلذا به‌یقین بشر بیش از یک میمون می‌تواند به بازیافت ساختار دچار نقص خود اقدام کند.

 

استفاده گسترده از هوش مصنوعی توسط شرکت‌های بزرگ فناوری موجب از بین رفتن حریم خصوصی دیجیتال شده است. سیستم اعتباری اجتماعی چین، این نظارت را نه‌تن‌ها به دنیای دیجیتال، بلکه به تمام جنبه‌های زندگی گسترش داده، در مورد رفتار و قابل‌اعتماد بودن شهروندان قضاوت کرده و کنترل شدید بر جمعیت را اعمال می‌کند؛ همچنین با ظهور گذرنامه‌های کووید‌۱۹  بسیاری از این ترس دارند که این اولین گام برای گسترش این نوع کنترل در سراسر جهان غرب باشد.

 

در جنگ بزرگ بعدی، هوش مصنوعی می‌تواند عامل تعیین‌کننده برد و باخت باشد. با استفاده از وسایل نقلیه زیر آب بدون 

 

سرنشین، مجموعه دستگاه‌های رباتیک هوشمند، هواپیما‌های بدون سرنشین، ربات‌ها و موشک‌های هدایت دقیق، برتری جنگ مدرن توسط فناوری تعیین می‌شود. در این شرایط، ربات‌ها به‌مراتب سریع‌تر، قوی‌تر، دقیق‌تر و بسیار بهتر از انسان‌ها عمل می‌کنند و می‌توانند استفاده از سربازان را منسوخ کنند.

 

گیب دالپورتو، تخمین زده است که تا سال ۲۰۳۰ یک میلیارد نفر به دلیل رشد هوش مصنوعی، شغل خود را از دست خواهند داد و همه‌گیری کووید‌۱۹ نیز به تسریع این روند کمک کرده است. متأسفانه این روند تکنولوژیک اجتناب‌ناپذیر است و احتمالا ضمن افزایش نابرابری،  در دست گرفتن قدرت توسط جامعه کوچک‌تری را نیز شامل می‌شود.

 

با از بین رفتن میلیون‌ها شغل، شکاف درآمد بین نیروی کار متوسط و مهارت بالا بسیار زیاد خواهد شد و با توجه به این‌که طبق اعلام سازمان ملل، «۷۱ درصد از جمعیت جهان در کشور‌هایی زندگی می‌کنند که در شرایط نابرابر به سر می‌برند» احتمالا شرایطی پیش خواهد آمد که در بین تقسیم‌بندی‌های طبقاتی، یک دسته که امکان استفاده از فناوری ممتاز را طراحی، آموزش و استفاده می‌کنند و به دیگر سخن مالکان الگوریتم‌ها را شامل می‎شوند، به وجود خواهد آمد.

 

با افزایش سرعت نوآوری در فناوری، مهم است که معایب نیز بیش‌ازپیش موردتوجه قرارگرفته و دلخوش به مزایایی که هوش مصنوعی می‌تواند به وجود بیاورد نباشیم.

 

حتی اگر هم هوش مصنوعی نتواند موجودیت بشریت را تهدید کند، بازهم باید برای استفاده هرچه مطلوب‌تر از آن در مسیر قانون‌گذاری و هدایت مطلوب چشمانی باز داشته باشیم.