نابودی کرونا با داروی شیمی درمانی

- ایسنا به نقل از مدیکال اکسپرس نوشت:  برای مقابله با همه‌گیری کووید-۱۹ که باعث بیماری و مرگ افراد بی‌شماری در سراسر جهان شده است، نیازمند درمان‌های بهتر هستیم. یک میانبر در این مورد، استفاده از دارو‌های موجود است که در اصل برای درمان سایر بیماری‌ها تولیدشده‌اند. روش‌های محاسباتی می‌توانند با شبیه‌سازی نحوه تداخل دارو‌های مختلف با سارس-کوو-۲ (SARS-CoV-۲)، عامل ویروسی بیماری کووید-۱۹ را بیان و به شناسایی چنین دارو‌هایی کمک کنند.

هایپینگ ژانگ از موسسه فناوری پیشرفته شنژن چین و همکاران وی برای کمک به غربالگری مجازی دارو‌های موجود، چندین روش محاسباتی را ترکیب کردند تا تداخل دارویی-ویروسی را از دیدگاه‌های مختلف و تعریفی، شبیه‌سازی کنند. آنان از این روش ترکیبی برای غربالگری ۱۹۰۶ داروی موجود برای توانایی بالقوه آن‌ها در جلوگیری از تکثیر سارس-کوو-۲ باهدف قرار دادن یک پروتئین ویروسی RNA وابسته به RNA پلیمراز (RdRP) استفاده کردند.

رویکرد غربالگری جدید چهار داروی امیدوارکننده را شناسایی کرد که در آزمایش‌های آزمایشگاهی در برابر سارس-کوو-۲ موردبررسی قرار گرفتند. دو دارو، پرالاترکسات و آزیترومایسین با موفقیت تکثیر ویروس را مهار کردند. نتایج آزمایش‌های بیشتر نشان داد که پرالاترکسات با شدت بیشتری از تکثیر ویروسی نسبت به داروی رمدسیویر (Remdesivir) جلوگیری می‌کند، دارویی که در حال حاضر برای درمان برخی از بیماران مبتلابه کووید-۱۹ استفاده می‌شود.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که پرالاترکسات می‌تواند به‌طور بالقوه برای درمان کووید-۱۹ مورداستفاده قرار گیرد. بااین‌حال، این داروی شیمی‌درمانی می‌تواند عوارض جانبی قابل‌توجهی نیز به دنبال داشته باشد. این دارو برای درمان افراد مبتلا به نوعی لنفوم استفاده می‌شود، بنابراین استفاده فوری از آن برای بیماران کووید-۱۹ تضمین نمی‌شود. البته هنوز هم یافته‌ها این راهبرد غربالگری شناسایی دارو‌هایی که می‌توانند برای درمان این بیماری استفاده شوند را پشتیبانی می‌کند.

ژانگ می‌گوید: «ما ارزش رویکرد ترکیبی جدید خود را که ترکیبی از فناوری‌های یادگیری عمیق و شبیه‌سازی‌های سنتی از پویایی مولکولی است را ثابت کردیم.»

ژانگ و همکاران وی درحال‌توسعه روش‌های محاسباتی دیگری برای تولید ساختار‌های جدید مولکولی هستند که می‌توانند به‌عنوان دارو‌های جدید برای درمان کووید-۱۹ ارائه شوند.

نتایج این تحقیق در نشریه PLOS Computational Biology منتشر شده است.