سیاست‌های اردوغان و چراغ سبز برای سازش با رژیم صهیونیستی

ترکیه از سیاست دوگانه‌ای در قبال رژیم صهیونیستی تبعیت می‌کند؛ از یک سو خود را سردمدار حامیان حقوق فلسطینیان معرفی می‌کند و از طرف دیگر روابطش با رژیم صهیونیستی را ادامه می‌دهد.

خبرگزاری میزان -

- ترکیه سال‌هاست رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخته و با آن روابط سیاسی و اقتصادی دارد.

ترکیه کشوری مسلمان است، اما بر اساس تفکر «آتاتورکی» اداره می‌شود.

نظامی که «آتاتورک» در ترکیه بنا گذاشت، ضدیت با مذهب به ویژه اسلام بود؛ میراث بنیانگذار ترکیه نوین هنوز هم در این کشور وجود دارد.

همین تفکر و اندیشه «آتاتورکی» در ترکیه، خط قرمز‌های جهان اسلام و مسلمانان را در ترکیه کمرنگ کرد و تا جایی پیش رفت که رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت و با آن ارتباط برقرار کرد.

اگرچه زمانی که «آتاتورک» در ترکیه به قدرت رسید، اسرائیل وجود خارجی نداشت، اما بنای نظام سیاسی در ترکیه باعث شد تا ادامه راه او در این کشور با گرایش به سوی آمریکا و غرب، به برقراری ارتباط با رژیم صهیونیستی پس از اشغال سرزمین و کشور فلسطین و تاسیس کشور جعلی اسرائیل شود.

با روی کار آمدن دولت اسلام گرا در ترکیه به ریاست «رجب طیب اردوغان»، تصور می‌شد که روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع کند.

روابط ترکیه و اسرائیل به روابط دوجانبه رسمی ترکیه و اسرائیل اطلاق می‌شود؛ ترکیه نخستین کشور در جهان اسلام بود که کشور جعلی اسرائیل را در تاریخ ۲۸ مارس ۱۹۴۹ میلادی، به رسمیت شناخت؛ ۷۱ سال روابط ترکیه با رژیم صهیونیستی چه فایده‌ای برای آنکارا داشت؟

ترکیه تاکنون نتوانسته است تکلیفش را با خود روشن کند؛ با سیاستی که دولت حاکم در این کشور در پیش گرفته است، نمی‌توان آن را یک کشور اسلامی پنداشت؛ هر چند اکثریت مردم آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند.

ترکیه با رژیم‌هایی مانند بحرین، امارات و سودان که با رژیم صهیونیستی سازش کرده و به آرمان‌های جهان اسلام خیانت کردند چه تفاوتی دارد؟!

پس از ماجرای کشتی کمک رسان مرمره به مردم فلسطین که هدف نیروی دریایی رژیم صهیونیستی قرار گرفت و غرق شد و ۱۰ تن از شهروندان ترکیه در این حمله نظامی جان باختند، روابط آنکارا و «تل آویو» قطع شد و سفیر رژیم صهیونیستی از آنکار اخراج شد و حدود ۱۰ سال است که ترکیه با رژیم صهیونیستی قطع روابط کرده است.

اما پس از گذشت ۱۰ سال اکنون ترکیه در برقراری دوباره روابط پیشقدم شده است.

اردوغان در همین زمینه گفت که ترکیه مایل به داشتن روابط بهتر با اسرائیل است و مذاکرات دو طرف در سطح اطلاعاتی ادامه دارد.

وی همچنین ادعا کرد «سیاست فلسطین خط قرمز ماست؛ برای ما پذیرفتن سیاست‌های اسرائیل در قبال فلسطین غیرممکن است.»

اگر اردوغان به مردم و کشور فلسطین اعتقاد دارد و آن را خط قرمز خود می‌داند، چگونه می‌توان آن را باور کرد در حالی که رژیم اسرائیل را به رسمیت شناخته و درصدد بازآفرینی روابط آنکارا با تل آویو است؟

ترکیه قصد دارد سفیر خود را به «تل آویو» اعزام کند؛ سفیری که در قدس اشغالی تحصیل کرده و رییس مرکز تحقیقات استراتژیک وزارت خارجه ترکیه است.

البته احساسات ضد صهیونیستی مردم ترکیه را نباید نادیده گرفت و اکنون که اردوغان تصمیم به بازسازی روابط خود با رژیم صهیونیستی گرفته است، احتمال این که مردم این کشور نسبت به سیاست اردوغان معترض شوند زیاد است.

البته در سیاستی که اردوغان در پیش گرفته این نکته دیده می‌شود که افکار عمومی ترکیه را با حمایت از مردم فلسطین همراه با برقراری روابط با اسرائیل اغنا می‌کند.

در واقع حمایت اردوغان از فلسطین وجه المصالحه‌ای برای داشتن روابط با رژیم صهیونیستی است؛ اما آیا با چنین سیاستی، منافع ترکیه تامین می‌شود؟

شاید اردوغان به روند سازش و خیانت اعراب به فلسطین نگاه می‌کند و آینده آن را به زیان خود می‌بیند چرا که تصور می‌کند رژیم‌های عربی دیگری هم تن به سازش خیانت بار با رژیم صهیونیستی می‌دهند و بهتر است که پس از ۱۰ سال تیرگی روابط، بار دیگر روابط خود را با رژیم اسرائیل بهبود بخشد.

مردم فلسطین اگر چه به ظاهر می‌بینند که ترکیه و شخص اردوغان از آنها حمایت می‌کند، اما در کنار این حمایت ظاهری، روابط میان آنکارا و «تل آویو» را هم می‌بینند.

مردم فلسطین همه سرزمین‌های اشغال شده خود را می‌خواهند در حالی که ترکیه، رژیم اسرائیل را به رسمیت شناخته است و با روابط سیاسی و اقتصادی دارد.

آرمان جهان اسلام، باز پس گیری سرزمین فلسطین است و سیاست‌های اردوغان که با شعار اسلامگرایی در ترکیه به قدرت رسید، در تضاد است.

اردوغان باید در سیاست خود در قبال رژیم اسرائیل تجدید نظر کند؛ ارتباط هر کشور مسلمانی با رژیم صهیونیستی نه تنها به زیان آن کشور خواهد بود، بلکه جهان اسلام و همه مسلمانان را در خطر نفوذ و تثیر صهیونیست‌ها قرار خواهد داد.