پیوستن ترکیه به باشگاه تحریمیها و ضرورت تشکیل یک جبهه برابر تحریم کنندگان
همگان تصور میکردند که پس از شعرخوانی رجب طیب اردوغان در باکو و واکنشهای ایران، روابط دو کشور تیره خواهد شد، اما نشد.
خبرگزاری میزان -
- روابط میان دو همسایه که از عمق راهبردی برخوردار باشد، حتی اگر یک طرف ماجرا عمدی یا سهوی رفتاری داشته باشد که باعث تکدر خاطر طرف دیگر شود، باز هم این دو در شرایط سخت در کنار هم قرار میگیرند.
در ضرب المثلهای فارسی مثلی هست که میگوید؛ «اگر گوشت هم را بخوریم استخوان هم را دور نمیاندازیم»
روابط ایران و ترکیه اگرچه با فراز و فرودهایی همراه بوده است و در بسیاری از تحولات منطقه آنکارا بیراهه رفته، اما مصداق همان ضرب المثل است.
ترکیه نیز به جرگه تحریمیها پیوست و از سوی آمریکا تحت تحریم اقتصادی قرار گرفت.
ترکیه تا پیش از این یکی از کشورهای همپیمان آمریکا بود، آنکارا سیاستهای واشنگتن را در منطقه پیاده میکرد و حتی برای جلوگیری از اعمال تحریمهای اقتصادی، پس از ۱۰ سال روابط دیپلماتیک خود را با رژیم اسرائیل دوباره برقرار کرد و سفیران دو طرف راهی آنکارا و «تل آویو» شدند.
هر چند این اقدام و تصمیم نیز یک اشتباه بزرگ برای دولت رجب طیب اردوغان بود.
ایران چند سال پیش پیشنهاد تشکیل باشگاه تحریمیها را مطرح کرد که پیشنهاد بسیار بجایی در مقابل تحریم کنندگان است.
تشکیل این باشگاه با عضویت کشورهای تحریم شده از سوی آمریکا و اروپا، یک جبهه متحد مقابل آنها ایجاد میکند و همکاریهای آنها از تبعات تحریم میکاهد و خنثی خواهد کرد.
کشورهایی که تحت تحریمهای اقتصادی قرار دارند هر یک دارای ظرفیتها و امتیازات ویژهای هستند که جمع آنها قدرت کشورهای تحریمی را افزایش میدهد.
ایران و ترکیه دو کشور همسایه هستند، در طول تحریمهایی که علیه ایران اعمال شد، ترکیه از این نظر توانست کمکهایی به ایران داشته باشد و برخی از نیازهای ایران را تامین کند.
رسم همسایگی همین است اگر غیر از این میبود باعث تعجب میشد.
اکنون شرایط ترکیه همچون ایران شده، تحریمها بی اثر نخواهد بود و به زودی آثار خود را نشان خواهد داد.
کاهش ارزش لیر ترکیه در چند روز گذشته یکی از تبعات تحریم اقتصادی آمریکاست.
اکنون زمان آن است که دو کشور برای بی اثر کردن تحریمهای آمریکا دست به کار شده و همکاریها و روابط را از آنچه که هست عمیقتر کنند و اختلافات را کنار بگذارند.
اختلاف میان ایران و ترکیه وجود دارد و کسی نمیتواند منکر آن شود، اما از زمان روی کار آمدن دولت اردوغان که با شعار اسلامگرایی در ترکیه به قدرت رسید، اختلافات دو کشور کمتر شده، اما همچنان وجود دارد.
اکنون شرایطی برای کشور همسایه غربی ایران به وجود آمده که ایجاب میکند تا دو کشور به نزدیکتر شده تا تحریمها بی اثر تر شود.
در این شرایط همکاریهای اقتصادی و سیاسی باید گسترش یابد و اختلافات نیز کنار گذاشته شود.
ترکیه در این شرایط باید برخی سیاستهای منطقهای خود را تغییر دهد به ویژه در سوریه، حتی اردوغان باید نیروهای خود را از خاک سوریه خارج کند و به بازسازی روابط خود با دمشق بیندیشد.
هزینهای که ترکیه برای حضور نظامی در خاک سوریه و اشغال بخشهایی از این کشور میکند، بار سنگین مالی به آنکار تحمیل کرده است.
ترکیه باید از سوریه خارج شود، تا شرایط منطقه عادی شده تا بتواند تحریمها را پشت سر بگذارد.
نتیجه خدماتی که ترکیه در طول سالیان دراز به آمریکا و غرب ارائه داده است، اکنون تحریم است.
ترکیه برای ورود به اتحادیه اروپا تلاش زیادی کرد، هر آنچه که آنها دیکته کرده بودند اجرا کرد، اما هیچگاه نتوانست وارد باشگاه اتحادیه اروپا شود، غرب از ترکیه برای اهداف خود بهره برد و اکنون با توجه به این که آنکارا با درک موقعیت و شرایطی که شکل گرفته گرایش خود را اندکی تغییر داده، با دشمنی آمریکا و اروپا روبرو شده است.
ایران تجربه زیادی در مقابله با تحریمهای اقتصادی دارد که میتواند در اختیار ترکیه قرار دهد تا بتواند تاثیر تحریم را بکاهد.
ایران در کنار دولت و ملت ترکیه در شرایط تحریمی قرار دارد، شرایط دو کشور شبیه هم است، با این تفاوت که ترکیه تجربه آن را نداشته و ایران تحریمها را بیش از ۴۰ سال است تجربه کرده و توانسته از پس آن بر بیاید.
مقابله با تحریم، نیازمند برنامه و راهکار است؛ ایران اکنون استاد بی اثر کردن تحریمهای اقتصادی است و آمریکاییها از همین عصبانی هستند.
قدر مسلم اکنون فرصتی پیش آمده تا کشورهای همسو در منطقه به یکدیگر نزدیکتر شوند و بتوانند جبههای علیه نظام سلطه تشکیل دهند.
امیدی هم به جو بایدن، ریییس جمهور بعدی آمریکا نباید داشت چرا که تفاوتی میان جمهوریخواه و دموکرات وجود ندارد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *