فضیلت و برکات سوره سبأ
_ سوره سبأ پنجاه و هشتمین سورهای است که به پیامبر(ص) نازل شده، ولی در مصحف سی و چهارمین سوره قرآن قرار گرفته است. این سوره ۵۴ آیه دارد و در مکه به پیامبر (ص) نازل شده است.
این سوره به مناسبت شرح سرگذشت قوم "سبا"، به این نام برگزیده شده است. سوره سبا از جمله پنج سورۀ قرآن است که با حمد و ستایش الهی آغاز شده است. در این سوره به موضوعات مختلفی پرداخته شده که میتوان همه آنها را در ذیل سه عنوان کلی توحید، نبوت و معاد قرار داد.
آیات مشهور سوره سبأ
شفاعت با اذن الهی
وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ
و شفاعتگرى در پیشگاه او سود نمىبخشد، مگر براى آن کس که به وى اجازه دهد. تا، چون هراس از دلهایشان برطرف شود، مىگویند: «پروردگارتان چه فرمود؟» مى گویند: «حقیقت؛ و هموست بلندمرتبه و بزرگ
این آیه ردی بر عمل مشرکان در پرستش بتان است که آن را راهی برای تقرب به خدا تلقی میکردند؛ ولی خداوند در این آیه اعلام میدارد هیچ شفاعتی نزد او، جز برای کسانی که اذن داده، سودی ندارد و تنها شفاعت مشروط برخی مخلوقات تأیید شده است.
شمول نبوت
«وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ
و ما تو را جز [به سمت]بشارتگر و هشداردهنده براى تمام مردم، نفرستادیم؛ لیکن بیشتر مردم نمىدانند
برخی از مفسران از این آیه شمول رسالت پیامبر اسلام (ص) بر همه جهانیان را استنباط کردهاند علامه طباطبایی به نقل از راغب اصفهانی واژه «کافه» را به معنای دفع کردن و بازداشتن دانسته، که معنای آیه چنین میشود:ما تو را نفرستادیم مگر برای این که مردم را از انجام گناه باز داری در حالی که بشیر و نذیر هستی او عمومیت رسالت پیامبر را که دیگران از این آیه استنتاج کردهاند را به انحصار ربوبیت خدا ارجاع میدهد با این توضیح که اگر خدایی دیگر بود ارسال رسول برای همه خلق امکانپذیر نبود.
فضیلت سوره سبأ
۱) ایمن شدن و فرو ریختن ترس
در برکات این سوره از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده: هر کس سوره «سبأ» را بنویسد و بر خود بیاویزد هیچ حیوان و جنبنده آزار دهندهای به او نزدیک نمیشود و اگر نوشته این سوره را بشوید و از آن بنوشد و مقداری از آن را بر خود بپاشد، اگر از چیزی میترسد، ایمنی یافته و ترسش میریزد و اگر صورتش را با آن بشوید نیز ترس و هراسش از بین میرود
منابع
- تفسیر البرهان
بیشتر بخوانید:
