زرادخانه هستهای مبهم رژیم صهیونیستی؛ تهدیدی برای امنیت غرب آسیا
صنعت و تسلیحات هسته ای رژیم صهیونیستی موضوعی است که اگرچه همگان از آن اطلاع دارند اما در سکوت عمیقی مورد چشم پوشی قرار می گیرد.
خبرگزاری میزان -
۲ مرکزی که براساس دادهها میتوان از آنها به عنوان مراکز اصلی تولید تسلیحات هستهای رژیم صهیونیستی نام برد، عبارتند از مرکز تحقیقات هستهای در صحرای «نگب» که در دهه ۱۹۶۰ با همکاری فرانسه ساخته شد و همچنان تحت کنترل و نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی نیست؛ دو، مرکز تولید تسلیحات هستهای که در اواخر دهه ۱۹۶۰ با همکاری آمریکا در ۲۰ کیلومتری جنوب «تل آویو» ساخته شد.
– مجمع عمومی سازمان ملل اخیرا با ۱۵۳ رای موافق، از رژیم صهیونیستی خواست از تولید، آزمایش و ذخیره تسلیحات هستهای خودداری کرده و همه تاسیسات هستهای خود را در راستای اقدامی اعتمادساز به آژانس بین المللی انرژی اتمی معرفی کند.
از جمله کشورهایی که به قطعنامه مذکور رای مخالف دادند، میتوان به کانادا و آمریکا اشاره کرد.
این در حالی است که این رژیم در حال حاضر یکی از بزرگترین زرادخانههای هستهای در منطقه غرب آسیا را دارد که تهدید مهمی برای امنیت این منطقه محسوب میشود.
به گزارش پایگاه های «کارنگی و آرمز کنترل»، رژیم صهیونیستی یکی از ۹ دارنده تسلیحات هستهای در جهان است که هرگز به داشتن این تسلیحات اعتراف نکرده و زیر بار پذیرفتن پروتکلها و توافقنامههای موجود در این زمینه نرفته است.
در حالی که پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای تاکنون به امضای ۱۹۱ کشور رسیده، رژیم صهیونیستی همچنان از امضای این پیمان سرباز میزند.
برنامه تسلیحات هستهای رژیم صهیونیستی و تاریخچه شکل گیری آن از جمله رمزآلودترین برنامههای هستهای جهان است، اما سبب رقابت تسلیحاتی مهمی در منطقه شده است.
برخی گزارشها نشان میدهند که این رژیم برای مخفی کردن تسلیحات هستهای خود، آزمایشهای مربوطه را با کشورهای دیگر انجام میدهد که از جمله آنها فرانسه و آفریقای جنوبی هستند.
اما آن چه که مشخص است این که رژیم صهیونیستی، برنامه هستهای خود را در سال ۱۹۵۲ آغاز کرد و از همکاری متحدانش به شکلی ویژه از فرانسه و آمریکا برای توسعه این برنامه بهره برد.
برآوردها نشان میدهد رژیم صهیونیستی دستکم ۹۰ کلاهک هستهای مبتنی بر پلوتونیوم دارد.
۲ مرکزی که براساس دادهها میتوان از آنها به عنوان مراکز اصلی تولید تسلیحات هستهای رژیم صهیونیستی نام برد، عبارتند از مرکز تحقیقات هستهای در صحرای «نگب» که در دهه ۱۹۶۰ با همکاری فرانسه ساخته شد و همچنان تحت کنترل و نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی نیست؛ دو، مرکز تولید تسلیحات هستهای که در اواخر دهه ۱۹۶۰ با همکاری آمریکا در ۲۰ کیلومتری جنوب «تل آویو» ساخته شد.
براساس بررسی کنگره آمریکا در سال ۱۹۸۰، یکی از رآکتورهای رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۶۵، سالانه ۹ تا ۱۰ کیلوگرم شکافت پلوتونیوم انجام میدهد.
بر اساس برآوردهای موسسه «Rosatom ISS»، اولین سلاحهای هستهای رژیم صهیونیستی احتمالا در سال ۱۹۶۷–۱۹۶۸ ساخته شدند.
در عین حال اتاق فکر آمریکایی Global Security میگوید رژیم صهیونیستی تا زمان شروع جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ دارای ۲ بمب هستهای بوده و از آن زمان، تولید سلاحهای هستهای در این رژیم به طور مداوم افزایش یافته و دامنه آنها گسترش یافته است.
علاوه بر بمبهای هسته ای، زرادخانه رژیم صهیونیستی اکنون شامل کلاهکهای هستهای برای انواع مختلف موشک است که برای استفاده در نبردهای هوایی، دریایی و زمینی طراحی و تولید شده اند.
با وجود این زرادخانههای ناشناخته رژیم صهیونیستی همچنان مهمترین مولفه تغییر توازن نظامی در غرب آسیا و مهمترین عامل اختلاف «تل آویو» با کشورهای منطقه هستند که چشم انداز تقویت رژیم منع گسترش تسلیحات هستهای را پیچیدهتر میکنند.
در حالی که جامعه بین المللی به طور کلی از هستهای بودن رژیم صهیونیستی اطمینان دارد، مقامهای این رژیم همچنان سیاست ابهام را در این زمینه رعایت کرده و این نظر را نه تایید و نه تکذیب میکنند.
در مجموع باید گفت که اطلاعات منتشر شده از زرادخانه هستهای رژیم صهیونیستی نشان میدهد، این رژیم یک پایگاه تحقیقاتی و تولیدی کامل برای صنعت هستهای خود دارد که سبب شده این رژیم در سایه سکوت و حتی حمایتهای غرب، طیف وسیعی از تسلیحات هستهای و زرادخانهای قابل توجه در اختیار داشته باشد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *