مروری بر تاریخچه ترور در ایران
_ فارس نوشت: ترور علیه ایران و ایرانی سابقهای طولانی دارد. اما در سالهای پس از انقلاب اسلامی ترورها علیه ایران یک ویژگی مشترک دارند؛ اسم رمزی که در همه ترورها قابل پیگیری و شناسایی است. از همان اوایل انقلاب، ترور ایرانیها توسط دشمنان شروع شد؛ عامل ترور و روش ترور تغییر کرد، ولی هدف و مقصود از ترورها ثابت ماند.
کمی عمیقتر که به ماجرا نگاه کنیم، هدف از ترورها روشن میشود. هر بار که انقلاب ایران و جامعه ایران و مردم ایران در هر حوزهای در مسیر پیشرفت قرار گرفتهاند، افراد کلیدی ترور شدهاند. فرقی هم نمیکند پیشرفت در چه حوزهای باشد؛ در سالهای اخیر بیشتر در حوزه علمی و فناوری و در گذشته بیشتر در حوزه سیاسی و اجتماعی و فرهنگی. روزگاری در سال ۵۸ «محمدولی قرنی» به دلیل قاطعیت در حفظ قدرت نیروهای مسلح ایران ترور شد و آیتالله «مرتضی مطهری» به دلیل آنکه مشعل روشنگری دینی و اسلامی را در جامعه ایران افروخته بود. دشمن هدفگیری دقیقی دارد و انگار، اسم رمز ترورها «جلوگیری از پیشرفت ایران» است.
ترور آیتالله مطهری تلخترین واقعه اوایل پیروزی انقلاب شد
سال ترور!
سال ۵۸ در ایران سال ترور بود؛ آن افراد شاخصی که انقلاب ایران به عرصه آورده بود و دم روحانی امام (ره) در حیات سیاسی و اجتماعیشان دمیده بود در معرض ترور بودند تا انقلاب پا نگیرد و برپا نشود. آیتالله «مرتضی مطهری» را که جز شهادت کم بود برایش در تاریکی شب ترور کردند. ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ گلولهای اندیشه مطهرش را بوسید؛ گلولهای هجرت کرد از ظلمات جهل دست منافق به روشنایی آگاهی ذهن مومن و «محمدولی قرنی» هم بود که همان اردیبهشتماه در منزلش، شهد گوارا نوشید. حاج «مهدی عراقی» هم بود که وزنهای سیاسی و اجتماعی بود برای برپایی انقلاب اسلامی و شهریورماه پاداش گرفت از خدای رحمان. «محمد مفتح» هم که از نظریهپردازان و مشعلداران انقلاب اسلامی بود و آذرماه در دانشکده الهیات دانشگاه تهران جام وجودش لبریز شد از آن نوشیدنیای که پروردگار به خواص مینوشاند. آیتالله «سید محمد علی قاضی طباطبایی» هم بود که سد محکمی جلوی انحرافات ذهنها و قلبها و در دهان خوارج زمانه میزد و آبانماه پس از نماز عید قربان، ابراهیموار جان و تن قربان کرد برای معبود.
در بازتاب رسانهای همه ترورهای اوایل انقلاب، پیام امام (ره) مایه تسلی و مقاومت بیشتر مردم بود
مستضعفی که رییسجمهور شد!
این فهرست بلندبالاست؛ شاهدان خمینی (ره) بسیارند در پیشگاه اسلام. تیرماه سال ۱۳۶۰ «سید محمد بهشتی» بهشتی شد همراه یارانش. دشمنان میدانستند کیست و میشناختند قدرت یار نامدار خمینی (ره) را. شهریورماه «محمدعلی رجایی» رفت؛ آن مستضعفی که رییسجمهور شده بود، رفت و دلها سوخت و «محمدجواد باهنر» رفت؛ از «مُلک هنر» باهنری رفت. شهریورماه آیتالله «میراسدالله مدنی» در محراب از آن شربت نوشید که علی (ع) در محراب نوشید. تیرماه «سیدحسن آیت» و شهریورماه آیتالله «علی قدوسی» و مهرماه «سید عبدالکریم هاشمینژاد» و آذرماه «سیدعبدالحسین دستغیب» شاهد جانان شدند.
سال ۱۳۶۱ هم آیتالله «اشرفی اصفهانی» و آیتالله «محمد صدوقی» ترور شدند تا معلوم باشد دشمنان انقلاب چه کسانی را دشمن میانگارند و کجای مرزهای حق و باطل ایستادهاند.
دامنه ترورهای اوایل انقلاب به ترور رئیسجمهور و نخستوزیر هم رسید
رازی که امام (ره) افشا کرد!
اغلب ترورهای اوایل انقلاب، کارِ گروه منحرف «فرقان» و گروهک ظلمت زده «منافقان» بود. نتیجه چه شد؟ چه بر سر انقلاب مردم آمد؟ انقلاب مردم پرخروشتر شد. از همان اول هم معلوم بود که هیچ عایدشان نمیشود، ولی آنقدر سیاهدل بودند که نفهمیدند و هیچ نفهمیدند. امام (ره) همان اول کار رازها گفته بود با گوشها: «بریزید خونها را؛ زندگی ما دوام پیدا میکند. بکُشید ما را؛ ملت ما بیدارتر میشود. ما از مرگ نمیترسیم و شما هم از مرگ ما صرفه ندارید. دلیل عجز شماست که در سیاهی شب، متفکران ما را میکشید. برای اینکه منطق ندارید. اگر منطق داشتید که صحبت میکردید؛ مباحثه میکردید. لکن منطق ندارید، منطق شما ترور است! منطق اسلام ترور را باطل میداند. اسلام منطق دارد؛ لکن با ترور شخصیتهای بزرگ ما، شخصهای بزرگ ما، اسلام ما تأیید میشود.»
ترورهایی هم ناکام ماند خداراشکر. رهبر انقلاب پس از واقعه ترور در مسجد ابوذر تهران در ۶ تیرماه ۱۳۶۰
چشم دشمن کور!
در همه این سالها ترور همواره سلاح دشمنان ایران بود و ماند؛ سال ۷۷ «اسدالله لاجوردی» شهید شد و سال ۷۸ «سپهبد علی صیاد شیرازی». اما در سالهای اخیر که معلوم شد جلوی مردم ایران نمیتوان ایستاد، ترورها رفت به سمت جلوگیری از قدرتگیری بیشتر ایران؛ از همه مهمتر جلوگیری از قدرت نظامی و علمی ایران. نتیجه باز همان بود و چه باشد جز این؟ و مگر با شهادت «حسن تهرانی مقدم» در سال ۹۰ چه شد؟ مردی که بنیانگذار صنعت موشکی ایران بود و گمان میرفت با شهادتش ایران در مسیر افزایش توانایی موشکی متوقف شود، میراثی به جا گذاشته بود که دست هیچ دشمنی به آن نرسید؛ دانشاش را؛ و چند سال بعد ایران آنقدر موشک داشت و دارد که فقط فهرست بلندبالای نامهایشان را پیش هر دشمنی بگویی از ترس صدایش در حنجره میلرزد؛ حالا تعدادشان بماند.
ایران امروز قدرت اول موشکی منطقه است و یکی از برترین قدرتهای موشکی جهان. چشم دشمنان «تهرانی مقدم» کور که ایران بزرگترین زرادخانه موشکی خاورمیانه را دارد با موشکهای ساده تا پیشرفته و از انواع دوربرد، بالستیک، کروز، نقطهزن و هوشمند. اینها را ایران اعلام نمیکند، خارجیها میگویند؛ وزارت دفاع آمریکا اعتراف میکند که ایران قدرت برتر موشکی و نظامی خاورمیانه است و موسسههای تحقیقات نظامی در سراسر جهان میگویند ایران قدرت نظامی برتر است. فقط یک نمونه پایگاه ارزیابیهای نظامی «گلوبال فایر پاور» است که در ردهبندی قدرتهای نظامی در سال ۲۰۱۹ ایران را بالاتر از رژیم اسراییل و خیلی بالاتر از عربستان ردهبندی کرد؛ ایران چهاردهم، رژیم اسراییل که آمریکا تجهیزات آنچنانی برایش مهیا میکند، هفدهم و عربستان که پول مفت دارد و چشمش به دست آمریکاست که چه اعطاء کند، بیستوپنجم!
اغلب دانشمندان هستهای ایران در خودروهایشان ترور شدند
«محسن فخریزاده» نشان گرفت!
ترورها علیه ایران از اواخر دهه ۸۰ به سمت برنامه هستهای ایران نشانه رفت و نتیجه پیشاپیش معلوم است؛ پیشرفتهای حیرتانگیز برای جهانیان و ناراحتکننده برای دشمنانی که خوش ندارند ببینند اعتلای ایران را. سال ۸۸ دکتر «مسعود علیمحمدی» استاد فیزیک دانشگاه تهران جلوی در خانهاش، شهید راه سرافرازی ایران شد. دکتر «مجید شهریاری» استاد دانشگاه شهید بهشتی سال ۸۹ در بزرگراه ارتش تهران شهید شد و این ضربهای بزرگ بود، ولی عَلَم از دست ایرانیها نیفتاد. در سال ۹۰ «داریوش رضایینژاد» به یارانش پیوست و همان سال «مصطفی احمدی روشن» مشعل تابان شد در آسمان علم و دانش ایران. همیندیروز، همینروزها و همیشهِ ایران نیز دکتر «محسن فخریزاده» نشان گرفت از دست رسولالله (ص). آن «نشان» که میدهند به آن مردان سرزمین پارس که دانش اگر در ثریا هم باشد به آن دست مییابند.
آخرین واقعه!
امروز در تاریخ مناسبتهای دیگری هم هست
امروز ۹ آذر مصادف با ۲۹ نوامبر میلادی و ۱۳ ربیعالثانی هجری قمری در تقویم تاریخ، مناسبتهای دیگری هم دارد.
ـ وفات «ابن هِشام» مورخ مشهور عرب در سال ۲۱۸ قمری
ـ درگذشت «ابوسعید بهادرخان» آخرین ایلخان مغول در ایران در سال ۷۳۶ قمری
ـ کشف «تنگه ماژلان» در آمریکای جنوبی در سال ۱۵۲۰ میلادی
ـ روز بزرگداشت «شیخ مفید» در ایران
