اولیور توییستهای شهر را دریابید
- حتما در سطح شهر کودکان کار را در چهارراهها و خیابانها دیدهاید که یا گل میفروشند یا شیشه خودروها را پاک میکنند و یا این که اسفند دود میکنند تا خودروها و صاحبانشن چشم زخم نخورند!
برخی دیگر از این کودکان کار زباله گردی میکنند که این شغل از دیگر مشاغل کودکان کار خطرناکتر است.
زبالهها را بدون آن که دستکش داشته باشند به هم میزنند، کیسه زبانهها را پاره میکنند و تا کمر به درون سطل زباله میروند تا چیزی بیابند.
سرچهارراهیها هم از شرایط ظاهریشان روشن است که بیشتر اتباع خارجی باشند.
ناگهان ظاهر میشوند و بدون این که اجازه بگیرند شروع به پاک کردن شیشه میکنند و پس از پایان کار مقابل شیشه راننده حاضر میشوند تا دستمزد خود را بگیرند، در حالی که بیشتر رانندهها سعی میکنند مانع کار آنها شوند، اما بی توجه، به کار خود ادامه میدهند.
حتی بارها دیده شده که برخی رانندهها با این کودکان درگیر هم شدهاند و زد و خوردی بین آنها پیش آمده است.
در هر صورت چنین پدیدهها در شهرها به ویژه تهران، صحنههای خوبی را به تصویر نمیکشد و برای پایان دادن به این پدیده ناهنجار اجتماعی باید سازمانهای متولی همچون شهرداری و سازمان بهزیستی و حتی کمیته امداد این وضعیت را ساماندهی کنند.
البته گفته میشود که کودکان کار از یک تشکیلات برخوردار است که افرادی از آنا برای کسب درآمد سوء استفاده میکنند و آنها را اجیر کرده و سرقفلی هر چهار راه و خیابانی هم به نام آنها زده شده است وکس دیگری برای کاسبی به آن چهار بیاید با خشونت با او رفتار خواهد شد.
قدر مسلم کودکان کار یک معضل اجتماعی است، چه بسا همین کودکان تمایلی هم نداشته باشند برای این که دست به این کار بزنند.
در تابستان و زمستان این کودکان راهی خیابانها میشوند و بر اساس تقسیماتی که از سوی «فاگینهای» ایرانی تعیین شده به مناطق شهر اعزام میشوند و شبانگاه دوباره جمع آوری میشوند.
فاگین همان شخصیت منفور در رمان اولیور توئیست نوشته جارز دیکنز است که کودکان را وادار به کارهای خلاف میکرد.
این گوشه کوچکی از شمایل وضعیت کودکان کار است که بر اساس برآوردهای انجام شده درآمدهای خوبی هم دارند، اما بخش کوچکی از آن به کودکان کار داده میشود.
اکنون با توجه به بحران کرونا در کشور، این قشر از جامعه بدون آن که بتوانند یا بخواهند از اقلام بهداشتی مانند ماسک و دستکش استفاده کنند تا از مبتلا شدن و مبتلا کردن به دور باشند، در سطح خیابانها حضور دارند.
بر اساس آماری که منتشر شده تاکنون بیش از ۲۰۰ کودک کار شناسایی شده که به کرونا مبتلا شدهاند.
این آمارا قطعاً بیشتر از آن چیزی است که اعلام شده، آمار کودکان کار در ایران ۹۰۰ هزار نفر اعلام شده که بیش از این تعداد است.
تعداد این کودکان در تهران بیشتر است آن هم به خاطر شرایط اقتصادی کلانشهر تهران است که باعث شده آنها در تهران بیشتر حضور داشته باشند.
معضل کوردکان کار که بیشتر آنها در سر چهار راهها یا زباله گرد هستند، نختص ایران نیست و بسیاری از کشورهای دنیا درگیر این ناهنجاری هستند.
اکنون با شیوع ویروس کرونا این قشر استثمار شده از سوی باندهایی که آنها را تحت سلطه خود قرار دادهاند، نیازمند حمایت هستند.
مشکلات اجتماعی شهری آن هم در کلانشهری همچون تهران بسیار است، اما با این وجود، این بخش از مشکلات شهر تهران عنایت ویژه مسئولین را در شهرداری، سازمان بهزیستی و کمیته امداد میطلبد.
روشن نیست که آیا میتوان برای این ناهنجاری راهکاری وجود دارد یا این که باید به شکل موجود با آن کنار آمد.
کارشناسان زیادی در این زمینه اظهار نظر کردهاند و هریک اعتقاد دارند که تنها راه برای حل این مشکل، جمع آوری کودکان کار در یک مرکز نگهداری و آموزش و تربیت آنها است.
این کارشناسان بر این عقیده هستند که باید کارآموزی به این قشر در اولویت قرار داشته باشد و با راه اندزی مراکز نگهداری و کارآموزی برای کودکان، ضمن آن که آنها از سطح شهر جمع آوری شدهاند، فرصتی برای کودکان کار فراهم خواهد شد تا بتوانند برای خود و خانواده کسب درآمد کنند.
برای چنین اقدامی نیازمند بودجه و عزم مسئولین ذیربط است که با توجه به این که سه نهاد در این زمینه وظیفه دارند، هر یک در اقدامی مشترک میتوانند با سرمایه گذاری این معضل اجتماعی را حل کنند.
میان شهرداری، سازمان بهزیستی و کمیته امداد باید همکاری و هم افزایی ایجاد شود و هر یک به تنهایی در این زمینه اقدام نکنند، که نتیجه مطلوب را در پی نخواهد داشت.
