چند نکته مهم پیرامون بخشندگی و سیره اخلاقی «امام حسن مجتبی (ع)»/مهمترین اعمال شب شهادت امام دوم

مرتضی محمدی در گفت‌وگو با پیرامون جایگاه «امام حسن مجتبی (ع)» گفت: «امام حسن مجتبی (ع)» همان کسی بودند که آیه تطهیر در شانشان نازل شد، ایشان همچنین یکی از چند تن آل عبا هستند که در طول دوره امامت خود بسیار غریب بودند، «امام حسن مجتبی(ع)» همواره در کنار پدر بودند هنگامی که شورای سقیفه حق «امام علی (ع)» را نادیده و سپس بنی امیه قدرت گرفت، «امام حسن مجتبی(ع)» در جریان تمام رخداد‌ها و کردار‌های نادرست دشمنان بودند. 

 

 

محمدی به شرایط شهر مدینه در زمان امامت «امام حسن مجتبی (ع)» اشاره و بیان کرد: در کتاب الکافی آمده است که «امام حسن مجتبی (ع)» حدود ده سال امامت کردند و در طی این مدت جفا‌ها تحمل کردند، از خیانت سرداران سپاه گرفته تا سوءقصد‌ها، همه این موارد در حالی شکل می‌گرفت که مردم خصوصا اهالی شهر مدینه به خوبی می‌دانستند ایشان نوه «پیامبراکرم (ص)» هستند با این ایشان مورد تهمت و ناسزا قرار می‌دادند و بر بالای منبر‌ها پیرامون پدر بزرگوارشان «امیرالمومنین (ع)» سخن‌های نادرست بیان و به ایشان جسارت می‌کردند، در طول امامت «امام حسن مجتبی (ع)» توطئه‌های فراوانی برای ایشان طراحی و برنامه ریزی شد.

 

وی صلح «امام حسن مجتبی (ع)» اشاره کرد و افزود: صلح «امام حسن مجتبی (ع)» یک رویکرد ارزشمند بود همانگونه که مقام معظم رهبری در کتاب شان با عنوان «صلح حسن» معرفی و تحلیل کرده اند این رویکرد «امام دوم (ع)» یک موفقیت و پیروزی محسوب می‌شود.

 

 

این کارشناس علوم قرآنی پیرامون فضای متشنج دوران امامت «امام حسن مجتبی (ع)» بیان کرد: در زمان امامت «امام حسن مجتبی (ع)» بسیاری از افراد خود را منسوب به «اهل بیت (ع)» دانسته و بسیاری از خطا‌های خود را با نام این بزرگان انجام می‌دادند در عین حال تبلیغات بنی امیه نیز در این میان بی تأثیر نبود.

 

محمدی به سخنان علامه طباطبایی پیرامون «امام حسن مجتبی (ع)» پرداخت و اظهار کرد: علامه طباطبایی پیرامون غربت «امام حسن مجتبی (ع)» و «سیدالشهدا (ع)» حتی در بین مسلمانان و شهر مدینه عنوان کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» و «امام حسین (ع)» در زمان امامت خود به حدی غریب بودند که مردم برای سوالات خود به در خانه ابوموسی اشعری می‌رفتند، مردم بی بصیرت منبع علوم دنیا و آخرت را رها کرده بودند و به دنبال گمراهی می‌گشتند، تبلیغات آهسته روی مردم تاثیر گذاشته بود و بدین ترتیب مردم از توحید واقعی فاصله گرفته بودند حتی در این زمان دشمن بسیاری را با پول خریده بود و خیلی‌ها را نیز ترسانده بودند، بنابراین بسیاری از یاران «پیامبر اکرم (ص)» و حتی یاران حضرت «علی (ع)» را از «امام حسن مجتبی (ع)» دور کرده بودند که یکی از این افراد ابن عباس بود.

 

 

 وی پیرامون تاثیر تبلیغات بنی امیه در زمان امامت «امام حسن مجتبی (ع)» بیان کرد: تبلیغات بنی امیه برای تخریب امامت «امام حسن مجتبی (ع)» به حدی بود که بسیاری از مردم ایشان را از دین خارج شده می‌دانستند، در روایات آمده است که روزی مردی از شهر دیگری وارد مدینه شد و به درب خانه «امام حسن مجتبی (ع)» رفت و شروع به توهین و فحاشی کرد، «امام حسن مجتبی (ع)» پس از دیدن وی با مهربانی با وی سخن گفتند و او را به خانه خود دعوت کردند، زیرا می‌دانستند وی یک مسافر است و سه روز به پذیرایی این مرد پرداختند، در پایان روز سوم مرد مسافر از کرده خود بسیار ناراحت بود از «امام حسن مجتبی (ع)» عذرخواهی کرد و پس از مدتی به یکی از یاران باوفای ایشان تبدیل شد این امر نشان می‌دهد که فرهنگ سازی برای تغییر نگاه جامعه نسبت به امامت و ولایت تا چه حد توانسته بود در عمق ذهن افراد تاثیر بگذارد و نفوذ کند.

وی الگوگیری از «امام حسن مجتبی (ع)» را بهترین رویکرد برای جامعه امروز دانست و تاکید کرد: تبعیت از سیره رفتاری و اخلاقی «امام حسن مجتبی (ع)» یکی از بهترین رویکرد‌ها است که جامعه امروز به آن نیاز دارد تبعیت از اخلاق نیکوی «امام حسن مجتبی (ع)» در برخورد با مومنین، افراد جامعه و خصوصا خانواده موضوعی قابل توجه است، «امام حسن مجتبی (ع)» در طول زندگی خود سه بار تمام زندگی خود را بخشیدند اگرچه این یکی از سیره‌های «ائمه اطهار (ع)» است، ولی بخشندگی ایشان همواره مورد توجه بوده‌ است.

 

 

این کارشناس علوم قرآنی پیرامون خاکسپاری «امام حسن مجتبی (ع)» ابراز کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» یکی از امامان معصوم و نوه‌ بزرگ «پیامبر اسلام (ص)» هستند که مورد ظلم بنی امیه و دیگر دشمنان واقع شده و با زهر کینه به شهادت رسیدند و بعد از شهادت نیز پیکر مطهر آن حضرت مورد حمله و تیرباران واقع شد، این دسیسه از سوی مروان بن حکم و معاویه شکل گرفت هر دو این افراد و پدرانشان از دشمنان سر سخت «پیامبراکرم (ص)» بودند. 

 

محمدی پیرامون علل دشمنی‌ها با «امام حسن مجتبی (ع)» بیان کرد: در روایات تاریخی بیان شده است که مروان بن حکم برای خوش خدمتی به معاویه اجازه به خاک سپردن «امام حسن مجتبی (ع)» را نداد و این کار را برای رسیدن به حکومت مدینه انجام داد، همچنین بیان شده است که در زمان به خاک سپردن پیکر مبارک «امام حسن (ع)» وقتی ابوسعید خدری که از اصحاب «پیامبراکرم (ص)» بود به مروان گفت: آیا از خاکسپاری پیکر «امام حسن (ع)» در کنار جد بزرگوارشان ممانعت می‌کنی در حالی که «رسول خدا (ص)» او را سید جوانان اهل بهشت نامیدند، مروان با حالتی تمسخر آمیز پاسخ داد: اگر امثال تو حدیث «پیامبراکرم (ص)» را روایت نمی‌کردند این خاندان تا این حد قدرت پیدا نمی‌کردند.

 

 

 وی در همین راستا تاکید کرد: کینه و دشمنی عامل اصلی و اثرگذار در اتفاقات زمان امامت «امام دوم شیعیان» بود لذا در روز خاکسپاری پیکر مطهر «امام حسن مجتبی (ع)» علاوه بر تیرباران پیکر مطهر ایشان اجازه خاکسپاری در کنار «پیامبر اکرم (ص)» را ندادند، حتی عایشه نیز اجازه نداد تا «امام حسن مجتبی (ع)» را در کنار «پیامبراکرم (ص)» به خاک بسپارند، این گونه است که امام دوم شیعیان یکی از غریب‌ترین افراد دربین مردم مدینه‌ بودند در حالی که بار‌ها مردم مدینه ابراز علاقه «پیامبر اکرم (ص)» به «امام حسن مجتبی (ع)» را شاهد بودند.

 

 

 محمدی با اشاره به بهترین اعمال در شب شهادت «امام حسن مجتبی (ع)» خاطرنشان کرد: خواندن زیارت عاشورا، و قرائت قرآن کریم همچنین پرداخت صدقه و الگو قرار دادن سیره «امام حسن مجتبی (ع)» در دستگیری از نیازمندان و مظلومان جامعه مورد توجه بسیار قرار داد.