ظرفیت‌های طب ایرانی اسلامی

- ایران از گذشته‌های دور سرآمد طب سنتی بوده است و پس از ورود اسلام به ایران، طب اسلامی با آموزه‌های ائمه اطهار (ع)  غنی‌تر شد، در واقع این دو در راه طب و پزشکی به یاری هم آمدند و عمیق‌تر شدند.

 

طب سنتی یا همن طب ایرانی اسلامی بر اساس پیشگیری بنا نهاده شده به این معنا که توصیه‌های طب سنتی بر این است که مردم چه بخورند و چه نخورند تا سالم بمانند. درمان بیماری‌ها در این طب مغفول نیست بلکه برای بیماری‌ها نیز نسخه دارد. نسخه‌های آن نیز با تجویز دارو‌های گیاهی است که قاعدتاً زیان آن بسیار کمتر از زیان دارو‌های شیمیایی است که بسیاری از آن‌ها در انحصار کشور‌های غربی قرار گرفته است.

 

در شرایط کنونی می‌بینیم که حتی کشور‌های غربی دارو‌های خاص را نه تنها با گرانترین قیمت دراختیار دیگر کشور‌ها قرار می‌دهند، بلکه از آن‌ها در جایگاه ابزار فشار علیه جمهوری اسلامی ایران بهره می‌برند و تحریم‌های دارویی ایران در قالب تحریم‌های اقتصادی آمریکا و غرب قرار دارد.

 

ابو علی سینا پزشک و دانشمند ایرانی، قرن‌ها پیش یکی از سرآمدترین پزشکان حاذق در زمینه طب سنتی و ایرانی بود که حتی کتاب قانون او در دانشگاه‌های مطرح کشور‌های غربی تدریس می‌شد.

 

ابو علی سینا نه تنها از طب ایرانی بهره برد بلکه طب اسلامی و توصیه‌ها و دستورات ائمه اطهار را نیز وارد طب ایرانی کرد و توانست مکتب طب ایرانی را جلا دهد.

 

اما پس از ورود طب مدرن و شکل گیری آن در جهان، که ناگفته نماند این طب نیز خود وامدار طب سنتی است، طب سنتی از رونق افتاد و کشور‌هایی مانند ایران که خود آوازه‌ای بلند بالا در جهان پزشکی داشت، رویکرد خود را تغییر داد و به سوی پزشکی مدرن رفت.‌

 

نمی‌توان نافی طب مدرن و پزشکی امروز شد، علم و دانش در این مقوله توانسته است پیشرفت‌های بزرگی داشته باشد، اما این مقوله نباید باعث می‌شد که طب ایرانی اسلامی به حاشیه برود و مغفول واقع شود.

 

آنگونه که به پزشکی مدرن بها داده شده به طب ایرانی اسلامی بها داده نشده است، پزشکی مدرن در ایران نسبت به طب ایرانی اسلامی گارد دارد و این واکنش حتی در مسئولین وزارت بهداشت و درمان نیز دیده می‌شود.

 

باید همانگونه که به پزشکی مدرن بها داده شد، به طب ایرانی اسلامی نیز بها داده می‌شد و انتخاب به عهده افکار عمومی گذاشته می‌شد تا بر اساس تشخیص خود یکی از این دو گزینه را در سبک زندگی برگزینند.

 

حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره طب ایرانی اسلامی فرموده‌اند؛ «دغدغه قلبی امروز من طب ایرانی اسلامی است، به آن بپردازید.» 

 

طریقت منفرد وزیر اسبق بهداشت در سال ۹۴ در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه با اظهار تأسف از اینکه طب ایرانی اسلامی در کشور «تجردگرایی» محسوب می‌شود، گفت: کشور‌های مبتکر طب نوین طب‌های بومی و سنتی کشور‌های با فرهنگ را گرفته‌اند و بعضاً تا ۹۸ درصد از آن به عنوان طب مکمل استفاده می‌کنند.

 

طریقت‌منفرد با اشاره به سفر مقام معظم رهبری در سال ۵۹ به هند اظهار داشت: ایشان در آن سفر ملاحظه فرمودند که در دانشگا‌ه‌های هند طب قدیم مسلمانان به زبان فارسی تدریس می‌شود بنابر این پس از مراجعه به مسئولان وقت فرمودند تا به طور جدی به دنبال این قضیه باشند، ولی به قول ایشان اقدامی صورت نگرفته است.

 

همچنین در سال ۹۱، در سخنرانی که در مشهد مقدس داشتند فرمودند انرژی هسته‌ای مال آن‌ها بوده است که آن را گرفته و به خوبی از پس آن برآمدیم. دغدغه قلبی امروز من طب ایرانی اسلامی است، به آن بپردازید.

 

اما با این وجود می‌بینیم که به این مقوله اهمیت داده نمی‌شود و با کم لطفی معنا داری روبرو است.طب ایرانی اسلامی باید سر و سامان بیابد و از شکل امروزی خود خارج شود.

 

طب ایرانی اسلامی باید همانند طب مدرن از قواعد و قوانینی برخوردار باشد تا مردم خود از عطاری‌ها اقدام به خرید دارو‌های گیا‌هی نکنند.تا زمانی که وضعیت طب ایرانی اسلامی به شکل موجود است، نمی‌توان امیدی به بهبود شرایط طب سنتی داشت.

 

طب ایرانی و طب اسلامی دو طب بسیار موفق در درمان مردم، آن هم با هزینه‌های بسیار کمتر است. این موضوع مورد مطالبه رهبری نیز میباشد. با این وجود ساختار پزشکی نوین و مافیای دارو این دو مکتب طبی را برنمی تابد و وزارت بهداشت در برابر گسترش این دو طب مقاومت میکند در حالی که افراد بسیاری حتی با بیماری‌های خاص درمان شده‌اند.

اکنون در چین نود درصد بیماری‌ها با طب سنتی درمان می‌شود، حتی در بحران شیوع ویروس کرونا نیز طب سنتی به کمک چین آمد و نتیجه مطلوبی گرفتند؛ درنتیجه ایران نیز می‌تواند از ظرفیت طب ایرانی اسلامی خود برای مقابله با بیماری ویروس کرونا بهره بگیرد.

 

منکر سوء استفاده‌ها و بدسلیقگی برخی در مبحث طب ایرانی اسلامی نیستیم، دلیل اصلی آن هم سامان نداشتن این بخش است که اگر داشت هر فردی و شخصی به خود اجازه نمی‌داد هر اظهار نظری داشته باشد.