قراردادها در حوزه نویسندگی تماما به نفع ناشر است

مهری پور‌منعمی در گفت‌وگو با پیرامون قرارداد‌ نویسندگان گفت: قرارداد‌های نویسندگان عموما قرارداد‌ هایی است که منافعی را برای نویسنده در بر ندارد و نویسنده این قرارداد را بخاطر وجود دغدغه و علاقه درونی خود نگاشته و ثبت می‌کند.

وی در همین راستا ادامه داد: قرارداد‌ها عموما به نفع ناشران است و نویسنده نمی‌تواند منافع مناسبی از آنها ببرد، هر اثر زمان بسیاری را از نویسنده می‌گیرد و هزینه‌های جانبی خود را دارد که خود نویسنده آن را می‌پردازد و عموما اصلا دیده نمی‌شود.

پورمنعمی نویسندگی در حوزه دفاع مقدس را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: نویسندگان حوزه دفاع مقدس عموما با نیت شهدا اقدام به نوشتن کتاب می‌کنند و معتقدند کار برای شهدا است لذا از جان دل مایه می‌گذارند، اما با این حال شرایط و قرارداد‌ها برای این افراد نیز مناسب نیست.

وی قشر نویسنده را قشری مظلوم دانست و تاکید کرد: نویسندگان تنها عاشقانه کار می‌کنند، چون به این کار ایمان دارند و علاقه وافر آنان به نگارش و قلم زدن در حوزه دفاع مقدس آنها را پیش می‌برد، لذا سختی کار را به جان می‌خرند، اما با این حال نباید انتظار داشت هزینه‌های سر بار که مشکلی بر مشکلات آنان می‌افزاید هم بر روی دوش آنان سنگینی کند.

نویسنده کتاب «راز تپه ۱۳۹» حرفه نویسندگی را مورد ارزیابی قرار داد و بیان کرد: شرایط اقتصادی سبب شده که نویسندگی به عنوان یک حرفه برای تامین نیاز خانواده دیده نشود و به عنوان شغل دوم و یا سوم در نظر گرفته شود، این امر بسیار نامناسب است، هزینه‌های متعدد خصوصا برای نویسندگانی که سرپرست خانواده هستند بسیار سنگین بوده لذا این حرفه به صورت غیر رسمی از سوی علاقمندانش دنبال نمی‌شود.

پور منعمی پرداخت دستمزد نویسندگان را معضلی دیگر در مسیر فعالیت قشر فرهیخته نویسنده دانست و ابراز کرد: وقتی نویسنده از سد بلند قرارداد‌ها می‌گذرد با چالش دیگری مواجه می‌شود و آن زمان پرداخت دستمزد است که عموما تا هشت ماه بعد از تحویل محتوا عقب انداخته می‌شود، در عین حال باید در نظر داشت که نویسنده به خاطر تمرکز بر روی یک سوژه نمی‌تواند به صورت همزمان کتاب دیگری را در دست بگیرد، زیرا برخی از سوژه‌ها نیازمند بررسی و تحقیقات بیشتر و یا مصاحبه‌ها فراوان است، از سوی دیگر پژوهش در مورد سوژه یکی از مهمترین فعالیت‌های است که نویسنده باید آن را مد نظر قرار دهد.

نویسنده کتاب «حسین پسر غلامحسین» جایگاه نویسنده را مطرح و تصریح کرد: نویسندگان عموما در جبهه فرهنگی فعالیت کرده و حتی می‌توانند بر تفکر و اید‌ه‌های جامعه اثر گذار باشند، این قشر تلاش دارد تا با قلم خود بیداری را برای جامعه رقم بزند و لذا باید برای این قشر فریخته امکانات مناسبی فراهم کرد تا فرهنگی ارزنده را تولید و به جامعه ارائه کند.

وی پیرامون نویسندگان نو قلم ابراز کرد: چنانچه شرایط فعالیت برای نویسندگان بر همین منوال حرکت کند قطعا شاهد تربیت نسلی جوان و خوش فکر در حوزه نویسندگی و فرهنگ سازی نخواهیم بود، زیرا زندگی خصوصا برای جوانان در شرایط امروزی سخت شده است. باید در نظر داشت که قلم وسیله‌ای ارزشمند است که حتی خداوند نیز بر آن قسم یاد کرده لذا باید قدر این حرفه را دانست.

پور منعمی به آرزویش در حوزه نویسندگی اشاره و بیان کرد: ایجاد انجمنی که بتواند از حقوق نویسنده دفاع کند یکی از آرزو‌های من است، انجمنی که نه در شعار بلکه با اهرم‌های اجرایی بتواند شرایط مناسبی برای قرارداد‌ها و در عین حال تربیت نسلی جوان از نویسندگان فراهم کند.

وی پیرامون نحوه انتشار کتاب اظهار کرد: وقتی نویسنده‌ای کتاب می‌نویسد قصد دارد تا آن را منتشر کند، برخورد ناشران در مواردی باعث می‌شود که نویسنده از فعالیت و نوشتن سرد شود، ولی چون کتاب دیگر تهیه شده و تلاش فراوانی برای آن انجام شده دیگر نمی‌توان آن را کنار گذاشت لذا نویسنده حاضر می‌شود با هر قیمت که از سوی ناشر ارائه می‌شود کنار بیاید و قرارداد را بپذیرد.

پور منعمی نقش کاغذ در فعالیت نویسندگان را مطرح و خاطرنشان کرد: نویسندگان همواره رابطه‌ای تنگاتنگ با نشر دارند و افزایش قیمت مواد اولیه دودی است که بر چشم نویسنده می‌رود، زیرا علاوه بر کاهش تعداد مخاطب دستمزد نویسنده نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد البته باید بر این مهم تاکید کرد که هرگونه تحول اقتصادی بر همه امور تاثیر گذاشته و نویسنده نیز از این قاعده مستثنا نیست.