آغاز سال تحصیلی جدید در هالهای از ابهام
- روزنامه خراسان نوشت: تا حدود زیادی قابل پیشبینی است که از هفته آینده، سال تحصیلی جدید دانشآموزان با بلبشویی احتمالی آغاز خواهد شد که خروجی تعلل و دیرتصمیمگیری سیستم نظامآموزشی است. اگرچه انتظار میرفت با گذشت ششماه از شیوع کرونا در کشور و داشتن فرصت کافی برای برنامهریزی، تدابیر لازم برای آغاز بیحاشیه سال تحصیلی اتخاذ شود، اما نشست خبری روزگذشته وزیر آموزش و پرورش نشان داد که برنامهریزیهای انجامشده بسیار ناقص است و همچنان سوالات والدین ۱۴ میلیون دانشآموز بیپاسخ مانده یا پاسخهایی مبهم و ناقص دارد.
نظام آموزشی، معطل تغییر وضعیت قرمز به زرد یا سفید!
یکی از مهمترین ابهامات والدین و دانشآموزان مربوط به برگزاری کلاسهای مجازی در استانهای با وضعیت قرمز کروناست. قرار بر این شده است که در این استانها کلاسها مجازی باشد، اما در صورت تغییر وضعیت، حضوری خواهد شد؛ این یعنی دانشآموزان، والدین و کادر آموزشی مدارس مدام باید رنگ وضعیت شهر و استان را در خبرها بررسی کنند تا ببینند کلاسهایشان مجازی است یا حضوری.
در حالی که کاملا واضح است وضعیت قرمز یک استان به سرعت زرد یا سفید نمیشود و بر همین اساس میتوان حداقل برای یکماه ابتدایی سال تحصیلی، مجازیبودن کلاسها را قطعی کرد. همان کاری که در کشوری مانند ترکیه انجام شده است و خبرگزاری آناتولی دیروز در این باره نوشت: «سال تحصیلی جدید در مدارس ترکیه از صبح امروز دوشنبه ۳۱ اوت (روز گذشته) به روش آموزش از راه دور آغاز شد. آموزش از راه دور در مدارس ترکیه به دلیل شیوع ویروس کرونا فعلا تا ۱۸ سپتامبر (۲۸ شهریور) ادامه خواهد داشت».
ما در ادامه به برخی موارد که نمونههای نوعی بلاتکلیفی برای آغاز سال تحصیلی جدید است، اشاره میکنیم.
کلاسهای مجازی و داستان اینترنت و تبلت
دومین نکته مهم درباره کلاسهای مجازی دانشآموزان، امکانات سختافزاری موردنیاز است. اگرچه وعدههای بسیاری برای تامین تبلت و اینترنت رایگان داده شده تا دانشآموزان به راحتی از سامانه «شاد» برای آموزش مجازی استفاده کنند، اما تجربه نشان داده اینها وعدههای سر خرمن است و راه به جایی نخواهد برد. نتیجهاش هم تبعیض آموزشی و بیبهرهماندن دانشآموزان کمبضاعت از آموزش است. هرچند که گفته شده این مشکل با آموزشهای تلویزیونی و بستههای آموزشی جبران خواهد شد، اما همین صحبتها، خود نشانهای از بیعدالتی در شیوه آموزش است. یکی از والدین دانشآموزان در این باره میگوید: «کلاس درس بچهها اینترنتی شده و از من تبلت و کامپیوتر میخواهند که از همکلاسیهایشان عقب نمانند، من از کجا پول خرید تبلت بیاورم که بچههایم جلوی دوستانشان احساس کمبود نکنند؟»
شهریههای یک تا دو میلیونی!
داستان تکراری دریافت شهریه در برخی مدارس، از جمله مدارس هیئت امنایی، امسال هم وجود دارد و ابعاد آن پیچیدهتر شده است. باید پرسید وقتی قرار نیست دانشآموزان این مدارس در مدرسه حاضر شوند و آموزش آنها کاملا غیرحضوری است، آیا منطقی است که شهریههای یک تا دو میلیون تومانی برای ثبتنام آنها دریافت شود؟ در صورتی که طبیعتا حضورنداشتن دانشآموزان در مدرسه باید باعث کاهش هزینههای مدرسه و به تبع آن کاهش این شهریهها شود.
اجبار تهیه لباس فرم؟
موضوع دیگر، تهیه لباس فرم مدارس است. سوال این است که وقتی یک استان طی چند ماه اخیر در وضعیت قرمز بوده است و حالا هم باید کلاسهای مدارسش مجازی باشد، اجبار خانوادهها به تهیه لباسفرم در برخی مدارس چه معنایی دارد؟ هرچند که مسئولان آموزش و پرورش همانند همیشه این اقدام را تخلف و خلاف ضابطه میدانند، اما مصداقهای آن بسیار است؛ همانند مخاطبی که در تماس با ما اعلام کرد: «اگر قرار است کلاس درس فرزند من مجازی باشد، چرا باید پول سرویس و لباسفرم بدهم؟» یا این پیام یکی از مدارس به خانواده دانشآموزان در تاریخ ۲۶ مردادماه که در آن آمده است: «اولیایی که قبض لباس فرم دانشآموز را دریافت کردهاند فقط تا پایان همین هفته فرصت دارند لباسها را تحویل بگیرند».
هزینه سرویس برای کلاسهای مجازی؟!
موضوع عجیب دیگر، درخواست برخی مدارس برای دریافت هزینه سرویس است، با این استدلال که کلاسها حضوری خواهد شد و بهتر است هزینه سرویس را از همین الان پرداخت کنید تا بعدا به مشکل برنخورید. خبرهای دریافتی ما از آن حکایت دارد که آموزش و پرورش، چنین کاری را هم تخلف میداند و گویا به مدارس ابلاغ شده هزینه سرویس دریافت نکنند، اما برای این تخلف هم مصداقهایی وجود دارد، همچون این حرفهای یکی از والدین: «موقع ثبتنام سوال کردم که اگر میگویید کلاسها اینترنتی است، پس چرا باید پول سرویس بدهیم؟ به من گفتند اگر الان پولش را ندهید ممکن است بعدا مشکل ایجاد شود».
گروهبندی دانشآموزان در مناطق زرد
ابهام دیگری هم وجود دارد و آن این که، وقتی قرار است در مناطق زرد کلاسهای درس با تعداد دانشآموز کمتر تشکیل شود، چرا در فاصله ۴ روز تا آغاز سال تحصیلی، هنوز خبری از گروهبندی دانشآموزان نیست و خانوادهها نمیدانند فرزندشان چه روزهایی باید در مدرسه حاضر شود.
همه این نکات، سوالات و ابهاماتی است که دغدغه این روزهای خانوادههاست. اگرچه همه میدانیم شرایط خاص کرونایی، بسیاری از کارها و برنامههای حوزههای مختلف را مختل کرده است، اما قابلقبول نیست موضوع مهمی مانند سال تحصیلی دانشآموزان تا این اندازه بیبرنامه و معطل، اما و اگرها باشد و نگرانیها و مشکلات خانوادهها را دوچندان کند.
