آشنایی با بانوی بیوشیمیست ناشنوای آمریکایی

- نانسی شارپلس، بانوی بیوشیمیست ناشنوای آمریکایی در ۱۱ اکتبر ۱۹۳۲ در وست چستر پنسیلوانیا به دنیا آمد. او بزرگ‌ترین فرزند خانواده بود. آنها‌ها به فرندال، شهری نزدیک دترویت نقل مکان کردند. پدرش محقق بیوشیمیست در علم تغذیه بود.

برادر شارپلس، در ۹ سالگی در اثر تومور مغزی ناتوان شد. این تجربیات باعث شد که او با مشکلات زندگی‌اش آسان‌تر رو‌به‌رو شود. علایق اولیه او نواختن پیانو، ویولن و نقاشی بود. افزون بر آن، به علوم و ریاضی نیز علاقه داشت.

شارپلس در اثر ابتلا به مننژیت در روز کریسمس ۱۹۴۶ کاملاً ناشنوا شد وی ناشنوایی را مشکل بزرگی می‌دانست. اما آن را فاجعه نمی‌نامید. او در دانشکده اوبرلین در اوهایو ثبت نام کرد و مدرک کارشناسی خود را در ۱۹۵۴ در رشته جانورشناسی و با اتکا بر یاداشت‌هایی که دوستانش برای او تهیه می‌کردند گرفت. پدرش مشوق او به علم بود. برادرش فیزیک‌دان شد.

شارپلس سرپرستی چند تکنسین را برعهده داشت. کار در آزمایشگاه داروشناسی به عنوان پزشک تکنولوژیست، شارپلس در برنامه‌های پزشکی دانشگاه ایالتی واین شرکت کرد که با موانع بسیاری روبه‌رو شد. مسئول پذیرش او را ملزم کرد که بنا به نیاز‌های موجود، باید برای ادامه حرفه‌اش، سطح استاندارد بالاتری را کسب کند.

شارپلس، موفق به کسب بالاترین نمره شد. او تحصیلات خود را زمانی آغاز کرد که آرتور اریکسون در بیمارستان هارپر بر روی تأثیر داروی ال‌دوپا بر روی بیمارانی که پارکینسون داشتند آزمایش می‌کرد. در ۱۹۶۰ آزمایش‌های اولیه هورنی که ویکس، در دانشگاه وین، درباره کشف میزان کمی از دوپامین در مغز بیماران پارکینسونی بود و آزمایش‌های جورج کوتزیاس درباره تأثیر موفقیت آمیز داروی ال_دوپا بر روی بیماران پارکینسونی در آزمایشگاه ملی بروکهاون بود همکار اریکسون در این آزمایش‌ها، دیزی مک کان بود. او مشاور و استاد راهنمای شارپلس در نوشتن رساله‌اش بود. او شارپلس را تشویق کرد که روی متابولیسم ال‌دوپا در روی مایع مغزی_ نخاعی آزمایش کند.

منبع: کتاب دایرة المعارف نوابع و مشاهیر معلول ایران و جهان