کارگران نامرئی در اروپا چه می‌کنند؟/ استثمارگران دموکراسی‎خواه هزاره سوم!

- «کار سیاه» یا همان کار غیر قانونی، به مجرایی برای استثمار کارگران در کشورهای اروپایی تبدیل شده است.

مطابق آخرین برآوردها، میلیونها نفر کارگر غیر قانونی در اتحادیه اروپا و منطقه یورو به سر می برند؛ کسانی که نه تنها قدرت شکایت از کارفرمایان خود را ندارند، بلکه هر گونه اعتراض آنها نسبت به وضعیت کاری و معیشتی خود، مترادف با اخراج مستقیم آنها و در نتیجه، افزایش خطر دستگیری آنها توسط پلیس و نیروهای امنیتی خواهد شد؛ از این رو آنها ترجیح می دهند سکوت کنند و زجر بکشند!

توافقی نانوشته میان کارفرمایان و دولت‌های اروپایی

تعداد بالای کارگران غیر قانونی در کشور‌های اروپایی نشان می‌دهد که با وجود اعلام رسمی دولت‌ها و پلیس مهاجرت مبنی بر دستگیری و اخراج کارگران غیر قانونی، عملا اقدامی در راستای مواجهه با «کار سیاه» در غرب صورت نمی‌گیرد.

در این میان کارگران غیر قانونی، طرف بازنده و شکست خورده معادله هستند؛ کسانی که از کمترین دستمزد ممکن برخوردار بوده و نام آنها در ساختار و سیستم کارگری رسمی کشور‌های میزبان نیز ثبت نشده است؛ با این حال کارفرمایان و دولتهر دو برنده این معادله هستند!

کارفرمایان می‌توانند بدون پرداخت دستمزد متعارف به کارگران غیر قانونی و طلب کار بیشتر از آنها، این افراد آسیب پذیر را به استخدام خود درآورند.

در این میان، اتحادیه‌های کارگری نیز دغدغه‌ای نسبت به وضعیت کارگران غیر قانونی نداشته و صرفا توان خود را متمرکز بر تامین نیاز‌ها و حقوق کارگران قانونی و رسمی کرده‎اند.

دولت‌های اروپایی نیز با بستن چشمان خود بر روی این موضوع، کمبود نیروی کار عمومی خود خود را با کمترین هزینه ممکن تامین می‌کنند.

۱۰۰ هزار کارگر غیر قانونی در آلمان

برخی رسانه‌های غربی، از وضعیت اسفبار کارگران غیر قانونی در کشورهایشان خبر می‌دهند.

به عنوان مثال شبکه «ان دی ار اینفود» آلمان گزارش داده که تعداد قابل توجهی از مهاجران در شرایط نامناسب و به طور غیرقانونی کار می‌کنند.

بر این اساس شمار آنها در سرتاسر آلمان به دست کم ۱۰۰ هزار تن می‌رسد.

بسیاری از مهاجران در آلمان تحت شرایط نامناسب کار می‌کنند و دستمزد آنها بسیار پایین است.

بر اساس این گزارش، کارمندان و بازدیدکنندگان از سرپناه‌های آوارگان دلالی کرده و در قبال پیدا کردن کار سیاه از آنها گاهی مبالغ زیاد پول می‌گیرند.

این شبکه، با تحقیقات از کارمندان امور اجتماعی، امدادگران، دانشمندان و آوارگانی که کار سیاه می‌کنند، در شهر‌های هامبورگ، برلین و ایالت «نیدرزاکسِن» و «زاکسِن انهالت» به این نتیجه رسیده است.

علاوه بر این شبکه، مطالعات و پژوهش‌های میدانی و علمی درآلمان نیز نشان دهنده وخامت اوضاع است.

به عنوان مثال، دانشمندان دانشگاه‌های توبینگِن و لینس در یک کار تحقیقاتی به این نتیجه رسیده اند که ۳۰ درصد از ۱،۱ میلیون مهاجری که در سال ۲۰۱۵ به آلمان آمده اند، «سیاه» کار می‌کنند.

ارزیابی‌های امدادگران و کارمندان امور اجتماعی در برلین و ایالت نیدرزاکسِن نشان می‌دهد که ۱۰ تا ۵۰ درصد از این آوارگان تازه وارد به طور غیرقانونی کار می‌کنند.

اصلاحات ظاهری و بی فایده

پایگاه شبکه «یورو نیوز» در خصوص ساماندهی وضعیت کارگران غیر قانونی می‌نویسد «انتظار می‌رود که با اجرایی شدن قانون ادغام مهاجران، پیدا کردن کار از راه قانونی برای پناهجویان ساده‌تر شود؛ کارمندان امور اجتماعی و امدادگران می‌گویند که این قانون قدمی در مسیر درست است اما آنها فکر نمی‌کنند که کار سیاه با اجرای این قانون به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش پیدا کند.»

همان گونه که مشاهده می‌شود، حتی صاحب نظران حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی در آلمان و دیگر کشور‌های اروپایی، نظر مساعدی نسبت به اصلاحات ادعایی ادارات مهاجرت اروپا ندارند.

همان گونه که اشاره شد، اراده کارفرمایان و دولت، مبتنی بر ادامه همین وضعیت اسفبار است!

جولان کارگران غیر قانونی در مزارع اروپا

شاید تصور شود ماجرای استثمار کارگران در مزارع گندم و برنج، مربوط به گذشته‌ دور بوده و دیگر نمودیی در کشور‌های غربی ندارد! تصوری که اشتباه است!

پایگاه شبکه یورونیوز در گزارشی در این خصوص می‌نویسد «وضعیت کارگران فصلی در بخش کشاورزی در مزارع اروپا که نقش مهمی در تهیه مواد غذایی روزانه ما (اروپا) دارند، اسفبار است؛ هنگامی که شیوع ویروس کرونا در اروپا گسترش یافت، این کارگران نامرئی به یکباره قابل رویت شدند و حتی بعنوان کارگران ضروری و حیاتی مورد توجه قرار گرفتند؛ حقوق کار و شرایط زندگی آنها برای ده‌ها سال نادیده گرفته شده است.»

بر اساس این گزارش تکان دهنده، سیاست مشترک کشاورزی اتحادیه اروپا که بزرگترین قطب یارانه‌ها در جهان است با هدف حمایت از صاحبان مزارع هر ساله ۶۰ میلیارد یورو به این بخش اختصاص می‌دهد.

با این حال شرایط کار کارگرانی که در این مزارع کار می‌کنند در چارچوب این یارانه‌های مورد توجه قرار نگرفته است.

به عبارت بهتر، هزینه‌های که صاحبان مزارع در قالب حمایت‌های دولت دریافت می‌کنند، خرج زندگی و تفریحات خود آنها می‌شود و کارگران، تنها به جرم اینکه به صورت غیر قانونی کار می‌کنند، کمترین بهره‌ای از آنها نمی‌برند.

حیوانان بیشتر از کارگران مزارع مورد حمایت هستند

کار به جایی رسیده است که برخی نمایندگان پارلمان (که به جناح‌های مخالف دولت متعلق هستند) نسبت به وضعیت سخت کارگران مزارع اعتراض کرده اند.

در یکی از این موارد «دانیل فروند»، نماینده حزب سبز‌های آلمان می‌گوید «در حال حاضر با وضعیت دیوانه‌واری مواجه ایم که حیوانات از محافظت و حمایت بیشتری از کارگران مزارع برخوردارند.»

تحقیقات رسانه‌های مختلف غربی نشان می‌دهد که کارگران مزارع از ساعات کاری بدون حقوق، فشار طاقت فرسا، با دسترسی اندک به آب و محافظت بهداشتی، و برخی حتی از غش و استفراغ ناشی از فشار کار شکایت دارند.

شرایط اسکان آنها وخیم است و از سوء استفاده‌های جسمی و جنسی و توهین‌های کلامی سخن می‌گویند.

با تمامی ین اوصاف، نهاد‌های رسمی حقوق بشری در جهان، چشمان خود را بر روی ظلمی که بر کارگران نامرئی در اروپا می‌رود بسته اند.

گویا مقامات اروپایی، سران سازمان ملل را نیز در قبال استثمار کارگران غیر قانونی در کشورهایشان توجیه کرده اند!