مدافع حرمی که در ایام فتنه ۸۸ ده شب به خانه نرفت

- امروز ۱۲ مرداد هفتمین سالروز شهادت شهید مدافع حرم «مهدی عزیزی» در سوریه و در جریان مبارزه با تروریست‌های تکفیری است.

شهید «مهدی عزیزی» متولد اول مهر سال ۶۱ بود که به صورت داوطلبانه به سوریه رفت و در یازدهم مرداد سال ۹۲ در دفاع از حرم حضرت زینب (س) و مقابله با تروریست‌های تکفیری در سوریه به شهادت رسید.

پدر این شهید مدافع حرم ارتشی بود و در زمان جنگ در جزیره خارک به انجام ماموریت می‌پرداخت. مادر شهید عزیزی می‌گوید در آن زمان مهدی ۳ سال بیشتر نداشت که من به فرزندانم می‌گفتم دعا کنید پدرتان و دیگر رزمندگان سالم برگردند که با همان سن کم مهدی می‌گفت «من می‌خوام بزرگ بشم و جبهه کار بشم».

فعالیت‌های شهید عزیزی در دوران نوجوانی در بسیج، او را شیفته حضور در سپاه کرده بود لذا پس از پیش دانشگاهی در دانشکده افسری سپاه ثبت نام کرد و تا سال سوم ادامه داد.

نقل است که شهید مهدی عزیزی همواره تصویر شهید ابراهیم هادی را در جیب خود داشت، کتابش را خوانده بود و هروقت از کنار تصویر او رد می‌شد سلام می‌کرد.

شهید عزیزی از مال دنیا چیزی نداشت جز یک موتور که آن را هم از وی دزدیده بودند. وی وقتی خبر دزدیده شدن موتورش را به مادر داد گفت «درویش بودیم و درویش‌تر شدیم».

۲ ماه مانده بود به شهادتش که  به آرزویش رسید و به کربلا رفت.  فقط تسبیح و تربت به عنوان سوغات آورد. می‌گفت رفتم کفن بخرم، دلم نیامد، هیهات، آمده ام شهر بی کفن‌ها و برای خودم کفن بخرم؟

نقل است که در روز‌های فتنه ۸۸ به مدت ۱۰ شب به خانه نیامد و وقتی آمد زیر چشم هایش گود افتاده بود. همیشه عکس امام (ره) و رهبر معظم انقلاب، جلوی موتورش نصب بود. در همان روز‌های فتنه، به او گفته بودند از این که این عکس جلوی موتورت است، نمی‌ترسی که بعد از شنیدن این حرف ها، ۳ عکس امام و رهبری را کنار موتورش نصب کرده بود تا کسی جرئت نکند پشت سر، ولی فقیه حرف بزند.