خوش رقصی اعراب برای آمریکا و رژیم صهیونیستی

- ایران به خاطر جایگاه مهمی که در منطقه و فرامنطقه دارد، برای بسیاری از کشور‌های دنیا یک کشور مستقل از نظر سیاسی محسوب می‌شود و قابل احترام است.

توافق هسته‌ای در این موضوع باعث شد تا ابعاد دیگری از سیاست‌های ضد ایرانی دشمنان برای بخش زیادی از افکار عمومی آشکار شود هر چند ایران در این مقوله به حقوق اصلی خود یعنی لغو تحریم‌های اقتصادی نرسید، اما جدالی که بر سر برجام در سطح بین الملل آغاز شده نشان می‌دهد که جبهه مقابل چه اهدافی را از توافق هسته‌ای دنبال می کرده است.

اما بحث در این نوشتار بر سر این است که کشور‌های عربی منطقه با تبعیت از آمریکا، در مسیری قرار گرفته اند که بیراهه است.

برای آنکه رژیم‌های عربی منطقه به ویژه حاشیه خلیج فارس متنبه شوند، کافی است علاوه بر اینکه سطح روابط در همه زمینه‌ها به پایین‌ترین اندازه کاهش یابد، روابط میان کشور‌هایی که تاکنون نسبت به آن‌ها بی توجهی و کم توجهی شده است، ارتقاء پیدا کند.

اگر کشور‌های عربی منطقه تنها با واسطه وجود اشتراکات مذهبی از اهمیت برخوردارند، کشور‌های اسلامی و مسلمان دیگری در پیرامون ایران هستند که با وجود اشتراکات بسیار بیشتر از کشور‌های عربی، روابط گسترده با ایران ندارند.

ایران با عربستان و بحرین نیز مراودات اقتصادی خاصی ندارد و به خاطر سیاست‌های ضد ایرانی این دو رژیم روابط اکنون قطع شده به ویژه این که رژیم‌های عربی منطقه همچون سعودی، بحرین و امارات با سیاست جلوگیری از لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران، با آمریکا همراه هستند.

با توجه به شرایط موجود در خلیج فارس، رویکرد ایران هر چه بیشتر باید به سوی همسایگان شمالی و کشور‌های شرق باشد.

به نظر می‌رسد که تاکنون مسائل گوناگونی همچون توافق هسته‌ای باعث شده تا ایران از وجود کشور‌های همسایه شمالی بهره لازم را نبرد با توجه به این که آنها از نظر اشتراکات مذهبی، فرهنگی و حتی زبانی به ایرن نزدیکتر باشند.

کشور‌های منطقه آسیای میانه و قفقاز داری ظرفیت‌هایی هستند که توجه بیشتری را می‌طلبد.

کشورهایی، چون تاجیکستان، نخجوان، آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، ارمنستان و چندین کشور دیگر که همه آنها اشتراکات زیادی با ایران دارند.

هنگامی که ایران و روسیه روابط نزدیک و راهبردی با هم دارند، قطعا روسیه بر بسیاری از آنها نفوذ و تأثیر دارد و همین مزیت می‌تواند بر گسترش روابط میان ایران و کشور‌های آسیای میانه و قفقاز تأثیر مثبت بگذارد.

روسیه نیز هیچگاه خواهان گرایش کشور‌های آسیای میانه و قفقاز به سوی غرب و آمریکا نیست، چرا که هر چه نزدیکتر شدن آمریکا و اروپا به مرز‌های روسیه، خطر جدی برای کرملین است.

هر چند سیاست در دنیای کنونی بر اساس منافع است، اما پکن و مسکو در ماجرای توافق هسته ای، تحریم‌های اقتصادی و تحریم تسلیحاتی از ایران حمایت کرده اند.

قدر مسلم گسترش روابط ایران با کشور‌های آسیای میانه و قفقاز برای روسیه و چین نیز امنیت آفرین و آرامش بخش خواهد بود، چرا که ایران می‌تواند با گسترش مناسبات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، تأثیر غرب که شامل آمریکا، اروپا و البته همراهانی، چون رژیم صهیونیستی و سعودی‌هاست، بکاهد.